O93, f. 37rb;
V630, f. 79va; W411, f. 8v; V1341, f. 10vb; E97, f. 248ra
INCIPIT SYNODUS
ANCHIRITANA.
I
De presbyteris
lapsis in persecutione.
II De diaconibus,
qui
immolaverunt.
<O93,
f. 37va>
III De clericis sive laicis, quorum manus alii cum iniuria super idolorum
sacrificia posuerunt.
IIII
De his, qui in templis
idolorum cenaverunt. De quibus supra
V
De his, qui timore ritus
gentilium peregerunt.
VI
De his, qui in locis
idolorum manducaverunt.
VII
De his, qui frequenter
idolis immolaverunt.
VIII
De his, qui coacti idolis immolaverunt.
VIIII
De his, qui et aliis
sacrificandi causam attulerunt.
X De diaconibus.
XI
De disponsatis puellis et ab aliis corruptis.
XII
De his, qui ante baptismum
sacrificaverunt idolis.
XIII De
chorepiscopis.
XIIII De
presbyteris a
carne se abstinentibus.
XV
Non debere presbyteros ecclesiastica iura vendere.
XVI
De his, qui
irrationabiliter vixerunt.
XVII
De his, qui sicut muta
animalia vixerunt.
XVIII
<V1341, f. 11ra> De episcopis, qui ordinati non suscipiuntur.
XVIIII
De his, qui virginitatem profitentur.
XX De adulteris.
XXI
De mulieribus, qui fornicatae partus
suos necant.
XXII
De his, qui volentes
homicidium fecerunt.
XXIII
De his, qui nolentes
homicidium fecerunt.
XXIIII
De his, qui more gentilium
vivunt.
XXV
De eo, qui sororem sponsae suae vitiavit.
Isti quidem
canones
seu regulae priores sunt Nicenis, sed ideo Niceni canones priores
scribuntur propter auctoritatem magni et sancti concilii apud Niceam
habiti.
Convenerunt
autem in synodum memoratam Anchiram civitatem hi, qui infra scripti
sunt: Marcellus Anchyritanus, Agricolaus Caesariensis, Lupus Tarsensis,
Vitalis Antiochensis, Basilius Amasenus,
Philadelphius Iuliopolitanus, Festulus Nicomedensis, <V630, f.
79vb> Heraclius Zelonensis, Petrus Iconiensis, Nunecius
Laudocenus, <E97, f.
248rb> Sergianus Antiochenus Phisidiae, Narcisus
Nerodiensis.
DE PRESBYTERIS LAPSIS
IN PERSECUTIONE
I Presbyteros, qui
immolaverunt <W411, f. 9r> et postea iterum certamen
inierunt, si
hoc ipsum ex fide et non
aliquo argumento sibimet praeparantes egerunt, ut iterum teneri
viderentur aut tormentis subici tamquam putentur inviti, si ex fide ergo luctati
sunt et non ex compacto ad ostentationem, ut offerentur, ipsi fecerunt.
Hos placuit honorem quidem sedis propriae retinere, offerre autem illis
et sermonem ad populum facere aut aliquibus sacerdotalibus officiis fungi non
liceat.
DE DIACONIBUS, QUI
IMMOLAVERUNT
II Diacones similiter,
qui immolaverunt, postea autem iterum reluctati sunt, illos quidem honorem
habere oportet, cessare vero debere ab omni sacro ministerio ita, ut nec panem
nec calicem offerant nec pronuntient, nisi forte aliqui episcoporum
conscii sint laboris eorum et
humilitatis et mansuetudinis et
voluerint eis aliquid amplius tribuere vel adimere, penes ipsos ergo
de his erit potestas.
DE CLERICIS SIVE LAICIS, QUORUM MANUS ALII CUM INIURIA SUPER IDOLORUM
<V1341, f. 11rb> SACRIFICIA POSUERUNT
III Qui fugientes
tempore persecutionis compraehensi sunt vel a
familiaribus seu a domesticis traditi et vel bona propria amiserunt vel sustinuerunt
tormenta vel etiam carceribus inclusi sunt, et tamen proclamaverunt se esse christianos,
quin etiam perseverante violentia ad id usque perducti sunt, ut manus
eorum appraehensas et violenter attractas super sacrificia
imponerent, illis scilicet perseverantibus in fide et christianos se esse
vociferantibus, hoc ergo, quod eis invitis et aliis cogentibus contingit, si luctu et merore
animi acerbe se ferre
demonstrant ipsique humili per bonam
conversationem habitu incedentes dolere se, quod inviti
coacti sunt, doceant, hos tamquam inculpatos a
communione non vetari. Si
autem iam
prohibiti sunt ab aliquibus a communione maioris diligentiae inquisitionis causa
aut per aliquorum ignorantiam, <E97, f. 248va> statim
recipi oportere. Hoc
autem observari oportet <V630, f. 80ra> et de
clericis et laicis omnibus. Laicos
<O93,
f. 37vb> sane, qui in similem necessitatis causam inciderunt, tamquam
si nihil peccaverint,
maxime si eos probabilis vita commendet, ad ordinationem recipi placuit.
DE HIS, QUI IN TEMPLIS
IDOLORUM CENAVERUNT. DE QUIBUS SUPRA
IIII De his, qui sacrificare coacti
sunt, insuper in templis idolorum
cenaverunt, si quis eorum cum habitu
cultiore ad templa producti sunt atque ibi
pretiosiori adhuc veste mutata cenae participes facti sunt idolorum
indifferenter sumentes omnia, quae fuerant apposita, placuit inter
<W411, f. 9v> audientes uno anno constitui, tribus autem
aliis
annis agere poenitentiam, sed ex ipso triennio per biennium tantummodo
orationi communicare, tertio autem anno reconciliare sacramentis.
DE HIS, QUI TIMORE RITUS
GENTILIUM PEREGERUNT
V Quotquot autem
ascenderunt templa cum veste lugubri et recumbentes
inter alios manducaverunt flentes, si compleverint poenitentiam
triennii tempus, sine oblatione
suscipiantur ad communionem, id est, ut ipsi oblationem non offerant. Si autem perducti ad templa non manducaverunt,
biennio
maneant in poenitentia, tertio vero anno communicent,
sed sine oblatione, ut dictum est, ut quarto iam anno perfectionem suam
percipiant. <V1341, f.
11va> Episcopum autem hinc habere licentiam
oportet, ut pro his peccata singulorum consideret et, prout viderit,
conversationem, normam regulamque
conversionis attribuat, id est, ut humanius agens secundum vitae modum
tempus alicui breviare aut etiam prolixius, quod correctionis necessarium
viderit, addere. Discutiatur autem omnium horum
et praecedens vita et posterior, et ita circa eos sacerdotalis
humanitas moderetur.
DE HIS, QUI IN LOCIS
IDOLORUM MANDUCAVERUNT
VI De his, qui minis tantum
cesserint aut bonorum
ablatione aut
transportationis poena deterriti sacrificaverunt et nunc usque non
poenituerunt neque conversi sunt, modo autem, id est, tempore huius
synodi, se obtulerunt <E97, f. 248vb> conversionis suae
consilium
capientes, placuit eos usque ad magnum diem inter audientes suscipi,
poenitentiam autem agere triennio et post duos alios annos sine
oblatione communicare et ita demum sex annis completis ad perfectum
pervenire. Quod si aliqui
ante hoc concilium
suscepti sunt ad poenitentiam, ex
illo tempore imputabitur eis initium sexennii constituti. Quod si
alicui horum quodlibet mortis periculum
aut ex aegritudine aut ex
aliqua causa acciderit, his communionem propter viaticum suum non
negari.
DE HIS, QUI FREQUENTER
IDOLIS IMMOLAVERUNT
VII <V630, f.
80rb> De his, qui festis diebus
paganorum in remotis eorum locis conviviis interfuerunt et suas
nihilominus epulas ibidem portaverunt atque comederunt,
placuit, ut post biennii poenitentiam
suscipiantur, ita tamen, utrum aut cum oblatione
recipiendi sint, an ad solam
communionem admitti debeant, unusquisque episcoporum examinet vitam eorum et praeterita ac praesentia habita
consideratione perpendat.
DE HIS, QUI VI COACTI IDOLIS
IMMOLAVERUNT
VIII Hi autem, qui secundo
et tertio sacrificaverunt vi coacti, quattuor
annis sese ad poenitentiam
submittant, duobus autem aliis sine oblatione communicent, septimo anno
perfectionem recepturi communionis.
<W411,
f. 10r> DE HIS, QUI ET ALIIS
SACRIFICANDI CAUSAM ATTULERUNT
VIIII Quotquot autem non
solum a fide dominica deviaverunt, <V1341, f.
11vb> sed etiam insurrexerunt in alios et fratribus persuaserunt
et
rei facti sunt persuasionis, hi per triennium
quidem inter caticuminos habeantur, per aliud autem sexennium
poenitentiae recipiant locum, alio vero anno, id est
decimo, communionem sine oblatione recipiant, ut completo decennio
perfectione fruantur. Ideo autem ipso tempore
etiam vita eorum et conversatio consideranda est.
DE DIACONIBUS
X Diaconi quicumque, cum
ordinantur, si in ipsa ordinatione protestati sunt dicentes velle se habere uxores
nec posse se continere, hi, si postea ad nuptias
venerint, maneant in
minis<O93, f. 38ra>terio, propterea quod his <E97, f.
249ra> episcopus licentiam dederit. Quicumque sane tacuerunt et
susceperunt manus impositionem professi continentiam, si postea ad nuptias
convenerint, a ministerio
cessare debebunt.
DE DISPONSATIS PUELLIS ET AB ALIIS
CORRUPTIS
XI Desponsatas puellas et postea
ab aliis corruptas placuit erui et his reddi, quibus
fuerant desponsatae, etiamsi eis a raptoribus florem
pudoris amisisse constiterit.
DE HIS, QUI ANTE BAPTISMUM
SACRIFICAVERUNT IDOLIS
XII Eos, qui ante
baptismum sacrificaverunt et postea baptismum consecuti sunt, placuit
ad ordinem promoveri, tamquam ab omni crimine lavacri salutaris
sanctificatione purgatos.
DE CHOREPISCOPIS
XIII Vicariis episcoporum, quos Graeci
chorepiscopos vocant, non licere vel presbyteros vel diaconos ordinare,
sed nec presbyteris civitatis sine episcopi praecepto aliquid imperare nec sine auctoritate
litterarum eius in unaquaque parrochia aliquid agere.
DE PRESBYTERIS A
CARNE SE ABSTINENTIBUS
XIIII De his, qui in clero sunt
presbyteri vel diaconi et abstinent se a carnibus, hoc
placuit statui, ut non eas <V630, f.
80va> tamquam immundas contemnant, contingant a quibus quidem, qui se abstinere
volunt, habeant potestatem, ita tamen, ut, si quando cum
oleribus coquuntur, eadem tamquam carnibus polluta non iudicent, sed ex his cibum assumant,
quamvis a carnibus se abstineant. Quod si in tantum eas immundas et
abominabiles iudicaverint, ut nec olera, quae cum carnibus coquuntur,
aestiment comedenda, tamquam <V1341, f. 12ra> non
consentientes
huic regulae cessare hos oportet a
ministerio et ordine suo. Si quis autem huic regulae monitus non oboedierit, sed
carnes, ut dictum est, immundas et abominandas existimaverit, cessare
debet ab ordine suo.
NON DEBERE PRESBYTEROS
ECCLESIASTICA IURA VENDERE
<W411,
f. 10v> XV Si qua de rebus
ecclesiae, cum episcopus non est, presbyteri
vendiderint, placuit rescisso
contractu ad ius ecclesiasticum revocari. In iudicio autem erit
episcopi constitutum, si pretium debeat recipi <E97, f.
249rb>
necne, propter quod saepe
contingit distractarum rerum
reditus ampliorem summam pro accepto pretio reddi.
DE HIS, QUI
IRRATIONABILITER VIXERUNT
XVI In hoc titulo, Graeca
verba haec sunt ΠΕΡΤΩΝΑ ΛΟΓΕΥCIA KACNO KAa OTEI TOME NON TOLONE, quae nos latine
possumus dicere, de his, qui
irrationabiliter versati sunt sive versantur. Sensus autem in hac
sententia duplex esse potest, qui ex
subiectis conicitur, aut de
his, qui cum pecoribus
coitu mixti sunt aut more pecorum incesta cum propinquis
sanguinum commiscuerunt. Quotquot igitur
ante vicesimum aetatis suae annum
tale crimen admiserint,
quindecim annis in poenitentia exactis orationi tantum incipiant
communicare et quinquennium alterum in communione orationis solius
perdurantes post vicesimum cum oblatione ad
communionem suscipiantur. Discutiatur autem et vita
eorum, qualis fuerit tempore
poenitentiae, et iuxta hanc humanitatem
consequantur. Quod si qui perseverantius abusi sunt hoc crimine,
prolixius tempus, id est
viginti annorum,
poenitentiam suscipiant. Qui vero exacta viginti
annorum aetate et uxores habentes in hoc crimine inciderint, post viginti et quinque
annos poenitentia acta ad communionem
orationum admittantur, in qua cum communione
orationum altero quinquennio perdurantes plenam communionem
cum oratione recipiantur. Quod si aliqui et uxores habentes et excedentes quinquagesimum aetatis suae annum
in hoc prolapsi sunt scelere, <V630, f.
80vb> ad exitum vitae tantum communionem
mereantur.
DE HIS, QUI SICUT ANIMALIA MUTA VIXERUNT
XVII Hos eosdem sane non solum leprosos crimine
huiuscemodi <O93, f. 38rb> factos, sed et alios isto suo
morbo
replentes placuit inter eos orare, qui tempestate iactantur, qui a
nobis inergumini intelleguntur.
<V1341,
f. 12rb> DE EPISCOPIS, QUI
ORDINATI NON SUSCIPIUNTUR
XVIII Si qui episcopi suscepti
non sunt a sua diocesi, in qua fuerant denominati,
compellantur ad eandem iudicis
edicto redire. Quod si voluerint alias ecclesias occupare et vim facere
aliis episcopis, quos ibi invenerint,
seditiones <E97, f. 249va> excitando adversus eos, hos segregare oportet. Quod si
volunt in presbyterio in ecclesia, ubi prius fuerant, tamquam
presbyteri residere, non re<W411, f. 11r>pellantur a
propria
dignitate. Quod si etiam ibi seditiones concitare probantur episcopis ibidem constitutis,
segregari eos necesse est et nihilominus presbyterii dignitate privari.
DE HIS, QUI VIRGINITATEM PROFITENTUR
XVIIII Quotquot virginitatem
pollicitam praevaricatae sunt, professione
contempta inter digamos, id est, qui ad secundas nuptias transierunt,
haberi debebunt. Virgines autem puellas, quae tamquam sorores cum nonnullis viris
habitare volunt, ab eorum consortio prohibemus.
DE ADULTERIS
XX Si quis adulterium
commiserit, septem annis in poenitentia completis
perfectioni reddatur secundum pristinos gradus.
DE MULIERIBUS, QUAE
FORNICATAE PARTUS SUOS NECANT
XXI De mulieribus, quae
fornicantur et partus suos necant, sed et de his, quae agunt secum,
ut utero conceptos excutiant, antiqua
quidem definitio usque ad exitum vitae eas ab ecclesia removet. Humanius autem nunc
definimus, ut eis decem annorum tempus poenitentiae tribuatur.
DE HIS, QUI VOLENTES
HOMICIDIUM FECERUNT
XXII Qui voluntarie
homicidium fecerint, ad poenitentiam
quidem iugiter se submittant, circa exitum autem vitae
communione digni habeantur.
DE HIS, QUI NOLENTES
HOMICIDIUM FECERINT
XXIII Eos vero, qui non
voluntate, sed casu homicidium fecerint, prior quidem regula post
septem tantum annorum poenitentiam communioni sociavit secundum
gradus constitutos. Haec vero humanior
definitio quinquennii tempus tribuit.
DE HIS, QUI MORE GENTILIUM
VIVUNT
XXIIII Qui auguria vel auspicia sive
somnia vel divinationes quaslibet secundum morem gentilium observant
<V1341, f. 12va> aut in domos suas huiusmodi
homines introducunt in exquirendis aliquibus arte malefica aut domos lustrant, confessi
quin<V630, f. 81ra>quennio poenitentiam agant
secundum antiquas regulas constitutas.
DE EO, QUI SOROREM
SPONSAE SUAE VITIAVIT
<E97,
f. 249vb> XXV Si quis sponsam
habens sorori eius forsitan intulerit vitium eique inhaeserit tamquam
suae et sibi expetendam esse coniunctionem duxerit, hanc autem deceptam
postea uxorem duxerit disponsatam. Illa vero, quae vitium passa est,
si forte necem sibi intulerit, omnes hi, qui huius facti sunt conscii,
decem annis in poenitentiam redigantur secundum
canones constitutos.
EXPLICIT
CONCILIUM ANCHIRITANI
O93,
f. 38rb; V630, f. 81ra; W411, f. 11r; V1341, f. 12va;
E97, f.
249vb