O93, f. 36rb; V630,
f. 77vb; W411, f. 5r; V1341, f. 8ra; E97, f. 244va
INCIPIT CONSTITUTIO ET
FIDES EIUSDEM SANCTI ET MAGNI CONCILII CUM SUBDITIS CAPITULIS SUIS ET
PLACUIT, UT HAEC OMNIA MITTERENTUR BEATO SILVESTRO URBIS ROMAE EPISCOPO.
Credimus in unum deum patrem
omnipotentem omnium visibilium necnon et invisibilium factorem et in
unum dominum nostrum Iesum Christum, filium dei, natum ex patre
unigenitum, hoc est, ex substantia patris, deum ex deo, lumen ex
lumine, deum verum ex deo vero, natum, non creatum, omousion, hoc est
eiusdem cum patre substantiae, per quem omnia facta sunt, caelestia et
terrena, qui propter nos homines et propter salutem nostram descendit
et incarnatus est et homo factus, passus est et resurrexit tertia die,
ascendit in caelum, venturus inde iudicare vivos et mortuos, et in
spiritum sanctum. Eos autem, qui
dicunt: Erat tempus, quando
non erat, et priusquam nasceretur non erat, et quia nullis
subsistentibus factus est aut ex alia substantia vel essentia dicunt
esse trepton, hoc est convertibilem aut mutabilem filium dei, hos
anathematizat et condemnat catholica et apostolica ecclesia. Haec est
fides, quam exposuerunt patres primum quidem adversus Arrium
blasphemantem et dicentem creaturam filium dei et adversum omnem
heresim extollentem se et insurgentem contra catholicam et apostolicam
ecclesiam quam cum auctoribus suis omnes damnaverunt apud Niceam
civitatem supradictam trecenti decem
et octo episcopi in
unum congregati, quorum nomina cum provinciis et civitatibus subter
annexa sunt, sed studiosi servi dei magis curaverunt orientalium nomina
episcoporum conscribere propterea, quod occidentales non similiter
quaestionem de heresibus
habuissent.
EXPLICIT
FIDES IN
EODEM CONCILIO TRACTATA
INCIPIUNT
TITULI
I De eunuchis, qui seipsos
abscidunt.
II
De his, qui post
baptisma statim ad clerum applicantur.
III De
subintroductis
mulieribus.
IIII
Qualiter episcopi debeant ordinari.
V De
excommunicatis
clericis vel laicis.
VI De primatibus
episcoporum metropolitanorum.
VII
De honore episcopali Hierosolimitani.
VIII De Novatianis.
VIIII
De presbyteris sine examinatione constitutis.
X De lapsis
clericis
ordinatis.
XI De his, qui
sponte
lapsi sunt, qualiter debeant poenitere.
<O93,
f. 36va> XII De excommunicatis a saeculo abeuntibus.
XIII De
caticuminis
lapsis.
XIIII
De diaconibus, ne presbyteris corpus Christi
tradant <W411, f. 5v> vel ante presbyteros communicent.
XV De clericis
temere
ab ecclesia recedentibus.
XVI De presbyteris
et
diaconibus vel clericis, qui ad alias civitates transeunt.
XVII De clericis alienis
sine conhibentia proprii episcopi ab
alio in suam ecclesiam non
ordinandis.
XVIII
De clericis usuram aut ampliationem accipientibus.
XIX. De
Paulianistis
et Catafrigis rebaptizandis.
XX.
De diebus dominicis et Pentecostes, ut in eis stantes
oremus .
<V630,
f. 78ra> <V1341, f. 8rb> Cum convenisset hoc
sanctum et magnum <E97, f. 244vb> concilium apud Nicenam civitatem
provinciae Bitiniae, statuta sunt ab eis haec, quae
infra scripta sunt, ex Graeco in Latinum versa sermonem.
DE EUNUCHIS ET QUI SEIPSOS
ABSCIDUNT
I Si quis in
aegritudine vel a medicis sectus est vel a barbaris castratus, placuit, ut iste
permaneat in clero. Si quis autem sanus seipsum abscidit, etiamsi est in
clero, cessare debet et ex hoc nullum talem oportet ordinari. Sicut
autem de his, qui vel affectaverunt haec vel ausi sunt
seipsos abscidere, haec, quae diximus, statuta sunt ita, si qui a
barbaris vel a dominis suis facti et probabiles vitae sunt, tales suscipit
ecclesiastica regula ad clerum.
DE HIS, QUI POST
BAPTISMA STATIM AD CLERUM
APPLICANTUR
II Quoniam multa sive
per necessitatem sive
ex quacumque causa contra regulam gesta sunt ita, ut homines ex vita gentili
nuper adhuc catecizati vel instituti statim ad
spiritalem baptismum venissent et continuo cum baptizati sunt, etiam ad
episcopatum vel ad presbyterium provecti sint, recte igitur visum est de cetero
nihil tale debere fieri. Nam et
tempore opus est, ut sit caticuminus, et post baptismum multa
probatione indiget. Evidens namque est apostolicum praeceptum dicens: Non neofitum, ne
forte elatus in iudicium incurrat et laqueum diaboli.
Si vero praecedente tempore mortale
aliquod peccatum admiserit et convictus duobus vel tribus testibus fuerit,
cesset a clero, qui
huiusmodi est. Si quis vero praeter haec facit, tamquam contraria statutis sancti concilii
gerens etiam ipse periclitabitur de statu sui cleri.
DE SUBINTRODUCTIS
MULIERIBUS
III Omnibus modis interdixit sancta synodus
neque episcopo neque presbytero neque diacono neque ulli clericorum
omnino licere habere secum
mulierem extraneam, nisi
forte mater aut soror aut avia, id est vel amita vel
matertera sit. In his namque solis personis et horum similibus omnis, quae ex mulieribus
<V630, f. 78rb> est, suspicio declinatur. Qui autem
praeter haec
agit, periclitatur a clero.
QUALITER EPISCOPI DEBEANT
ORDINARI
<W411,
f. 6r> IIII <V1341, f.
8va> Episcopum oportet ab omnibus episcopis, si fieri potest,
qui
sunt in provincia eius ordinari. Si vero
hoc difficile fuerit vel aliqua urguente
necessitate <E97, f. 245ra> vel itineris longitudine,
certe tres
episcopi debent in unum esse
congregati ita, ut etiam ceterorum, qui absentes sunt, consensum
litteris teneant et ita faciant ordinationem.
Potestas sane vel confirmatio pertinebit per singulas provincias ad
metropolitanum episcopum.
DE EXCOMMUNICATIS
CLERICIS SIVE LAICIS
V Servetur et ista
sententia, ut hi, qui ab aliis
excommunicantur, ab aliis ad communionem non recipiantur. Requiratur
sane, si forte ex aliqua indignatione aut contentione aut
qualibet commotione episcopi sui
excommunicati sint, ut ergo digna haec possint
examinatione perquiri, recte visum est per singulos annos in singulis
quibusque provinciis bis in anno episcoporum concilium fieri, ut simul
in unum convenientes ex communi provincia huiusmodi
examinent quaestiones, ut ita
demum, qui ob culpas suas episcoporum suorum
offensas merito contraxerunt, digne etiam a ceteris excommunicati similiter
habeantur, quousque in communi vel ipsi episcopo suo visum
fuerit humaniorem circa eos ferre sententiam. Habeatur autem semel concilium
ante dies quadragesimae, ut
omnibus, si quae sunt, simultatibus
amputatis mundum solemne deo munus possit
offerri. Secundum vero
agatur circa tempus
autumni.
DE PRIMATIBUS
EPISCOPORUM METROPOLITANORUM
<O93,
f. 36vb> VI Mos antiquus
perduret in Aegypto vel Libia et Pentapoli, ut
Alexandrinus episcopus horum omnium habeat potestatem, quoniam quidem et Romano episcopo
parilis mos est. Similiter
autem et apud Antiochiam ceterasque provincias
honor suus unicuique servetur ecclesiae. Per omnia autem manifestum est, quod, si quis
praeter voluntatem et conscientiam metropolitani episcopi fuerit
ordinatus, hoc concilium magnum et sanctum censuit non debere esse
episcopum. Sane si
communi omnium consensu
rationabiliter probato secun<V1341, f. 8vb>dum
ecclesiasticam
regulam duo vel tres animositate ducti per contentionem contradicant,
obtineat plurimorum
sententia sacerdotum.
DE HONORE EPISCOPI HIEROSOLIMITANI
VII Quoniam mos
antiquus obtinuit et vetusta traditio ut Eliae, id est
Hierosolimorum episcopo, honor deferatur, habeat consequenter
honorem manente tamen metropolitanae civitatis <E97,
f. 245rb> propria dignitate.
DE NOVATIANIS
VIII <V630, f.
78va> Si qui voluerint venire ad ecclesiam
<W411, f. 6v> catholicam ex Novatianis, placuit sancto
concilio,
ut ordinentur et sic maneant in clero. Ante omnia autem hanc habeant
confessionem, quam per scripturam exigi oportet, ut
fateantur se communi consensu catholicae ecclesiae statuta
observaturos, id est communicaturos se et his, qui forte secundas nuptias experti
sunt, vel his, qui persecutionis
tempore lapsi sunt. Quibus tamen lapsis poenitentiae modus et tempus
adscriptus est, ut in omnibus sequantur ea, quae in ecclesia catholica
observantur, et sic ubique idem ipsi fuerint
inventi, sive in vicis seu in urbibus clerici ordinati a catholicis, sic etiam in clero
persistant, unusquisque tamen in statu suo. Si vero episcopus vel
presbyter catholicae ecclesiae fuerit, ad quem aliqui ex his accedunt, certum
est, quod episcopus quidem catholicus suam habeat dignitatem, similiter
autem presbyteri et diaconi habeant.
Hi vero, qui ab istis
veniunt, si forte episcopus fuerit, habeat sacerdotii dignitatem, nisi
forte et placeat episcopo
catholico concedere ei etiam episcopalis nominis honorem. Si vero non placuerit, inveniat ei locum, ut
sit in
parrochia chorepiscopus aut in clero
presbyter, ut in civitate una non videantur duo episcopi esse et
ille omnimodis in clero
permanere videatur.
DE PRESBYTERIS SINE
EXAMINATIONE ADMISSIS
VIIII Si qui sine examinatione promoti presbyteri sunt et postea
examinati confessi sunt
peccata sua et, cum confessi non fuissent, contra
regulam venientes homines manus eis temere imposuerunt, hos
ecclesiasticus ordo non recipit. In
omnibus enim, quod irrepraehensibile est, defendit
ecclesia.
DE LAPSIS CLERICIS
ORDINATIS
X <V1341, f.
9ra> Quicumque ex lapsis per ignorantiam sunt ordinati vel contemptum, eorum, qui eos
ordinaverunt, hoc non praeiudicat
regulae ecclesiasticae. Cum
enim compertum fuerit, deponantur.
DE HIS, QUI SPONTE
LAPSI SUNT, QUALITER DEBEANT POENITERE
XI Placuit sanctae synodo, licet
indigni sint misericordiae, tamen aliquid circa eos humanitatis
ostendi. Si qui ergo ex animo
poenitent, tribus annis inter audientes habeantur. Si tamen
<E97, f.
245va> fideles sunt, septem annis aliis
inter poenitentes sint, duobus autem annis
idem sine oblatione in
oratione sola participent populo. Si qui vero per dei gratiam vocati
primo quidem ostenderunt fidem suam deposito militiae cingulo, post haec
autem ad proprium vomitum reversi sunt, ut et pecunias darent et ambirent redire
rursum ad militiam, isti
decem annis sint <W411, f. 7r>
inter poenitentes, post primum triennium, <V630, f. 78vb>
quo fuerint inter
audientes. Ab omnibus vero illud praecipue observetur, ut animus eorum
et fructus poenitentiae
observetur. Quicumque enim cum omni timore et lacrimis perseverantibus et operibus bonis
conversationem suam non verbis solis, sed opere et
veritate demonstrant, cum tempus
statutum etiam ab his fuerit impletum et
orationibus iam coeperint communicare,
<O93, f. 37ra>
licebit episcopo etiam
humanius circa eos aliquid cogitare. Qui vero indifferentem habuerint
lapsum et sufficere sibi, quod ecclesiam introierint, arbitrantur, isti
omnimodo tempora statuta complebunt.
DE EXCOMMUNICATIS A
SAECULO EXEUNTIBUS
XII De his vero, qui recedunt
ex corpore, antiquae legis
regula observabitur etiam nunc ita, ut, si forte quis recedit ex corpore,
necessario vitae suae viatico non defraudetur. Quod si desperatus aliquis recepta communione
supervixerit, sit inter eos, qui sola oratione communicant. De omnibus
tamen his, qui a corpore recedunt,
in tradendo eis communionem cura et probatio sit
episcopi.
<V1341,
f. 9rb> DE CATICUMINIS LAPSIS
XIII Placuit huic sancto et magno concilio
de caticuminis, qui lapsi sunt, ut tribus annis inter audientes verbum
sint tantummodo, post haec vero orent cum caticuminis.
DE DIACONIBUS, NE
CORPUS CHRISTI TRADANT PERESBYTERIS VEL ANTE PRESBYTEROS
COMMUNICENT
XIIII Pervenit ad sanctum
concilium, quod in locis quibusdam et civitatibus presbyteris
sacramenta diaconi porrigant. Hoc
neque regula neque consuetudo tradidit, ut hi, qui offerendi
sacrificii non habent potestatem his, qui offerunt,
corpus Christi porrigant. Sed et illud innotuit, quod quidam diacones
<E97, f. 245vb> etiam ante episcopos sacramenta sumunt.
Haec ergo
omnia amputentur et maneant diacones intra suam propriam mensuram scientes,
quia episcoporum quidem ministri sunt, a presbyteris autem inferiores.
Accipiant ergo secundum ordinem post presbyteros ab episcopo vel presbytero sacram communionem. Quod
si non fuerit in praesenti vel episcopus vel presbyter, tunc ipsi
proferant et edant. Sed nec sedere
quidem licet in medio
presbyterorum diacones, extra regulam enim est, ut hoc fiat. Si
quis autem non vult his sufficiens esse,
post hanc definitionem cesset esse diaconus.
DE CLERICIS TEMERE AB
ECCLESIA RECEDENTIBUS
XV Propter multas
perturbationes et frequentes tumultus seditionum, quae
fieri solent, placuit omnimodo abscidi istam consuetudinem, quae contra
regulam est. Sic ubi tamen <W411,
f. 7v> fit, id est, ne de civitate ad civitatem transeat vel
episcopus vel presbyter vel diaconus. Si quis vero post haec statuta
sancti huius concilii tale aliquid agere temptaverit,
infringetur omni genere huius<V630, f. 79ra>cemodi
conatus et restituatur propriae ecclesiae,
in qua ordinatus est.
DE PRESBYTERIS ET
DIACONIBUS VEL CLERICIS, QUI AD ALIAS CIVITATES TRANSEUNT
<V1431,
f. 9va> XVI Si qui vero sine respectu
dei agentes et timorem dei ante oculos non habentes neque ecclesiastica
statuta custodientes recesserint ab ecclesia sua, sive presbyter sive diaconus vel
in quocumque ecclesiastico ordine positi fuerint, non debent suscipi in alia ecclesia, sed cum
omni necessitate cogantur, ut redeant ad
ecclesiam suam. Quod, si permanserint, excommunicare eos oportet.
DE CLERICIS ALIENIS
SINE CONHIBENTIA PROPRII EPISCOPI AB
ALIO IN SUA ECCLESIA NON
ORDINANDIS
XVII Si quis ausus
fuerit aliquem, qui ad alterum pertinet, ordinare in sua ecclesia, cum
non habeat consensum episcopi ipsius, a quo recessit clericus, irrita
sit huiusmodi ordinatio.
DE CLERICIS USURAM AUT
AMPLIATIONEM ACCIPIENTIBUS
XVIII Quoniam multi
clerici avaritiae causa turpia lucra sectantes obliti sunt divini
praecepti, quo dictum est: Qui
pecuniam suam non dedit ad usuram, fenerantes centesimas exigant, statuit hoc
sanctum concilium: Si quis inventus fuerit
post hanc definitionem usuram accipere vel
ex quolibet <E97, f. 246ra> tali negotio turpia lucra
sectari vel
etiam species frumentorum ad sescuplum dare, omnis, qui
tale aliquid conatus fuerit ad quaestum,
deiciatur ex clero et alienus ab
ecclesiastico habeatur gradu.
DE PAULIANISTIS ET CATAFRIGIS
REBAPTIZANDIS
<O93,
f. 37rb> XVIIII Si quis confugit ad ecclesiam
catholicam de Paulianistis et Catafrigis, statutum est rebaptizari eos
omnimodo debere. Si qui vero clerici erant
apud eos, siquidem inculpati fuerint et irrepraehensibiles, rebaptizati
rursus etiam ordinentur ab episcopo ecclesiae catholicae. Si vero
examinati minus apti fuerint
repraehensi, deponi eos oportet. Similiter autem et circa diacones et de omnibus, qui
in eodem clero inveniuntur, eadem forma servabitur. Commemoravimus
autem diaconissas, quae in hoc ordine inventae sunt, quae nec manus
impositionem aliquam habent, ut omnimodis inter laicas
habeantur. Similiter
autem diaconissae, quae
in catho<V1341, f. 9vb>lico canone non habentur, simili
loco, id
est, laicae et tamquam non
consecratae deputentur.
DE DIEBUS DOMINICIS ET
PENTECOSTEN, UT IN EIS STANTES
OREMUS
XX Quoniam sunt in die
dominica quidam ad orationem genua flectentes et in
diebus pentecostes, <W411, f.
8r> propterea est itaque constitutum
a sancta synodo, quoniam
consona et conveniens per omnes ecclesias custodienda consuetudo est,
ut stantes ad orationem domino vota reddamus.
INCIPIT SYMBOLUM
FIDEI
EIUSDEM NICENI CONCILII
Credimus
in unum deum patrem omnipotentem omnium visibilium et
invisibilium <V630, f. 79rb> conditorem et in unum
dominum
nostrum Iesum Christum filium dei, natum de patre unigenitum, hoc est, de substantia
patris, deum de deo, lumen de lumine, deum verum de deo vero, natum,
non factum, consubstantialem patri, id est,
unius substantiae cum patre, quod Graeci omousion dicunt,
per quem omnia facta sunt, quae in caelo sunt et quae in terra,
qui propter nos homines et propter nostram salutem descendit et
incarnatus est atque homo factus, passus, mortuus est et resurrexit tertia
die, ascendit in caelos, venturus iudicare vivos et
mortuos et in spiritum sanctum. Eos <E97, f. 246rb>
autem, qui
dicunt: Erat, quando non erat,
et antequam nasceretur, non erat, et quod ex nullis exsistentibus factus est aut ex
aliqua substantia vel natura, eum dicentes esse mutabilem et
convertibilem, filium dei perhibendo, hos anathematizat et condemnat
catholica et apostolica ecclesia. Haec est fides, quam exposuerunt
patres, primum quidem adversus Arrium blasphemum dicentem creaturam esse
filium dei et adversus omnem heresim Sabellii,
Fotini, Pauli Samosateni, Manichei,
Valentini, Martionis et adversus omnem omnino heresim, si qua
insurrexerit contra catholicam et apostolicam ecclesiam, quam omnes condemnarunt Nicea congregati episcopi
CCCXVIII, quorum nomina et provinciae infra conscripta sunt, sed plerique
servi dei studiosi magis
curam gesserunt orientalium episcoporum nomina describere, propter hoc
quod occidens non similiter inquisitionem <V1341, f.
10ra> de
haeresibus habuerit.
<V1341,
f. 10vb> <E97, f. 247vb> INCIPIT FIDES SANCTI
GREGORII MAIORIS.
Unus deus, principium et pater verbi
viventis, sapientiae exsistentis et virtutis et imaginis propriae,
perfectus perfecti genitor, et unus dominus ex
uno, pater filii unigeniti et unus dominus ex uno, deus de deo,
figura substantiae patris, imago dei, deus verbum vividum et totius
substantiae opifex, sapientia continens omnia, quae exsistunt, filius
verus de patre vero, invisibilis
de invisibili, incorruptibilis de
incorruptibili, immortalis de
immortali et sempiternus de
sempiterno, et unus spiritus sanctus, perfectus, perfecta vita
viventium, sanctitas et fons sanctitatis et aedificationis ministrator,
per quem deus in omnes credentes et super omnes, et filius qui per
omnes. <W411, f. 8v> Trinitas perfecta gloria et regnum
sempiternum, individuum et inalienabile neque igitur
creatum aliquid et servum seu famulum in trinitate, neque adventicium
vel subintroductum tamquam, quod ante non exstiterit et novissimum
subintraverit, neque enim defuit <V630, f. 79va>
aliquando filius
patri, aut filio spiritus sanctus,
sed immutabilis et inconvertibilis haec eadem trinitas semper.
<E97,
f. 248ra> EXPLICIT SYNODUS NICEA HABITA
O93,
f. 37rb; V630, f. 79va;
W411, f. 8v, f. 1341, f. 10vb; E97, f. 248ra