O93,
f. 142vb; V630, f. 230va; N442, f. 142va; P9629, f. 121vb; W411, f.
237r; V1341, f. 142vb
EPISTOLA
PETRI
RAVENNENSIS
AD
EUTICETEM
PRESBYTERUM, UBI CONTRA EIUS ERRORES ILLI
APTO EXEMPLO RESPONDIT.
Dilectissimo
et merito honorabili
filio Euticeti
presbytero
Petrus episcopus.
Tristis
legi tristes
litteras tuas et
scripta mesta
merore debito
percucurri,
quia, sicut nos pax
ecclesiarum, sacerdotum concordia, tranquillitas
plebis audire
facit gaudium
caeleste, ita nos affligit,
deicit fraterna dissensio, praesertim cum talibus oriatur ex causis.
Triginta
annis humanae leges
humanas adimunt
quaestiones et
Christi generatio.
quae divina lege scribitur inenarrabilis, post
tot
saecula disputatione
temeraria ventilatur. Quid Origenis
principiorum scrutator
incurrerit, quomodo Nestorius lapsus est disputans
de naturis, non latet prudentiam tuam. Magi Iesum <P9629, f.
122ra> in cunabulis
deum mysticis
muneribus confitentur
et sacerdotes, qui sit, qui
virginali partu de spiritu sancto <W411, f. 237v> natus
est,
dolenda interrogatione disquirunt.
Cum vagitum daret Iesus in cunis,
Gloria
in excelsis deo
<V1341, f. 143ra> caelestis clamat
exercitus, et modo quando in nomine Iesu omne
genu
flectitur caelestium,
terrestrium et infernorum,
originis
eius
quaestio commovetur. Nos, frater,
cum apostolo dicimus: Etsi novimus Iesum secundum carnem,
sed nunc
iam non
novimus nec possumus iniuriose replicare, qui iubemur honorem dare et
timorem reddere et exspectare, non discutere, quem iudicem confitemur.
His
omnibus respondi,
frater, litteris tuis.
O93,
f. 142va; V630, f. 230va; N442, f. 142va; P9629, f. 122ra; W411, f.
237v; V1341, f. 143ra