[Home]
[Überblick]
[Text]
[Teil I]
[Teil II]
[Teil III]
[Übersetzungen]
[Capitula Angilramni]
[Collectio Danieliana]
[Lizenz]
[Kontakt]
[Links]
[Impressum]
[Inhalt]

Projekt Pseudoisidor

Pseudoisidor

Capitula Angilramni

Collectio Danieliana

Pseudoisidor Teil I

Pseudoisidor Teil II

Pseudoisidor Teil III

Papst Gelasius I. an den Magister Faustus

Inhaltsverzeichnis

Papst Gelasius I. an die Bischöfe Dardaniens

 

Die Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition finden Sie hier.

 

Papst Gelasius I. an Kaiser Anastasius

P9629,  f.  146ra;  V630,  f.  259ra;  N442,  f.  178va

CUIUS[1]  SUPRA  AD  ANASTASIUM  IMPERATOREM.

Famuli  vestrae  pietatis,  filii  mei,  Faustus  <N442,  f.  178v>  magister  et  Irenaeus  vel[2]  illustres  atque  eorum  comites[3]  publica  legatione  fungentes  ad  urbem  reversi,  clementiam  vestram  quaesisse  dicuntur,  cur  ad  vos[4]  meae  salutationis[5]  scripta  non  miserim.  Non  meo  fateor  instituto,  sed  cum  directi  dudum  de  partibus  Orientis  vel  videndi  me  licentiam[6]  sibi  vestris  praeceptionibus  abnegatam  tota  urbe  disperserint,  a  litteris  credidi  temperandum  nec[7]  onerosus  potius  quam  officiosus  existerem.  Videtis  igitur  non[8]  mea  dissimulatione  provenisse,  sed  competentis  fuisse  cautelae,  ne  respuentibus  animis  molestias  irrogarem.  Sed  ubi  serenitatis  tuae  benevolentiam[9]  comperi  praefatis  indicantibus  humilitatis  meae  clementer  expetisse  sermonem  iam  revera  perpendi[10]  reputandum[11]  mihi  non  immerito[12],  si  tacerem,  quia,  gloriose  fili,  et  sicut  Romanus[13]  natus  Romanum  principem  amo,  colo[14],  suscipio,  et  sicut  christianus,  cum[15]  eum[16],  qui  zelum  dei  habet,  secundum  scientiam  veritatis  habere  desidero,  et  qualiscumque  apostolicae  sedis  vicarius,  quod  ubicumque  plenae  fidei  catholicae  deesse  comperero,  pro  meo  modulo  suggestionibus  opportunis  supplere  contendo.  Dispensatione[17]  etenim  mihi  divini[18]  sermonis  iniuncta:  Vae  mihi  est,  si  non  evangelizavero.  Quod  cum  vas  electionis  beatus  apostolus  Paulus  formidet,  clamet,  <P9629,  f.  146rb>  multo  mihi  magis  exiguo  metuendum  est,  si  divinitus  inspirato[19]  et  paterna[20]  devotione  transmisso  subtraxero  ministerium  praedicandi.

Pietatem[21]  tuam  precor,  ne  arrogantiam[22]  iudicet  divinae  rationis  officium.  Absit,  quaeso,  a  Romano  principe,  ut  intimatam[23]  suis  sensibus  veritatem  arbitretur  <V630,  f.  259rb>  iniuriam.  Duo  sunt  quippe,  imperator  auguste[24],  quibus  principaliter  mundus  hic  regitur,  auctoritas  sacrata  pontificum  et  regalis  potestas.  In  quibus  tanto[25]  gravius[26]  pondus  est  sacerdotum,  quanto[27]  etiam  pro  ipsis  regibus  hominum  in  divino  reddituri  sunt  examine  rationem.  Nosti  etenim,  fili  clementissime,  quoniam[28]  [29],  licet  praesideas  humano  generi  dignitate,  rerum  tamen[30]  praesulibus  divinarum  devotus  colla  submittis[31]  atque  ab  eis  causas  tuae  salutis  exspectes[32]  hincque[33]  sumendis  caelestibus  sacramentis  eiusque,  ut  competit,  disponendis[34]  subdi  te  debere  cognoscis[35]  [36]  religionis  ordine  potius  quam  praeesse,  itaque  inter  haec  illorum  te  pendere  iudicio,  non  illos  ad  tuam  velle[37]  redigi  voluntatem.  Si  enim  quantum  ad  ordinem  publicae  pertinet  disciplinae,  cognoscentes  imperium  tibi  superna  dispositione  collatum  legibus  tuis  ipsi  quoque  parent  religionis  antistites[38],  ne  vel  in  rebus  mundanis[39]  <N442,  f.  179ra>  exclusae  videantur  obviare  sententiae,  quo,  oro[40]  [41]  te,  decet  affectu  eius[42]  convenit[43]  oboedire,  qui  praerogandis  venerabilibus  sunt  attributi  mysteriis.  Proinde,  sicut  non  leve  discrimen  iucumbit  pontificibus  siluisse  pro  divinitatis  cultu,  quid[44]  congruit,  ita  his,  quod  absit[45],  non  mediocre  periculum  est[46],  qui,  cum  debeant  parere,  dispiciunt.  Et  si  cunctis  generaliter  sacerdotibus  recte  divina  tractantibus  fidelium  convenit  corda  submitti,  quanto  potius  sedis  illius  praesuli[47]  consensus  est  adhibendus,  quem  cunctis  sacerdotibus  et  divinitas  summa  voluit  praeminere[48]  et  subsequens  ecclesiae  generalis  iugiter  pietas  celebravit?  Ubi  pietas  tua[49]  evidenter[50]  advertit,  numquam  quolibet[51]  et[52]  penitus  humano  consilio  elevare  se  quemquam  posse  illius  privilegio  vel  confessioni,  quem[53]  Christi  vox  praetulit  universis,  quem[54]  ecclesia  veneranda  confessa  semper  est  et  habet  devota  primatem[55].  Impeti  non  possunt  humanis  praesumptionibus,  quae  divino  sunt  iudicio  constituta,  vinci  autem  quorumlibet  potestate  non  possunt.  Atque  utinam  sic  contra  nitentibus  perniciosa  non  sit  audacia,  quemadmodum  quod  ab  ipso  sacrae  religionis  auctore[56]  praefixum[57]  est,  non  potest  ulla  virtute  convelli[58]:  Firmamentum  enim  dei[59]  stat.  Num  quidnam  cum  aliquibus  infesta  religio  est,  quantumque  potuit  novitate  superari  et  non  magis  hoc  invicta  permansit,  quo  aestimata  est  posse  succumbere?  Desinant[60]  ergo,  quaeso  te,  temporibus  tuis  quidam  per  occasionem  perturbationis[61]  ecclesiasticae[62]  praecipitanter  ambire  <P9629,  f.  146va>  quae  non  licent[63]  nec[64]  et  illa,  quae  male  appetunt,  nullatenus  appraehendant  et  modum  suum  apud  deum  hominesque[65]  non  teneant.  Quapropter  sub  conspectu  dei  pure[66],  sincere  pietatem  tuam  deprecor,  obtestor,  exhortor,  ut  petitionem  meam  non  indignanter  accipias;  rogo,  inquam,  <V630,  f.  259va>  ut  me  in  hac[67]  vita  potius  audias  deprecantem,  quam,  quod  absit,  in  divino  iudicio  sentias  accusantem.  Nec  me  latet,  imperator  auguste,  quod  pietatis  tuae  studium  fuerit  in  privata  vita.  Optasti  semper  fieri  particeps  promissionis  aeternae.  Quapropter  noli  irasci  mihi,  si  te  tantum  diligo,  ut  regnum,  quod  temporaliter  assecutus  es,  velim  te  habere  perpetuum  et,  qui  imperas  saeculo,  possis  regnare  cum  Christo.  Tuis  certe  legibus[68],  imperator,  pateris  nihil  perire  Romano  nomini[69],  nulli  admittis  ingerere  detrimentum.  Itane  verum  est,  princeps  egregie,  qui  non  solum  praesentia  Christi  beneficia,  sed  desideras  et  futura,  ut  religioni,  ut  veritati,  ut  sinceritati  catholicae  communionis[70]  et  fidei  temporibus  tuis  non[71]  patiaris  quemquam  inferre  dispendium[72]?  Qua  fiducia,  rogo  te,  illic  eius  praemia  petiturus  es,  cuius  Hic  damna  non  prohibes?  Non  sint  gravia,  quaeso  te,  quae  pro  tuae  salutis  aeternitate  dicuntur.  Scriptum  legisti:  Meliora  sunt  vulnera  amici  <N442,  f.  179rb>  quam  oscula  inimici.  Quaeso  pietatem  tuam,  ut,  quo  affectu  dicuntur  a  me,  eo  tuis  sensibus  intimentur.  Nemo  pietatem  tuam  fallat[73].  Verum  est,  quod  singuraliter  per  prophetam  scriptura  testatur:  Una  est  columba  mea,  una  est  perfecta  mea.  Una  est  christiana  fides,  quae[74]  est  catholica,  catholica  autem  veraciter  illa  est,  quae  ab  omnium  perfidorum  atque  ab  eorum[75]  successoribus  consortibus[76],  sincera,  pura,  immaculata  communione  divisa  est.  Alioquin  non  erit  divinitus  mandata  discretio,  sed  miseranda  confusio.  Nec  ulla  causa  iam  superest,  si  hoc  in  quolibet  contagio  voluerimus  admittere,  ne  cunctis  heresibus  aditum  ianuamque  pandamus.  Qui  enim  in  uno  offenderit,  omnium  reus  est,  et  qui  minima  spernit,  paulatim  decidet.

Hoc  est,  quod  sedes  apostolica  magnopere[77]  praetexavit[78],  ut,  quia[79]  mundo  radix  est  apostoli  gloriosa  confessio,  nulla  ruina[80]  pravitatis,  nulla  prorsus  contagione  macularetur[81].  Nam  nisi[82],  ut  deus  avertat,  quod  fieri[83]  non  posse  confidimus,  tale  aliquid  proveniret  vel  cui[84]  iam  resistere  auderemus  errori,  vel  unde  correctionem[85]  errantibus  poscerimus[86]?  Proinde[87]  pietas  tua  unius  civitatis  populum  negat[88]  posse  componi.  Quid[89]  nos  de  totius  orbis  <P9629,  f.  146vb>  terrarum  sumus  universitate  facturi,  si,  quod  absit,  nostra  fuerit  praevaricatione  deceptus?  Si  totus  correctus[90]  est  mundus,  profana  patrum  suorum[91]  traditione[92]  dispecta[93],  quomodo  non  corrigatur  unius  civitatis  populus,  si  praedicatio  fida[94]  succedat[95]?  Ergo,  gloriose  imperator,  nolo  ego[96]  ecclesiarum  pacem,  quam[97],  etiamsi[98]  cum[99]  mei  sanguinis  impendio[100]  provenire  posset,  amplector,  sed  precor  te,  cuius  modi  debeat[101]  esse  pax  ipsa,  non  utcumque,  sed  veraciter  christiana  raente  liberemus[102].  Quomodo  enim  potest  esse  pax  vera,  cui  caritas  intemerata  defuerit?  Caritas  autem  qualiter  esse  debeat,  nobis  evidenter  per[103]  apostolum  praedicatur,  qui  ait:  Et[104]  caritas  de  corde  puro  et  conscientia  bona  et  fide  non  ficta.  <V630,  f.  259vb>  Quomodo,  quaeso  te,  de  corde  erit  puro,  si  contagio  inficiatur[105]  externo?  Quomodo  de  conscientia  bona[106],  si  pravis[107]  fuerit  malisque  commixta?  Quemadmodum  fide  non  ficta,  si  maneat  sociata  cum  perfidis?  Quae  cum  a  nobis  saepe  iam  dicta  sint[108],  necesse  est  tamen  incessabiliter  iterari  et  tamdiu  non  tacere,  quamdiu  nomen  pacis  obtenditur,  ut  nostrorum[109]  non  sit,  ut  invidiose  iactetur,  facere  pacem,  sed  talem  velle  doceamus,  qualis  et  sola  pax  esse  et  praeter[110]  quam  pax  nulla  esse  monstratur?  Euticianum[111]  certe  dogma  contra  quod  apostolicae  sedis  catena  pervigilat,  si[112]  creditur  salva  catholicae  fidei  <N442,  f.  179va>  veritate  posse  constare[113],  promatur,  asseratur  et  quantislibet  viribus  adstruatur,  ut  non  solum  per  seipsum  quam  inimicum  sit  fidei  christianae  possit  ostendi,  sed  quantas  et  quam  letales  hereses[114]  in  sua  contineat  colluvione[115]  monstrari.  Si  autem,  ut  magis  confidimus,  a  catholicis  iudicatis  mentibus  excludendum,  quaeso  te,  cur  non  te  contagia  simul  eorum,  qui  hac[116]  probantur  esse  polluti,  decernitis  refutanda,  cum  dicat  apostolus,  qui  non  solum  non  facienda  faciunt,  reos[117]  videri[118],  sed  etiam  qui  consentiunt  facientibus.  Proinde  sicut  non  potest  perversitatis  communicatore[119]  suscepto  non  pariter  perversus  approbari,  sic  non  potest  refutari  perversitas[120]  complice  sectatore[121]  perversitatis[122]  admisso[123].

Legibus  certe  vestris  criminum  conscii  susceptoresque  latrocinantium  pari  iudiciorum  poena  constringit[124],  nec  expers  facinoris  aestimatur,  <P9629,  f.  147ra>  qui,  licet  ipse  non  fecerit[125],  facientis  tamen[126]  familiaritatem  foedusque  receperit[127].  Proinde  cum  Calcedonense  concilium  pro  fidei  catholicae  atque  apostolicae  veritate  communioneque[128]  celebratum  damnaverit  Euticetem[129]  detestandi  furoris  auctorem[130],  non  satis  habuit,  nisi  ut  pariter  eius  quoque  consortem  Dioscorum  ceterosque  percelleret[131].  Hoc  igitur  modo,  sicut  in  unaquaque  heresi  vel  factum[132]  semper  vel  fieri  non  habetur  ambiguum,  successores  eorum  Timotheum[133],  Petrum  atque  alterum[134]  Antiochenum[135]  Petrum  non  viritim[136]  propter  singulos  quosque  rursus  facto[137]  concilio,  sed  synodi  semel[138]  actae  regulae[139]  consequenter  elisi.  Quemadmodum  ergo  non  evidenter  apparet  etiam  cunctos  simili  tenore  constringi,  qui  eorum  communicatores  et  complices  exstiterunt  atque  omnes  omnino  a  catholica  atque  apostolica  merito  communione  discerni[140]?  Hinc  Acacium[141]  quoque  iure  dicimus  a  nostro  consortio  submovendum,  qui  maluit  in  sortem  transire  perfidiae  quam  in  catholicae  et  apostolicae  communionis  sinceritate  constare,  cum[142]  fere  triennium  ne  in  id  veniret  apostolicae  sedis  epistolis  doceatur  competenter  instructus.  Postquam  vero  communionis  est  factus  alienae,  non  potuit  nisi  catholicae  et  apostolicae  mox  societate[143]  praecidi,  ne[144]  per  eum,  si  vel  paululum  cessaremus,  nos  quoque  videremur  subisse  contagia[145]  perfidorum.  Sed  revera  vel  tali  perculsus  poena  resipuit[146],  correctionem[147]  promisit,  emendavit  errorem,  aut  ille  tractatus  lenius  voluerat[148]  coerceri,  qui  etiam  verbera  dura  non  sensit[149]?  Quo[150]  in  sua  perfidia  et  damnatione  manentem  tam[151]  eius  in  ecclesiastica  recitatione  non  potest  nomen  <N442,  f.  179vb>  adscribi,  quam  externae  contagium  non  debet  communicationis[152]  admitti.  <V630,  f.  260ra>  Quapropter  aut  doceatur  ab[153]  heretica  participatione  sincerus,  quorum  se  ille  communioni  permiscuit,  aut  cum  hisdem  non  potest  non[154]  repelli.

Si[155]  autem  susurrant  orientis  episcopi,  quod  ad  eos  sedes[156]  apostolica  non  ista  conscripserit,  quasi  vel  ipsi  de  recipiendo  legitime  Petro  sedem  apostolicam  suis  litteris  fecerint  certiorem[157]  vel  huius  receptionis  inconditae  non  iam  pariter  complices  exstitissent,  quam[158]  sicut  vere  non  possint[159]  dicere[160]  ab[161]  heretica  pravitate  fuisse  purgatum,  ita  se  hereticorum  nullatenus  poterunt  excusare  consortes.  Qui  si  fortassis[162]  adstrinxerint[163],  quo[164]  apostolicam  sedem  de  susceptione  Petri  per  Acacium  cuncti  consona  voluntate  retulerint  per  eundem  sibimet  omnes  pari  vice  sentiunt  fuisse  rescriptum.  <P9629,  f.  147rb>  Apostolicae  vero  sedis  auctoritas[165],  quod  cunctis[166]  saeculis  christianis  et  ecclesiae[167]  praelata  sit  universae  et  canonum  series[168]  paternorum  et  multiplici  traditione  firmatur.  Sed  vel  hinc  vel  utrum  sibi  quisquam  contra[169]  Nicenae  synodi  constituta  quippiam  valeat  usurpare,  collegio  potest  unius  communionis  ostendi,  non  mentibus  externae  societatis  aperiri.  Apud  illos,  si  quis  confidit,  egrediatur  in  medio  et  apostolicam  sedem  de  utroque[170]  revincat  et  instruat.  Tollatur  ergo[171]  nomen[172]  e  medio  quod  ecclesiarum  discretionem  procul  a  catholicae  communionis[173]  operatur[174],  ut[175]  sincera  pax  fidei  communionisque  reparetur  et  unitas.  Et  tunc  quis  nostrum  contra  venerandam  vel  insurrexit  vel  nitatur  insurgere  vetustatem,  competenter  et  legitime  perquiratur,  et  illic  apparebit[176],  quis  modesto  proposito  custodiat  formam  traditionemque  maiorum[177],  quis  supra  irreverenter  insiliens,  quis  rapinae[178],  qualem  posse  fieri  arbitretur.

Quod[179]  si  mihi  populi[180]  Constantinopolitani  persona  praeponitur,  per  quam  dicatur  nomen  scandali,  id  est  Acacii,  non  posse  removeri,  taceo,  quia  et  heretico  quondam  Macedonio  pulso  et  Nestorio[181]  nuper  ei  tota  plebs  Constantinopolitana  catholica  permanere  delegerit,  quam  maiorum  praesulum  damnatorum  affectione  retineri.  Taceo,  quos  ab  hisdem  ipsis  damnatis  praesulibus,  quibus  baptizati  fuerant  in  fide  catholica  manentes,  nulla  sint  exagitatione  turbati.  Taceo,  quod  pro  rebus  ludicris  populares  tumultus  nunc  etiam  vestrae  pietatis  auctoritas  refrenarit  atque  ideo  multo  magis  pro  salute  animarum  suarum  necessario  vobis  Constantinopolitanae  civitatis  obtemperat  multitudo,  si  eam  ad  catholicam[182]  et  apostolicam  communionem  vos  principes  reducatis.  Etenim,  imperator[183]  auguste,  <N442,  f.  180ra>  si  contra  leges  publicas  aliquid,  quod  absit,  quispiam[184]  fortasse  temptaret,  nulla  id[185]  pati  ratione  potuisses.  Ad  unitatis  puram  sinceramque  devotionem,  ut  tibi  plebs  subdita  redigatur  conscientiae  tuae  non  putas  interesse.  Postremo,  si  unius  populi  civitatis  animus  non  putatur  offendi,  ne  divinae,  ut[186]  res  postulat,  corrigantur,  quanto  magis,  ne  divina[187]  offendantur  catholici  nominis  universi  piam  fidem  nec  laedere  debeamus[188]  omnino  nec  possumus.  Et  tamen  idem  nostra  se  poscunt  voluntate[189]  sanari.  Competentibus  ergo  sinant  curari  se  posse  remediis,  <P9629,  f.  147va>  alioquin,  quod  absit,  in  eorum  transeundo  per<V630,  f.  260rb>niciem[190]  cum  illis  perire[191]  possumus,  in[192]  ipsos  vero  salvare  non  possumus.  Iam  hic  quid  sit  magis  sequendum  sub  divino  iudicio  vestrae  conscientiae  derelinquo,  utrum,  sicut  nos  optamus,  simul  omnia[193]  certam  reddamus  hanc[194]  vitam,  an  sicut  illi  poscunt,  manifestam  tendamus  ad  mortem[195].  Sed  adhuc  apostolicam  sedem[196]  sibi  medicinalia  suggerentem,  superbam  vocare  arrogantemque  contendunt.  Habet  hoc  qualitas  saepe  languentum[197],  ut  accusent[198]  medicos  congruis[199]  observationibus  ad  salubria[200]  revocantes,  quam  ut  ipsi  sua[201]  noxias[202]  et[203]  appetitur[204]  depromere[205]  vel  reprobare  consentiant.  Si  nos  superbi  sumus,  qui  animarum[206]  remedia  convenientia  ministramus,  quid  vocandi  sunt,  qui  resultant?  Si  nos  superbi  sumus,  qui  oboediendum  paternis  dicimus  constitutis,  qui  refrangantur[207],  quo[208]  appellandi  sunt  nomine?  Si  nos  elati  sumus,  qui  divinum  cultum  puro  atque  illibato  cupimus  tenore  servare,  qui  contra  divinitatem  quoque  sentiunt,  dicant,  qualiter  nuncupentur[209].  Sic  et  nos  ceterique,  qui  in  errore  sunt,  aestimant,  quod  eorum  non  consentiamus  insaniae.  Ubi  tamen  spiritus  superbiae  veraciter  consistat  et  pugnet,  veritas  ipsa  dicat.

P9629,  f.  147va;  V630,  f.  260rb;  N442,  f.  180ra



[1]  CUIUS]  CXL  CUIUS  N442

[2]  vel]  v.  c.  V630

[3]  comitis  P9629;  N442

[4]  vos  meae]  me  vos  ae  P9629

[5]  salutationis  korr.  aus  salutationes  P9629

[6]  licentia  P9629

[7]  ne  N442

[8]  non  mea]  nomine  a  P9629

[9]  bonivolentiam  P9629

[10]  perpendi  reputandum]  perpendere  putandum  V630;  perpendi  repudandum  korr.  aus  perpendere  putandum  N442

[11]  putandum  V630

[12]  immerito  si]  immeritos  P9629

[13]  rome  V630

[14]  culo  P9629

[15]  cum  eum]  cum  eo  korr.  aus  cum  N442

[16]  eo  V630;  N442

[17]  Dispensatione  korr.  aus  Dispesatione  P9629;  Dispensatio  V630

[18]  divinis  P9629

[19]  inspirato  et  paterna  devotione  transmisso]  inspiratum  et  paterna  devotione  transmissum  V630

[20]  paterne  P9629

[21]  Pietatem  korr.  aus  Pieta  P9629

[22]  arrogantium  P9629;  N442

[23]  intimatam  korr.  aus  intimatum  P9629

[24]  auguste  quibus  korr.  aus  auguste  N442

[25]  contra  V630

[26]  gravius  korr.  aus  gavius  P9629

[27]  quanto  korr.  aus  quoto  P9629

[28]  quam  P9629

[29]  quoniam  licet]  quemlibet  V630

[30]  am  Rande  de  ministerio  episcoporum et  regum  P9629

[31]  submittis  korr.  aus  sumitis  N442

[32]  expectas  N442

[33]  hincque  korr.  aus  hicque  P9629

[34]  disponendus  V630

[35]  cognoscit  V630

[36]  cognoscis  religionis  ordine  potius  quam  praeesse]  cognoscis  religionis  ordine  quam  praeesse  korr.  aus  cognoscis  N442

[37]  velle  korr.  aus  vellele  P9629

[38]  antistes  V630

[39]  humanis  V630

[40]  rogo  V630

[41]  oro  te]  orate  P9629;  N442

[42]  eis  V630;  N442

[43]  convenit  fehlt  V630

[44]  quod  V630

[45]  absit]  iabsit  V630

[46]  est  fehlt  V630

[47]  praesuli  korr.  aus  praesulis  V630

[48]  praevenire  V630

[49]  tua  evidenter]  tuę  videnter  P9629

[50]  evidenter  advertit]  videtur  adverti  N442

[51]  colibet  P9629

[52]  et  fehlt  N442

[53]  quam  V630

[54]  quam  V630

[55]  primatum  korr.  aus  primatem  P9629;  primatum  V630

[56]  auctore  korr.  aus  actore  N442

[57]  praefinxum  P9629

[58]  convelli]  cum  elli  P9629

[59]  dei  stat]  distat  P9629

[60]  Designant  P9629;  N442

[61]  pertubationibus  P9629;  V630

[62]  ecclesiastica  V630

[63]  licet  V630

[64]  ne  V630

[65]  homines  V630

[66]  pure  fehlt  V630

[67]  hac  korr.  aus  ha  P9629

[68]  legis  P9629

[69]  nomini  korr.  aus  nominis  P9629

[70]  communis  P9629;  N442

[71]  Nam  V630

[72]  disponendum  V630

[73]  fallatur  V630

[74]  quae  est]  quam  V630

[75]  earum  P9629;  N442

[76]  consortibus,  sincera,  pura,  immaculata  fehlt  V630

[77]  magno  P9629;  V630;  magnopere  korr.  aus  magnope  N442

[78]  praetaxavit  V630;  taxavit  N442

[79]  quia  korr.  aus  qua  N442

[80]  rima  V630;  N442

[81]  maculetur  V630

[82]  si  V630

[83]  fieri  non  korr.  aus  fieri  V630

[84]  cui  iam]  cuiquam  V630

[85]  correptionem  V630

[86]  posceremus  V630;  N442

[87]  Proinde]  Proinde  si  V630

[88]  negat]  negat  pace  V630

[89]  Quod  V630

[90]  correptus  V630

[91]  suorum  korr.  aus  seorum  P9629

[92]  tradictione  P9629;  N442

[93]  despecta  V630;  N442

[94]  fidei  V630

[95]  succedat  korr.  aus  succedit  P9629

[96]  ego  korr.  aus  ergo  N442

[97]  qua  P9629

[98]  etiamsi]  eius  si  V630

[99]  cuius  V630

[100]  inpedio  P9629

[101]  debeat   esse  fehlt  V630

[102]  libremus  korr.  aus  liberemus  N442

[103]  per  apostolum  praedicatur]  apostolus  praedicat  V630

[104]  Et  fehlt  V630

[105]  interficiatur  V630

[106]  bona]  bona  ut  N442

[107]  parvis  fuerit  korr.  aus  pravis  P9629

[108]  sunt  N442

[109]  nostrum  N442

[110]  pater  V630

[111]  Ethicianum  V630

[112]  sic  P9629

[113]  constare  korr.  aus  constrare  V630

[114]  heresis  P9629;  N442

[115]  coniuvione  P9629

[116]  hac  korr.  aus  hanc  P9629

[117]  reas  P9629

[118]  videre  P9629

[119]  communicatore  korr.  aus  communicare  P9629

[120]  perversitatis  V630

[121]  sectatore  fehlt  V630

[122]  perversitats]  perversitati  sunt  P9629

[123]  amisso  P9629

[124]  constringuntur  V630

[125]  facerit  korr.  aus  fecerit  P9629

[126]  tatem  P9629

[127]  reciperit  P9629;  receperit  korr.  aus  reciperit  N442

[128]  communicionequę  P9629

[129]  euthecem  V630

[130]  auctorem  korr.  aus  actorem  N442

[131]  procelleret  V630

[132]  factam  P9629;  fact  N442

[133]  atimotheum  P9629

[134]  alter  P9629;  alterum  korr.  aus  alter  N442

[135]  antiochum  P9629

[136]  veritim  P9629

[137]  facito  P9629

[138]  semel  actae]  seme  iacta  V630

[139]  regula  V630

[140]  discerni  korr.  aus  decerni  N442

[141]  aaccium  korr.  aus  aacium  P9629

[142]  cum  fere]  conferre  P9629;  N442

[143]  societatem  V630

[144]  ne  korr.  aus  non  P9629

[145]  contagie  P9629;  contagio  V630

[146]  respuit  P9629

[147]  correptionem  V630

[148]  valuerat  V630

[149]  sit  N442

[150]  quem  V630;  quod  N442

[151]  tamen  P9629

[152]  communionis  V630

[153]  ad  P9629;  aut  V630

[154]  non  fehlt  V630

[155]  Sic  N442

[156]  sedes  korr.  aus  sedis  N442

[157]  certiorem  korr.  aus  certionem  P9629

[158]  Quem  V630

[159]  possunt  N442

[160]  docere  V630;  N442

[161]  ad  P9629

[162]  fortassi  P9629

[163]  adstruxerint  V630

[164]  quo]  quod  ad  V630

[165]  actoritas  N442

[166]  cunctis  korr.  aus  cunc  P9629

[167]  ecclesia  V630

[168]  so  (statt  serie)  P9629;  V630;  N442

[169]  contram  P9629

[170]  utrumque  P9629;  utraque  V630

[171]  ego  N442

[172]  nomen  e]  nomine  P9629;  N442

[173]  communioni  V630

[174]  separatur  V630

[175]  ut  korr.  aus  et  N442

[176]  apparetur  P9629

[177]  malorum  P9629;  V630

[178]  rapinae  qualem]  rapina  aequalem  V630;  N442

[179]  Quod  si]  Quos  P9629;  Quis  V630;  Quos  korr.  aus  Quis  N442

[180]  populo  P9629

[181]  nesterio  N442

[182]  catholicam  korr.  aus  atholicam  P9629

[183]  imperatorum  P9629

[184]  quippiam  P9629;  N442

[185]  id  pati]  pati  id  V630

[186]  ut  fehlt  N442

[187]  divina  korr.  aus  divine  P9629

[188]  debemus  V630

[189]  volutate  P9629

[190]  perniciem  korr.  aus  perniciam  P9629

[191]  ferre  V630

[192]  in  fehlt  V630;  N442

[193]  omnes  V630

[194]  so  (statt  ad)  P9629;  V630;  N442

[195]  mortem  korr.  aus  motem  P9629

[196]  fidem  V630

[197]  languentium  V630;  languentium  korr.  aus  languentum  N442

[198]  accussaent  korr.  aus  accussant  P9629

[199]  congruis]  congruis  eos  N442

[200]  salubri  P9629;  sabria  V630

[201]  sua  noxias]  suos  noxios  V630

[202]  noxias  korr.  aus  noxius  N442

[203]  et  fehlt  V630

[204]  appetitus  V630;  N442

[205]  deponere  V630;  N442

[206]  animarum]  oboediendum  paternis  V630

[207]  refragantur  V630;  refringantur  N442

[208]  quo  korr.  aus  qui  N442

[209]  noncupentur  P9629;  V630;  noncupantur  N442

© 2005 Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten, vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten. Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License unter dem Menüpunkt Lizenz.

Zuletzt geändert am 2.7.2005