O93,
f. 144rb; V630, f. 233ra; N442, f. 147vb; P9629, f. 125ra; W411, f.
242r; V1341, f. 145va
LXXVIII
ITEM
LEONIS
AD PULCHERIAM
AUGUSTAM, UBI
EI
GRATIAS AGIT, QUOD NESTORIANAM
ET
EUTICENAM
HERESEM
FIDEI DEFEN<V1341, f. 145vb>SIONE
DESTRUXERIT.
Leo
episcopus Pulcheriae augustae.
Quod
semper de sancta
pietatis vestrae mente
praesumpsimus,
id plenissime
experiendo
cognovimus, christianam
fidem, quamvis diversis
pravorum appeteretur insidiis vobis tamen praesentibus et in defensionem
eius a domino praeparatis
non posse turbari. Non enim deus aut suae fidei
sacramentum aut vestri laboris deserit meritum, quo dudum subdolum
sanctae religionis hostem
ab ipsis
visceribus ecclesiae
depulisti,
cum heresim suam
tueri impietas Nestoriana non potuit, quia non fefellit famulam et
discipulam veritatis, quantum simplicibus funderetur
venenis
per illa loquacis
hominis colorata
mendacia. De quo
virtutum
agone processit, ut
per sollicitudinem vestram ea,
quae pereunti
diabolus
molitus est, non laterent, et qui sibi singulas partes geminae
impietatis elegerant, una catholicae fidei virtute
procumberent. Secunda ergo
haec vobis de perempto
Euticetis errore victoria est, quem,
si
quid sani cordis
habuisset,
<O93, f. 144va>
dudum in auctoribus
suis perculsum olimque
prostratum facile <N442, f. 148ra> potuerat declinare, ne
de
sepultis cineribus rediviva
temptaret incendia commovere, ut
in eorum transiret consortium, quorum secutus
esset exemplum, gloriosissima augusta. Libet igitur exultare cum gaudio
et pro vestrae clementiae prosperitate digna deo vota persolvere, qui
tibi
per omnes mundi partes,
in quibus domini
evangelium
praedicatur, duplicis
gloriae palmam contulit et coronam. Clementia igitur vestra
<W411,
f. 242v> cognoscat omnem Romanam ecclesiam
de u<P9629, f. 125rb>niversis fidei vestrae operibus
plurimum
gratulari, sive quod legationem nostram
pio per omnia iuvistis affectu
et quod sacerdotes catholicos, qui
de ecclesiis suis iniusta fuerant <V630, f. 233rb> eiecti
sententia, reduxistis, sic
quae reliquias
sanctae memoriae
Flaviani innocentis et
catholici sacerdotis
ad ecclesiam,
cui bene praefuit, fecistis honore debito revocari. In quibus utique
omnibus gloriae vestrae multiplicatur augmentum,
dum et sanctos pro suis meritis veneramini et ab agro dominico
spinas et tribulos vultis auferre.
Quos
sane episcopos de his,
qui
rebus impiis videntur
praebuisse consensum, reconciliationem poscere et catholicorum
communionem
desiderare, tam
nostrorum quam fratris
et coepiscopi nostri
Anatolii, cui
testimonium ferre dignamini, relatione
cognovimus, quorum desideriis
sic praebemus affectum,
ut correctis et,
quae male sunt facta,
propria subscriptione damnantibus participata nostrorum, quos misimus,
<V1341, f. 146ra> cura cum supradicto episcopo pacis
gratia
tribuatur, quia devotionis utrumque est christianae, ut et pertinaces
veritas iusta
coerceat et conversos
caritas non repellat. Quia vero novimus, quantum piae sollicitudinis
catholicis sacerdotibus mansuetudo vestra dignatur
impendere,
indicandum esse
curavimus fratrem
et coepiscopum meum
Eusebium nobiscum
degere
et nostrae communionis esse consortem, cuius commendamus ecclesiam, quam
dicitur vastare,
qui illi iniuste
asseritur
subrogatus.
Illud etiam a tua pietate poscentes, quod
vos spontaneo facturam
non
dubitamus arbitrio, ut
tam fratrem
et coepiscopum meum
Iulianum, quam Constantinopolitanos
clericos, qui sanctae memoriae <P9629, f. 125va> Flaviano
fidelibus officiis adhaeserunt,
ea, qua
debetis gratia,
foveatis. De omnibus vero pietatem vestram per nostros, quid fieri
aut ordinari
deberet, instruximus.
Dat.
Id. April.
Adelphio v.
c. cons.
aera
CCCCLXXXVIIII.
O93,
f. 144va; V630, f. 233rb; N442, f. 148ra; P9629, f. 125va; W411, f.
242v; V1341, f. 146ra