[Home]
[Überblick]
[Text]
[Teil I]
[Teil II]
[Teil III]
[Übersetzungen]
[Capitula Angilramni]
[Collectio Danieliana]
[Lizenz]
[Kontakt]
[Links]
[Impressum]
[Inhalt]

Projekt Pseudoisidor

Pseudoisidor

Capitula Angilramni

Collectio Danieliana

Pseudoisidor Teil I

Pseudoisidor Teil II

Pseudoisidor Teil III

 Decretum de libris recipiendis vel non recipiendis

Inhaltsverzeichnis

Papst Gelasius I an Kaiser Anastasius

 

Die Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition finden Sie hier.

 

Papst Gelasius I. an den Magister Faustus

P9629,  f.  145ra;  V630,  f.  258ra;  N442,  f.  177va

CVII[1]  CUIUS  SUPRA[2]  FAUSTO  MAGISTRO  FUNGENTI[3]  LEGATIONIS  OFFICIUM[4]  CONSTANTINOPOLITANUM[5].

Ego  quoque  mente  percepi  Graecos  in  sua  obstinatione  mausuros,  ne  cui  velut  inspiratum  videri  potest,  quod  est[6]  in  ante  praecognitum.  Quapropter  non[7]  tam  propter  legionis[8]  causas  student  dispositionibus  publicis  obviare,  sed  potius  per  occasionem  legationis  regiae  catholicam  fidem  moliuntur  evertere,  et  tali  commercio  nituntur  sperata  praestare.  Quid  sibi  vult[9]  autem[10],  quod  dixerit[11]  imperator,  a  nobis  se  in  religione[12]  damnatum,  cum  super  hac  parte  et  decessor[13]  meus  non  solum  minime[14]  nomen  eius  attigerit[15],  sed  insuper,  quando  principia  adeptus  regiae  <P9629,  f.  145rb>  potestatis  exercuit,  in  eius  se  rescripsit  imperii  promotione  gaudere,  et  ego  nulla[16]  ipsius  <V630,  f.  258rb>  umquam  scripta  percipiens  honorificis  nostris,  eum  litteris  salutare  curaverim?  Decessores[17]  mei  sacerdotes,  qui  praevaricatoribus  se  communicasse  propria  voce  confessi  sunt,  a  communione  apostolica  eum  submoverunt.  Si  isti[18]  placet  se  miscere  damnatis,  nobis  non  potest  imputari,  si  ab  eis  velit  abscedere,  tanto  magis  a  nobis  non  potest  esse  damnatus,  sed  potius  ad  gratiam  sincerae  communionis  admissus[19].  Ad  senatum  pertinet  Romanum[20],  ut  memor  fidei,  quam  a[21]  parentibus  suscepisse  se  meminit,  contagia  vitae[22]  communionis  externae[23]  neque  ob  hoc  communioni  sedis  apostolicae,  quod  absit,  reddatur  externus  et  veniam  sibi  dare[24]  debere  proponat.  Legatur,  <N442,  f.  177vb>  ex  quo  est  religio  christiana  vel  certe  detur  exemplum  in  ecclesia  dei  a  quibuslibet  pontificibus  aut  ab  ipsis  apostolis  aut[25]  ab  ipso  denique  salvatore  veniam  nisi  corrigentibus  fuisse  concessam.  Auditum  autem  sub  isto  caelo  nec  legitur  omnino  nec  dicitur,  quod  eorum  voce  depromitur.  Date  nobis  veniam,  ut  tamen  nos  in  errore[26]  duremus.  Id  quoque  parum  est.  Ostendant[27],  qui  nobis  canones  nituntur  opponere,  quibus  hoc  canonibus,  quibus  regulis,  qua  lectione  quove  documento,  sive  a  maioribus  nostris,  sive  ab  ipsis  apostolis,  quos  potiores  merito  fuisse  non  dubium  est  seu  ab  ipso  domino  salvatore,  qui  iudicaturus  creditur  vivos  et  mortuos,  sive  factum  est  umquam  vel  faciendum  esse  mandatur.  Mortuos  suscitasse  legimus  Christum,  in  errore  mortuos  absolvisse  non  legimus.  Et  qui  hoc  certa[28]  faciendi  solus  habuit  potestatem,  beato  Petro  principaliter  mandat  apostolo:  Quae  ligaveris  super  terram,  ligata  erunt  et  in  caelo,  et  quae  solveris  super  terram,  soluta  erunt  et  in  caelo.  Super  terram,  inquit,  nam  in  hac  ligatione  defunctum  nusquam  dixit  absolvi.  Quod  ergo  numquam  factum  est,  vel  mente  conspicere  formidamus[29],  sciens[30]  in  divino  iudicio  non  posse  penitus  excusari.  Si  autem,  quod  nunc  praetendunt,  a  Romana  se[31]  ecclesia  divisuros[32],  quod  iamdudum  fecisse  monstrantur.

Eufimius[33]  vere[34]  miror,  si  ignorantiam  suam  ipse  non  perspicit,  qui  dicit  Acacium  ab  uno  non  potuisse  damnari.  Itane[35]  non  perspicit  secundum  formam  synodi  Calcidonensis  Acacium[36]  fuisse  damnatum,  nec[37]  novit  aut  se  nosse[38]  dissimulat?  In[39]  qua  utique  per  numerosam  sententiam  sacerdotum[40]  erroris  huius  auctores  constat  fuisse  damnatos[41],  sicut  in  unaquaque  heresi  a  principio  christianae  religionis  et  factum  fuisse  et  fieri  manifesta  rerum  ratione  monstratur,  decessoremque  meum  exsecutorem  fuisse  veteris  constituti[42],  non  novae  constitutionis  auctorem.  Quod  non  solum  praesuli  apostolico  facere  licet,  sed  cuicumque  pontifici[43],  quoslibet[44]  quemlibet  locum  secundum  regulam  hereseos[45]  ipsius  ante  damnatae  a  catholica  communione  discernant.  Acacius  quippe  non  fuit  novi  vel  proprii  inventor  <P9629,  f.  145va>  erroris,  ut  in  eum  nova  scita  prociderent[46],  <V630,  f.  258va>  sed  alieno[47]  facinori[48]  suam  communionem  emiscuit[49].  Itaque  necesse  est,  ut  in  illam  recideret  iusta  lance[50]  sententiam,  quam  cum  suis  successoribus  per  convenientiam[51]  synodalem  susceperat  auctor  erroris.

Nobis  opponunt  canones,  dum  nesciunt,  quid  loquantur.  Contra  quos  hoc  ipsi  <N442,  f.  178ra>  venire  se  produnt,  quod  primae  sedi[52]  sana  rectaque  suadenti  parere[53]  fugiunt.  Ipsi  sunt  canones,  qui  appellationes[54]  totius  ecclesiae[55]  ad  huius  sedis  examen  voluere  deferri,  ab[56]  ipsa  vero  nusquam  prorsus  appellari  debere[57]  sanxerunt,  ac  per  hoc  illam  de  tota[58]  ecclesia  iudicare,  ipsam  ad  nullius  commeare  iudicium,  nec  de  eius  umquam  praeceperunt[59]  iudicio  iudicari[60],  sententiamque  illius[61]  constituerunt  oportere[62]  dissolvi,  cuius  potius  sequenda  decreta  mandarunt.  In  hac[63]  ipsa  causa  Timotheus  Alexandrinus  et  Petrus  Antiochenus,  Petrus,  Paulus,  Iohannes  et  eeteri  non  solum  unus,  sed  plures  utique[64]  nomen  sacerdotii  praeferentes  sola  sedis  apostolicae  sunt  auctoritate  deiecti.  Cuius[65]  rei  testis  etiam  ipse  docetur  Acacius,  qui  praeceptionis  huius[66]  exstitit  exsecutor.  Quod  utique  sicut  apostolicam  sedem  iuxta  formam  synodicam  fecisse  manifestum  est,  sic  neminem  resultare  potuisse  certissimum.  Hoc  igitur  modo  recidens  in  consortium  damnatorum  damnatus  Acacius,  quo  eorum  damnationem,  antequam  praevaricator  exsisteret,  fuerat  exsecutus.  Nobis  ausi  sunt  canonum  facere  mentionem,  contra  quos[67]  semper  ambitionibus  semper  illicitis[68]  tenendi[69]  esse  monstrantur.  Quasi[70]  synodo  vel  secundum  cuius  synodi  formam  Alexandrinum  Iohannem  de  ecclesia,  cui  ordinatus  fuerat,  expulerunt?  Qui  nullis  causis  evidentibus  nec  ante  conventi[71]  nec  postea  provocans[72]  etiam  in  iudicio  competenti  potuit  accusari?  Quod  si  dicunt:  Imperator  hoc  fecit,  hoc  ipsud[73]  quibus  canonibus,  quibus  regulis  est  praeceptum?  Cur  huic  tam  pravo[74]  facto  consensit  Acacius,  cum  auctoritas  divina  dicat  non  solum,  qui  faciunt  prava,  reos  esse,  sed  et  qui  consentiunt  facientibus[75].  Quibus[76]  canonibus  quibusve[77]  regulis  Kalendion[78]  exclusus  est[79]  vel  primi  urbium[80]  diversarum  catholici  sacerdotes?  Qua  traditione  maiorum  apostolicam[81]  sedem  in  iudicium[82]  vocant?  An  secundae  sedis[83]  antistites[84]  et  tertiae[85]  ceterique  bene  sibi  conscii  sacerdotes  depelli[86]  debuerunt,  et  qui  exstitit  religionis  inimicus,  depelli  non  debuit?  Viderint[87]  ergo,  si  alios  habent  canones,  quibus  suas  ineptias  exsequantur.

Ceterum  isti[88],  qui  sacri,  qui  ecclesiastici,  qui  legitimi[89]  celebrantur,  non  solum  sedem  apostolicam  ad  iudicium  vocare  non  possunt,  et  Constantinopolitano[90]  episcopo  civitatis,  quae  utique  per  canones  inter  sedes  nullum  nomen  accepit,  in  commotionem[91]  recidens  perfidorum  non  debuit  submoveri?  An  qui  homini  mentitus[92]  <P9629,  f.  145vb>  dicitur  imperatori  et  imperatorem  laesisse  perhibetur[93],  depelli  debu<V630,  f.  258vb>erunt  <N442,  f.  178rb>  et  in  deum,  qui  summus  et[94]  verus  est  imperator,  Acacium  delinquentem  sinceramque  communionem  divini[95]  sacramenti  studentem  miscere  cum  infidis  secundum  synodum,  quam[96]  haec  est  damnanda  perfidia,  non  oportebat  excludi?  Sed  velint  nolint  ipsius  iudicio  antiqua  canonum  constitutione  firmabuntur.  Sed  religiosi  viri  atque  perfecti  secundum  canones  concessam  sedi  apostolicae  potestatem  nimirum  conantur  eripere  et  sibimet  eam  contra  canones  usurpare  contendunt.  O[97]  canonum  magistros[98]  [99]  atque  custodes[100],  nobis  nullus[101]  fas  est  inire  certamen  cum  hominibus  communionis  alienae  divina  scriptura  praedicante:  Hominem  hereticum  post  primam  et  secundam  correptionem  devita  sciens,  quod  huiusmodi  delinquat  proprio  iudicio  condemnatus.  Ecce  cognoscant,  quia  non  solum  ab  alio[102],  sed  a  se  quoque[103]  damnetur[104]  hereticus.  Illud  autem  nimis  est  impudens,  quod  Acacium  veniam  postulasse  confingunt,  et  nos  exstitisse[105]  difficiles.  Testis  est  frater  vester,  filius  meus,  vir[106]  illustris  Andromachus,  qui  et  a  nobis  abundanter  instructus  est,  ut  cohortaretur  Acacium  deposita[107]  obstinatione  resipiscere  et  ad[108]  sedis  apostolicae  remeare  consortium,  quique  sub  iureiurando  magis  cum  eodem  molitionibus  egisse  testatur,  nec  ad  ea,  quae  recta  sunt,  potuisse  deflecti,  sic  rerum  probatur  effectus.  Certe  proferatur  iudicium,  quando  miserit,  quando  veniam  postularit  correctionemque[109]  suam  nobis  promiserit  exhibendam.  Nisi  forte  hunc  animum  gessit,  quem  successores  eius  habere  perspicimus,  ut  tamen  se[110]  veniam  postularet,  sic  sibi  vellet[111]  impendi,  ut  nihilominus  in  errore  persisteret;  ubi  utique  non  tam  a  nobis  recipi  videretur,  quam  nos  potius  in  suam  traduceret  pravitatem.  Quem  reatum  se  confessuro[112]  asserunt[113]  ante  certamen[114]?  Si  reatus  est,  utique  corrigendus  est,  si  corrigendum  non  putant,  fallaciter  se  reatum  perhibent  profiteri,  nisi  quod[115]  est  infelicius,  cum  et  fatentur[116]  reatum  et  non  aestimant[117]  corrigendum.  Illud  quoque  ridere[118]  me  libuit,  quod  ait:  Si  necesse  fuerit  veniam  postulare,  existimans  nimirum  tunc  se  peccati  veniam  necessario  postulare,  si  ei  concedamus,  ne  peccare  desistat,  immo  etiam,  quod  absit,  cum  eodem  consentiamus  nos  quoque  peccare.  Nescio,  inter[119]  quae  mundi  prodigia  haec  vox  possit  admitti.  Remitti  culpa  de  praeterito  potest,  <N442,  f.  178va>  correptione[120]  sine  dubio  subsequente.  Nam  si  deinceps  sinitur[121]  mansura  perversitas,  non  est  benignitas  remittentis,  sed  consentientis  annuntiatio[122].  Non  mirum,  si  isti  sedem  beati  Petri  apostoli[123]  blasphemare  praesumunt,  qui  talia  potenta[124]  vel  corde  gerunt  vel  ore  diffundunt  et  nos[125]  insuper[126]  superbos[127]  esse  pronuntiant,  cum  eis  prima  sedes,  quicquid  est  pietatis,  non  desistat  offerre,  illi[128]  etiam[129]  ipso  pro[130]  tuo  spiritu  subiugare[131]  posse  confidant.  Sed  captos  mente  facere  ista  non  mirum  est.  Sic  frenetici  solent  medicantes  quoque[132]  velut[133]  hostes[134]  putare  vel  caedere.  Quaero  tamen  ab  his  iudicium,  quod  praetenduut,  ubinam  possit  agitari?  an  apud  ipsos,  ut  idem  sint  inimici,  testes  et  iudices?  Sed  tali  iudicio  nec  humana  debent  committi  negotia,  <P9629,  f.  146ra>  nedum[135]  divinae  legis  integritas.  Si  quantum  ad  religionem[136]  pertinet,  non  nisi[137]  apostolicae  <V630,  f.  259ra>  sedi[138]  iuxta  canones  debetur  totius  summa  iudicii,  si  quantum  ad[139]  saeculi  potestatem  illi  a  pontificibus  et  praecipue  beati  Petri  vicario  debet  cognoscere,  quae  divina  sunt,  non  ipse  eadem  iudicare.  Nec  sibi  hoc  quisquam  potentissimus  saeculi,  qui  tamen  christianus  est,  vindicare  praesumat,  nisi  religionem  forsitan  persequentes.  Qui  tamen  dicerent,  si  non  cartis  suis  in  omnibus  vincerentur?  Ineptias  itaque[140]  suas  sibi  servent,  nisi  resipiscant,  potius  cogitantes  Christi  vocem  non  esse  superfluam,  quae  confessioni  beati  Petri  apostoli  inferni  portas  numquam  praevalituras  asseruit.  Quapropter  non  veremur[141],  ne  apostolica  sententia  resolvatur,  quam  et  vox  Christi  et  maiorum  traditio[142]  et  canonum  fulcit[143]  auctoritas,  ut[144]  totam  potius  ecclesiam  semper  ipsa[145]  diiudicet.  Sed  cogitent  magis,  si  quis  in  eis  religionis  est  sensus,  ne  pravitatem  suam  nullatenus  deponentes  apud  deum  hominesque  sedis  apostolicae  perpetua  constitutione  damnentur.  Sic  autem  dicitur  fuisse  definitum  ac[146]  deinceps  de  negotio  nihil  dicatur  quasi  vel  nunc  eos,  quemadmodum  nostis,  meo  duxerim[147]  nomine  specialiter  alloquendos.  Neque  plane  cum  istis  non  corrigentibus  ineunda  congressio,  quemadmodum  cum  aliorum[148]  quoque[149]  heresum  sectatoribus  dimicatio  renuenda.  Vos  autem  salvos  et  sospites  quantocius  huc  reverti  continuis  divinitatem  votis  expetimus.

P9629,  f.  146ra;  V630,  f.  259ra;  N442,  f.  178va



[1]  ITEM  V630;  CXXXVIIII  N442

[2]  SUPRA]  SUPRA  GELASIUS  V630

[3]  FUNGENTIS  P9629

[4]  OFFICIO  V630

[5]  CONSTANTINOPOLIM  V630;  N442

[6]  est  fehlt  P9629

[7]  non  iam  propter  fehlt  P9629

[8]  so (statt  religionis)  P9629;  V630;  N442

[9]  vul  P9629

[10]  aut  N442

[11]  docerit  P9629

[12]  regione  P9629;  V630

[13]  praedecessor  V630

[14]  nime  N442

[15]  adtingerit  P9629

[16]  nullam  P9629

[17]  Praedecessores  V630;  decessoris  korr.  aus  decessores  N442

[18]  ista  V630

[19]  amissus  P9629

[20]  romanam  N442

[21]  a  fehlt  P9629;  N442

[22]  vitae]  vitae  et  V630

[23]  externe  korr.  aus  exter  P9629;  exter  V630

[24]  dari  N442

[25]  aut  fehlt  V630;  N442

[26]  errore  korr.  aus  erroredure  V630

[27]  ostentant  V630

[28]  certam  V630

[29]  formidamur  N442

[30]  scientes  N442

[31]  sede  P9629

[32]  divisuros]  divisuri  sunt  V630

[33]  eufimus  N442;  Eufimius]  Ea  minus  V630

[34]  vero  N442

[35]  Itaque,  interlinear  vel  ne  N442

[36]  actuum  P9629

[37]  nec  korr.  aus  non  P9629

[38]  nosse]  non  se  P9629

[39]  In  qua]  quanti  V630

[40]  sacerdotes  V630

[41]  dampnatus  P9629

[42]  constituta  V630

[43]  pontifici  fehlt  V630

[44]  quoslibet]  quos  licet  N442

[45]  hereseos]  herese  eos  P9629

[46]  procederent  V630

[47]  alio  V630

[48]  facinoris  V630

[49]  miscuit  V630

[50]  lance  korr.  aus  lame  P9629

[51]  conibentiam  V630

[52]  sedis  V630

[53]  parare  N442

[54]  appellatione  V630

[55]  ecclesia  P9629;  N442

[56]  Ad  P9629

[57]  deberi  V630

[58]  toto  V630

[59]  perceperunt  V630

[60]  iudicare  V630

[61]  illius]  in  illis  V630

[62]  so  (statt  non  oportere)  P9629;  V630;  N442

[63]  ha  P9629

[64]  utique  fehlt  V630

[65]  Cum  V630

[66]  unus  V630

[67]  quos]  quae  vos  V630

[68]  illicis  N442

[69]  tinendi  N442

[70]  Quasi]  quia  ipsi  N442

[71]  conventus  V630;  convenci  N442

[72]  provocatu  V630

[73]  ipsum  V630;  N442

[74]  parvo  P9629

[75]  facientes  P9629;  V630

[76]  quibus  korr.  aus  quibos  N442

[77]  ve  N442

[78]  canendi  N442

[79]  est  fehlt  N442

[80]  verbium  P9629

[81]  apostolico  P9629

[82]  iudicium  korr.  aus  iudicio  P9629;  iudicio  V630

[83]  sedes  P9629

[84]  antistes  V630

[85]  tertia  P9629;  N442;  tertio  V630

[86]  depolli  V630

[87]  viderint  korr.  aus  vider  N442

[88]  ipsi  N442

[89]  legittimum  P9629

[90]  constantinopolitanae  N442

[91]  communionem  V630;  communitionem  N442

[92]  mtetitur  P9629

[93]  perhibentur  P9629;  V630

[94]  et  verus  fehlt  V630

[95]  divinis  V630

[96]  qua  V630

[97]  O  fehlt

[98]  magistris  P9629;  N442

[99]  magistros  atque  custodes]  magistris  atque  custodibus  V630

[100]  custodis  N442

[101]  nullum  V630

[102]  alios  P9629

[103]  quoque]  quoque  propriae  V630

[104]  prodamnetur  N442

[105]  extitistisse  N442

[106]  vir  illustris]  ut  inl  P9629

[107]  deposita  korr.  aus  deposata  P9629

[108]  a  P9629

[109]  correptionemque  V630

[110]  si  N442

[111]  velle  V630

[112]  confessuros  N442

[113]  adserunt  korr.  aus  adeserunt  N442

[114]  certam  P9629

[115]  quod  est  korr.  aus  quod  P9629

[116]  fatetur  V630;  fatentur  korr.  aus  fratentur  N442

[117]  estimant  korr.  aus  sestimant  P9629;  aestimat  V630

[118]  ridere  me  korr.  aus  ridere  P9629;  ridere  me]  me  ridere  V630

[119]  inter  quae  korr.  aus  inter  N442

[120]  correctione  N442

[121]  finitur  P9629;  N442

[122]  adsentio  V630

[123]  apostoli  fehlt  N442

[124]  portenta  V630;  N442

[125]  non  P9629

[126]  insuper  korr.  aus  in  N442

[127]  bos  P9629

[128]  Illi  korr.  aus  Illi  id  P9629

[129]  eam  V630

[130]  pro  tuo]  so  P9629;  V630;  N442  (statt  protervo)

[131]  subiugare]  subiugare  se  N442

[132]  quosque  N442

[133]  vel  V630;  N442

[134]  hoste  V630

[135]  necdum  N442

[136]  regionem  P9629

[137]  nisi  korr.  aus  ni  P9629

[138]  sedis  P9629;  N442

[139]  ad  korr.  aus  a  N442

[140]  utique  V630

[141]  veremus  P9629

[142]  tradictio  P9629

[143]  fulsit  V630

[144]  aut  V630

[145]  ipsam  V630

[146]  ut  V630;  N442

[147]  duxerim  korr.  aus  dixerim  N442

[148]  alicorum  V630

[149]  quoque  heresum]  heresum  quoque  V630

© 2005 Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten, vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten. Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License unter dem Menüpunkt Lizenz.

Zuletzt geändert am 24.4.2005