[Home]
[Überblick]
[Text]
[Teil I]
[Teil II]
[Teil III]
[Übersetzungen]
[Capitula Angilramni]
[Collectio Danieliana]
[Lizenz]
[Kontakt]
[Links]
[Impressum]
[Inhalt]

Projekt Pseudoisidor

Pseudoisidor

Capitula Angilramni

Collectio Danieliana

Pseudoisidor Teil I

Pseudoisidor Teil II

Pseudoisidor Teil III

Papst Bonifacius I. an Bischof Eulalius

Inhaltsverzeichnis

Papst Agapitus an Bischof Antemius von Konstantinopel

 

Die Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition finden Sie hier.

 

Papst Iohannes II. an Bischof Valerius

P9629,  f.  189ra;  V630,  f.  278ra;  N442,  f.  213ra

INCIPIUNT[1]  DECRETA[2]  IOHANNIS  PAPAE.

Reverentissimo  fratri  Valerio  episcopo  Iohannes[3].

Scripta  tuae  sanctitatis  suscipiens  plena  ea  fidei  regula,  qua  plurimum[4]  polles  inveni  et  deo  gratias  retuli,  quod  anima  et  corpore  te  bene  vigere  didici.  Sane  ea,  quae  significasti  quosdam  dicere,  quod  non  sit  filius  aequalis  patri  et  quod  in  evangelio  scriptum  sit:  Pater  maior  me  est,  scias  non  recte  intellegere  tales  fidei  regulas  nec  rectam  fidem  penes  se  habere.  Paulus  quippe[5]  apostolus  non  secundum  deitatis  naturam  Christum  creatum  insinuat,  sed  secundum  humanae  naturae  substantiam  eundem  creatum  adfir<V630,  f.  278rb>mat  ipso  Ephesiis[6]  conscribente:  <N442,  f.  213rb>  Renovamini,  inquit,  spiritu  mentis  vestrae  et  induite  novum  hominem[7],  qui  secundum  <P9629,  f.  189rb>  deum  creatus  est  in  iustitia  et  veritate[8]  sanctitatis.  Et  ad  Hebraeos:  In  eo  enim,  in  quo  passus  est  ille,  temptatus[9]  est,  nam  potens  est  his[10],  qui  temptantur[11],  auxiliari.  Unde  sanctae  vocationis  particeps[12]  semper  caelestis  considerate[13]  apostolum  et  pontificem  confessionis  nostrae  Iesum  fidelem  exsistentem[14],  qui  creavit  eum.  Et  ad  Colossenses:  Nunc  autem  deponite  et  vos  universa:  iram,  indignationem,  maliciam,  blasphemiam,  turpiaque[15]  ex  ore  vestro  non  procedant.  Nolite  mentiri  invicem,  expoliantes[16]  vos  veterem  hominem  cum  actibus  suis[17]  et  induentes[18]  novum  cum  eo,  qui[19]  renovatur  in  agnitionem  secundum  imaginem  eius,  qui  creavit  eum[20].  Numquid  is,  qui  universam  creaturam  visibilia  et  invisibilia[21]  propria[22]  potestatis  virtute  procreavit  ac  fecit,  seipsum  antea  vel  postmodum,  quod[23]  dicere  nefas  est,  creavit  vel  facere  potuit?  Filius  minor  est  patre  in  assumpti  hominis  forma,  aequalis  vero  patri  est  in  deitatis  naturae  substantia[24]  eodem  protestante:  Ego  et  pater  unum  sumus.  Et  iterum:  Qui  me  videt,  videt  et  patrem.  Et  iterum[25]:  Qui  me  odit,  et  patrem  meum  odit.  Et  iterum:  Ut  omnes  honorificent  filium,  sicut  honorificant  patrem.  Et  iterum:  Ut  sint  in  nobis[26]  unum,  sicut  et  nos  sumus  unum.  Tu  in  me  et  ego  in  eis.  Et  iterum:  Omnia  mea[27]  tua  sunt.  Et  iterum:  Ego  in  patre  et  pater  in  me.  Et  iterum:  Pater  in  me  manens  facit  opera  haec.  Et  Iohannes[28]  evangelista  ait:  In  principio  erat  verbum  et  verbum  erat  apud  deum,  et  deus  erat  verbum.  Et  iterum  ipse  ad  Parthos:  Tres  sunt,  inquit,  qui  testimonium  perhibent  in  terra:  aqua,  sanguis  et  caro.  Tres[29]  in  nobis  sunt  et  tres[30],  qui  testimonium  perhibent  in  caelo,  pater,  verbum  et  spiritus.  Et  hi  tres  unum  sunt.  Nos  itaque  in  natura  deitatis,  quia  unum  sunt  pater  et  filius,  nec  patrem  credimus  aliquo  tempore  praecessisse,  vel  maior  sit  filio  nec  filium  postea  natum  esse,  ut  deitati  patris  minoretur.  Si  aequalis  patri  filius  non  est,  cur  ita  de  illo  Iohannes[31]  evangelista  testatus  est:  <P9629,  f.  189va>  Propterea,  inquit,  persequebantur  Iudaei  Iesum  et  quaerebant  eum  occidere,  quia  non  solum  solvebat  sabbatum,  sed  et  patrem  suum  dicebat  deum[32],  aequalem  se  faciens  deo.  Et  Paulus  apostolus:  Hoc  sentite[33]  in  vobis,  inquit[34],  quod[35]  in  Christo  Iesu,  qui,  cum  in  forma  dei  esset  constitutus,  non  rapinam[36]  arbitratus  est  esse  se  aequalem  deo,  sed  semetipsum  exinanivit[37]  formam  servi  accipiens.  Et  in  Salomone:  Qui  genuit  me,  requievit  in  tabernaculo  meo.  Et[38]  Isaia[39]:  Sicut  est  ab  initio[40],  ita  usque  in  saeculum,  neque  adiectum[41]  est  ei,  neque  minuitur[42]  illi.  <V630,  f.  278va>  Ipse  est  dominus  creaturae  suae,  qui  nihil  eguit  ab  aliquo.  Et  in  psalmo  LXXII:  Quid  enim  <N442,  f.  213va>  mihi  est  in  caelo,  et  ad[43]  te,  quid[44]  volui  super  terram.  Haec  omnia  filium  non  inferiorem  natura  demonstrant,  sed  aequalitatem  deitatis  annuntiant,  quoniam,  qui  utraque  locutus  est,  verum  dixit,  quia  veritas  mentiri  non  potuit.  Taliter,  frater  karissime,  semper  age,  ceterosque  omnes  agere  mone[45],  ut  abolito  hoc,  qui  natus  videbatur[46],  errore,  in  laudem  et  gloriam  dei  per  totum  mundum  una  fides[47]  sit  et  una  eademque  confessio,  et  in  nomine  Iesu  omne  genu  flectatur,  caelestium,  terrestrium  et  infernorum,  et  omnis  lingua  confiteatur,  quia  dominus[48]  Iesus  Christus  in  gloria  est  dei  patris.

Data  pridie[49]  Nonas  Augusti  Iustiano  et  Atalarico  vv.  cc[50].  conss.

P9629,  f.  189va;  V630,  f.  278va;  N442,  f.  213va



[1]  INCIPIUNT]  CLXXII  INCIPIUNT  N442

[2]  DIRECTA  V630

[3]  iohannes  korr.  aus  iohannis  P9629;  N442

[4]  primum  V630

[5]  quippe  fehlt  V630

[6]  ephesiis  korr.  aus  ephe  N442

[7]  hominem]  hominem  eum  N442

[8]  veritate  sanctitatis]  sanctitatis  veritate  V630

[9]  temptus  N442

[10]  is  N442

[11]  temptatur  N442

[12]  particeps  semper  caelestis]  semper  caelestis  participes  N442

[13]  considerante  korr.  aus  considerate  P9629

[14]  existentemque  V630

[15]  turpiaque]  turpiaque  verba  korr.  aus  turpiaque  P9629

[16]  expoliantes  vos  veterem  hominem  cum  actibus  suis]  eius  P9629

[17]  eius  N442

[18]  induite  N442

[19]  qui  korr.  aus  quae  V630

[20]  eūm  V630

[21]  invisibilia  korr.  aus  invisibilia  a  V630

[22]  propriae  korr.  aus  propria  P9629

[23]  quod  fehlt  P9629

[24]  substantię  P9629

[25]  iterum  qui  me  odit  et  patrem  meum  odit  Et  iterum  korr.  aus  iterum  N442

[26]  nobis  korr.  aus  vobis  V630

[27]  mea  tua]  tua  mea  V630

[28]  iohannes  korr.  aus  iohannis  N442

[29]  Tres  korr.  aus  Tres  sunt  V630

[30]  tres]  tres  sunt  N442

[31]  iohannes  korr.  aus  iohannis  P9629

[32]  deum  korr.  aus  iesum  P9629

[33]  sentite  in  korr.  aus  sentite  V630

[34]  vobis  inquit]  vobis  korr.  aus  vobis  quit  P9629

[35]  quod]  quod  et  N442

[36]  rapina  N442

[37]  exinavit  P9629

[38]  Et]  Et  in

[39]  isaac  P9629;  isaias  korr.  aus  isaia  V630

[40]  intio  N442

[41]  adeactum  korr.  aus  adictum  P9629;  adiectus  V630

[42]  minuitur  korr.  aus  minuntur  P9629

[43]  a  V630

[44]  qui  P9629;  quid  korr.  aus  qui  N442

[45]  moneo  V630

[46]  videbatur  korr.  aus  videbantur  P9629

[47]  fides  sit]  sit  fides  N442

[48]  dominus]  dominus  noster  V630;  N442

[49]  II  V630

[50]  cc  fehlt  P9629

© 2005 Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten, vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten. Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License unter dem Menüpunkt Lizenz.

Zuletzt geändert am 24.7.2005