Die
Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition
finden Sie hier.
Papst
Hormisda an die spanischen Bischöfe
P9629, f.
180va; V630, f.
272ra; N442, f.
206rb; W411, f.
300v; V1341, f.
180rb
CXVII
ITEM HORMISDAE
PAPAE AD EPISCOPOS
PER SPANIAM CONSTITUTOS.
I De
sacerdotibus
iuxta instituta
canonum ordinandis.
II Ut
pro episcopatu praemium
non accipiatur.
III De
concilio
per annos singulos celebrando.
Dilectissimis fratribus
universis
episcopis
per Spaniam constitutis Hormisda.
Benedicta trinitas
deus noster, qui
per misericordiam suam
Romanae reipublicae per
universas
partes suae pacis tranquillitate diffusa
nobis quoque viam
monstrandam circa
nos invicem caritatis indulsit,
ut qui cohaeremus firmitate fidei,
iungamus quoque
votiva iucunditate colloquii, quo
facilius, dum per
litterarum
ministeria
ad vos usque pertendimus, etiam
corda vestra ad
religiosum
cultum apostolicis admonitionibus incitemus, <P9629, f.
180rb>
et dum dilectionis spes nostrae
reddimus
velut quoddam debitum
plenum circa deum
monstremus
affectum.
Iungamus igitur,
dilectissimi
fratres,
continuas
et humiles preces
et dominum nostrum
oris et cordis
<N442,
f. 206va> lacrimis
supplicantes
iugi deprecatione poscamus,
ut institutione et opere
illi, cuius esse membra
cupimus,
haereamus,
nec umquam
ab illa
via, quae Christus
est, devio tramite
declinemus,
ne ab eo
iuste, quem nos
impie relinquimus, deseramur. Quod cum
superni favoris auxilio
ea nobis potest
ratione contingere, si
apostolica
dogmata,
si patrum mandata
servemus.
Dicit enim dominus
noster: Qui diligit
me, sermonem meum
servabit
et pater meus
diliget eum,
et ad eum
veniemus
et mansionem apud
eum faciemus. Et
licet haec generaliter possint
dicta sufficere, ut
vel declinemus
errata vel custodiamus catholica
constituta,
tamen quia
Iohannis
fratris et coepiscopi
nostri nobis insinuatione <W411, f.
301r>
vulgatum
est, contra canonum
<V630,
f. 272rb> reverentiam nonnulla praesumi,
periculum, quod
doctoribus
imminet de taciturnitate declinans
et prophetica voce
compunctus,
qua dicitur:
Loquere,
ne taceas, generalibus edicendum credidi constitutis.
I Ut
in sacerdotibus ordinandis, quae
sunt a patribus
praescripta
<V1341,
f. 180va> et
definita cogitetis, quia,
sicut caput est
ecclesiae
Christus, Christi
autem vicarii sacerdotes, sic
et in eligendis
his curam oportet
esse perspicuam. Irrepraehensibiles enim
esse convenit, quos
praeesse
necesse est corrigendis, nec
quicquam
illi deesse personae,
penes quam est
religionis summa
et substantia disciplinae. Aestimet
quis pretium dominici
gregis, ut sciat, quod
meritum constituendi deceat
esse pastoris. Hoc
ita fiet, si
non sacerdotii
gradus saltu quodam
passim laicis
transferantur.
Longa debet vitam
suam probatione monstrare,
cui gubernacula committuntur ecclesiae.
Non negamus esse in
laicis deo placitos
mores, sed
milites suos probatos
sibi quaerunt instituta
fidelia.
<P9629,
f. 180va> Discere
quis debet, antequam doceat, exemplum
religiosae
conversationis
de se potius
aliis praestare quam
sumere. Emendatiorem esse
convenit
populo, quem necesse
est orare pro populo.
Longa observatione religiosus cultus
tradatur, ut
luceat et clericalibus obsequiis
erudiendus
inserviat, ut
ad venerandi gradus
summa perductus,
qui sit fructus
humilitatis
ostendat.
Non leve nec vacuum
fuit, quod nec
apud veteres quidem
nisi levitici generis
viri ad sancta
admovebantur altaria,
ne pessime meritis
aut pretio aut
praesumptione
contemptis
ad sacros cultus impar accederet. Tunc migrabant iam praerogativa familiarum
ad instituta cultorum,
nunc est doctrina
pro genere. Quod
illis fuit nasci,
hoc nobis imbui.
Illos tabernaculo dabat natu<N442, f.
206vb>ra,
nos altaribus parturit
disciplina,
nec tantum consecrari
de laicis inhibemus,
sed ne de
poenitentibus
quidem quisquam ad
huiusmodi
gradum profanus temerator adspiret.
Satis illi postulanti
sit venia. Qua
conscientia
absolvat
reum, qui se
peccata sua populo
scit teste
confessum?
Quis eum, quem
paulo ante vidit
iacentem veneretur
antistitem? Perferens
miserandi
criminis
labem non habet
lucidam sacerdotii dignitatem.
II Hoc quoque
ad priora coniungimus, ne
benedictionem per
impositionem
manus, quae divina esse
creditur, pretio comparetur, quia ante
oculos esse convenit,
quod Simon spiritum
sanctum volens redemptione mercari,
apostoli fuerit
detestatione
percussus.
Tunc deinde quis
non vile
putat esse,
quod vendit? Istam sacerdotibus ordinandis
reverentiam
servet electio, ut
in gravi murmure <W411, f.
301v>
populorum
divinum credatur esse
iudicium.
Ibi enim deus,
ibi simplex
sine pravitate <V630, f.
272va>
consensus.
Verum ne hanc quidem
partem sollicitudinis et
admonitionis omittimus, ne
vel ille
se a culpa
aestimet
alienum,
qui, et si
ipse quidem a
redemptione
liber initiaverit benedictione mystica
sacerdotem,
et tamen <P9629, f.
180vb>
ad alterius redempti
voluntatem vel
sponte hoc
vel necessitate consenserit. <V1341, f.
180vb>
Quid prodest illi
suo errore non
pollui, qui consensum
praestat
erranti?
Procul dubio contra
mandata committit, et
qui habet peccatum
proprium,
et qui sequitur
alienum.
Incassum
animus resistit cupiditati, si
non resistit et
timori. Adversum haec
facilius
deo iuvante providebitur, si
circa metropolitanos privilegia a
sanctis patribus constituta
permaneant,
si metropolitani circa
parrochias
suas ordinem suum
ea, qua decet,
veneratione
custodiant,
ut nec electio
praesulis
nec empta de
pretiis nec
obsequentis.
Quaesita operibus,
sed si ita
fixa habeantur in
cordibus,
quemadmodum
releguntur in
scripturis,
nulla intentionum semina,
nulla erunt fomenta discordiae, sed
regnante
caritate
sub illa, quam nobis
deus promisit et
retribuit, pace
vivatur.
III Ob hoc
patres providentia, qua spiritus
sanctus cultores suos
compungere
dignatus
est, incitati bis
in anno per
parochias
singulas
concilia
haberi debere docuerunt,
ut in unum
iuxta salubris institutionis dogmata
congregati
pro ecclesiasticis causis
tractandis libere
convenirent aut, si
iuxta votum universa
consistunt,
deum iunctis vocibus, qui
praestat
desiderata, collaudent. Difficile
est enim, ut
cuiusquam
cor sic pravis cogitationibus induretur,
ut a se
patiatur culpanda
fieri, cum noverit se
iudicium
subeundum esse
concilii.
Praecinctos ad
hanc viam semper
lumbos habeant, scientes
rationem
actuum suorum esse
reddendam.
Suspendantur ab
<N442,
f. 207ra> illicitis
per formidinem, qui
nequiverint
per pudores. De
conveniendo
notum est sancti canones
bis in anno
constituisse et praefinitum quidem,
si possibile est,
inviolabiliter
convenit
custodiri. Sed
in ea
aut temporum necessitates aut
emergentes
causae hoc non
patiantur impleri, semel
saltim, quamvis non
licuerit
sine ulla excusatione, praecipimus convenire.
Haec, fratres
carissimi,
et alia, quae
patrum regulis
continentur,
in labiis et
in cordibus nostris
indivisa retractatione meditemur,
<P9629,
f. 181ra> et,
sicut scriptum est,
narremus
ea filiis nostris,
ut ea
meditentur
in cordibus suis sedentes
in domo, ambulantes
in itinere,
dormientes
atque surgentes, quia
beatus in domino, qui
in lege eius
meditabitur
die ac nocte.
Hoc et magister
gentium discipulum suum
secutus instituit admonens:
Haec meditare, in
his esto subiciens
plenitudinem,
attende tibi doctrinae,
quia, si
fidelibus sine intermissione incumbimus
institutis,
<V630,
f. 272vb> separamur a
vitiis, dum in poena
cura divino operi
humano locum <W411, f.
302r>
non relinquit errori.
Data IIII
Non. April. per Agapeticum.
P9629, f.
181ra; V630, f.
272vb; N442, f.
207ra; W411, f.
302r; V1341, f.
180vb
©
2005
Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der
GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten,
vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors
und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder
verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten.
Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License
unter dem Menüpunkt Lizenz.
Zuletzt
geändert am 18.7.2005
|