Die Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition finden Sie hier.

Auszüge aus den Akten des Konzils von Chalkedon

V630, f. 312vb

INCIPIUNT NONNULLAE SANCTIONES SPARSIM COLLECTAE ACTIONIS PRIMAE SANCTI ET MAGNI CALCIDONENSIS CONCILII

Cum in dei nomine sub die VIII Idus Octobris indictione IIII Calcedona Martianus imperator in ecclesia sanctae martyris Eufemiae consultu Leonis papae congregatis secundum DCXXX episcopis et magnificentissimis iudicibus et amplissimo senatu ante cancellos sanctissimi altaris una cum reverentissimis episcopis et vicarii praedicti[1] sanctissimi Leonis antestitis priscae urbis Romae et reliquis archiepiscopis antepositis in medio sacrosanctis et venerabilibus evangeliis Paschasinus reverentissimus episcopus et vicarius sedis <V630, f. 313ra> apostolicae cum venerandis collegis[2] suis dixit: Beatissimi atque apostolici viri papae urbis Romae, quae est caput omnium ecclesiarum praecepta habemus. Praecipere dignatus est ei apostolatus, ut Dioscorus Alexandrinorum archiepiscopus non sedeat in concilio, sed audiendus intromittatur, quod nos observare necesse est. Si ergo praecipit vestra magnificentia, aut ille egredietur[3], aut nos exibimus.

ET PAULO POST:

Iudicii sui necesse est eum dare rationem, quia, cum nec personam iudicandi haberet, subrepsit et synodum ausus est facere sine auctoritate sedis apostolicae, quod numquam rite factum est nec fieri licuit. Nos vero contra praecepta sedis apostolicae venire non possumus nec contra ecclesiasticas regulas vel contra patrum instituta nec patimur tantam iniuriam vobis fieri aut nobis, ut iste sedeat, qui iudicandus advenit.

QUIBUS RESPONSUM EST:

Si iudicis obtines personam, non ut accusator debes prosequi.

ET POST TOTAM PAGINAM DE TEODERETO QUODAM EPISCOPO, QUI ERAT INIUSTE DAMNATUS, DECRETUM EST:

Ingrediatur et reverentissimus episcopus Theoderetus, ut sit particeps synodi, quia restituit ei episcopatum sanctissimus archiepiscopus Leo.

ET POST PAULULUM ITA HABETUR:

Theoderetus episcopus proprium recipiens locum a sanctissimo episcopo inclitae urbis Romae in loco nunc accusatoris ingressus est. Unde patimini ea, quae inchoata sunt, finiri, ut sine aliqua confessione auditor fiat. Praeiudicium enim ex praesentia Theodereti episcopi nulli generabitur reservata videlicet post haec omni accusatione et vobis et illi et, quae invicem exercere volueritis, quia rectam tenet fidem, et, postquam in medio eorum sedit, omnes clamaverunt eum dignum esse.

ET POST ALIQUA DICTUM EST:

Ea, quae dudum iudicata sunt, nunc retractentur. Non licere autem illum aliquid movere ex pecuniariis causis, antequam ea, quae de fide sunt catholica, effectui mancipentur.

ITEM POST ALIA:

Omnes episcopi dixerunt in damnationem beati Flaviani Constantinopolitani archiepiscopi et Eusebii alii episcopi nullus voluntarie consentit. Violentia facta est vis, cum plagis vero impuram cartam subscripsimus. Minabatur nobis damnatio, minime exilii tendebantur, milites cum gladiis et fustibus instabant et, ubi gladii et fustes sunt, qualis synodus est? Milites ideo accepit Dioscorus, ut nos terreret, nam milites eos magis deposuerunt quam nos, quia, quicquid egimus, terrore compulsi fecimus. Ipsi primi subscripserunt clerici, nunc quare clamant? Synodus episcoporum est, non clericorum, et reliqua.

ITEM POST QUAEDAM DICITUR:

<V630, f. 313rb> Non sumus permissi egredi ab ecclesiae secretario, usque quo subscripsimus, et reliqua. Dioscorus et Iuvenalis multas synodus pro praedictis facientes et neque subscribentes neque perscribentes statuta neque legentes alicui neque sciente aliquo obtulerunt nobis puras cartas multitudinem habentes seditiosorum hominum clamantium et conturbantium ac commoventium synodo. CXXXV eramus omnes in Constantinopolitano synodo, XLII iussi sumus tacere, reliqui erant Dioscorus et Iuvenalis et multitudo seditiosorum. Iam XV remanseramus tantummodo, quid essemus facturi? In sanguine nostro ludebant isti heretici constituti, una voce dicebant, omnes nos terruerunt, ut hereticos nos deiecerunt et eiecti sumus ut heretici.

ITEM POST ALIQUA DIXIT QUIDAM:

Ego commendavi meipsum patri et filio et spiritui sancto et verbo sanctitatis vestrae iustitiae et testes vos habeo me fidei, pro qua et laboravi cum sancta synodo, quae ante vos Constantinopoli congregata est, et reliqua.

ITEM POST ALIQUA DICTUM EST BASILIO EPISCOPO:

Quare subscripsisti in damnatione Flaviani episcopi? At ille respondit: Quoniam iudicium centum triginta episcoporum traditus necessitatem habui[4] parere his, quae ab illis ordinabantur.

DIOSCORUS EPISCOPUS ALEXANDRIAE DIXIT:

Nunc completum est, quod scriptum est[5]: Ex ore tuo iustificaberis et ex ore tuo condemnaberis. Erubens homines praevaricatus es, quod bonum est, et fidem sprevisti. Non attendisti, quod scriptum est: Non erubescam ruinam tuam, et reliqua.

ITEM POST QUAEDAM EUTICES ARCHIMANDRITA DIXIT:

Directi religiosissimi viri a sanctissimo Leone archiepiscopo Romanae ecclesiae in sanctam vestram synodum suspecti mihi facti sunt et omne obsequium eis praebuit. Postulo ergo sanctitatem vestram, si quid iniuste ab eis factum fuerit contra me, id praeiudicium mihi non generare, et reliqua.

ET PAULO POST:

Sancta synodus dixit: Ad Euticem, qui accusatur, pergant quidam e fratribus et porrectum adversus eum libellum ei relegant et commoneant occurrere ad hoc sanctum concilium et sibi adesse. Non enim in levi accusatur causa.

ITEM POST MULTA ACTIONE QUA SUPRA EPISCOPI CLAMAVERUNT:

Interfectorem Flaviani foras mittite, temeratorem foras mittite. Dioscorus, qui eum damnavit, ipse interfecit, et reliqua.

ET PAULO POST EUSEBIUS EPISCOPUS DIOSCORO DIXIT:

Te eum occidisti sanctissimum Flavianum archiepiscopum, mihi autem vitae discrimen intulisti, et reliqua.

ET PAULO POST:

Didicimus, quia sancti patres, qui in Niceam convenerunt, non a semetipsis locuti sunt, quae locuti sunt, sed quod spiritus sanctus dictavit. Similiter ei in reliquis actum est et agetur, et reliqua.

ET PAULO POST:

<V630, f. 313va> Mihi praeiudicum non fiat ex locutione mea, quia absque praeiudicio loquor. Fides, quae ex necessitate est, fides non est.

ITEM POST ALIQUA DICTUM EST:

Facta accusatione consequens est adesse eum, qui accusatur, praesertim quia huiusmodi accusationes non sine periculo fiunt. Nec enim leve est aut transitorium, quod vertitur. Et ideo in criminali causa alterum pro altero decertari non licet. Quoniam igitur imperator auctoritate sedis apostolicae universalem praecepit fieri synodum, necesse est maiores causas in eum reservare concilium, et reliqua.

ET PAULO POST:

Nullus sub sacramento episcopos dicere aliquid oportet, nec quis hoc facere praecipiat.

ET PAULO POST DICTUM EST:

Non de parvo periculo res agitur. Audivimus autem, quia interpellatio adversum nos facta sit a quodam apud piissimum imperatorem. Unde supplicamus hac nobis declarare obiectiones et causas cognoscere et personam statui et manifestam accusationem non adversus certas personas fieri atque ita respondebimus et nos defendemus praesumentes de vestra iustitia, et reliqua.

ITEM POST MULTA DICTUM EST:

Si quidem confidens proprium peccatum acquievissent condemnare suam doctrinam, et consentiret nobis sequentibus traditiones sanctorum patrum consequenter dignus erat venia. Sed quoniam permanet in malignitate sua, subiacebit canonum vindictis.

ET PAULO POST DICTUM EST:

Quoniam commemoravit meam Constantinus diaconus vocem, ne forte negans noceam propriam animam, propter hoc dixit. Haec dixi autem tunc disputans non definiens, et reliqua.

ET PAULO POST DIXIT CONSTANTINUS DIACONUS:

Dixit Euticis, dum legeretur damnatio, appellavit sanctum concilium episcopi Romani et Alexandrini, et reliqua.

ITEM POST ALIQUA FLAVIANUS EPISCOPUS DIOSCORO DIXIT:

Occlusisti[6] mihi omnem iustam allegationem.

ET PAULO POST IPSE FLAVIANUS DIXIT:

Non mihi permissum est loqui, et reliqua.

ITEM POST MULTA DICTUM EST:

Precamur vobis ordinari sententiam, ut pro suo iniquo contra nos prolato iudicio damnator noster dignum inveniat fructum, et iusta adversus se a vobis prolata sententia secundum sanctas scripturas iudicetur, quemadmodum iudicavit et fruatur, sicut insidiatus est. Propter quod supplicamus vestrae sanctae synodo condolere nobis pro tanto iniquo cruciatu, quod pro[7] pietate sufferimus, et reliqua.

ITEM POST MULTA ACTIONIS TERTIAE:

Notum est nempe huic deo amabili concilio ad beatum <V630, f. 313vb> apostolicum Leonem sacras esse literas destinatas, quatenus huic sancto concilio se praesentare dignaretur, sed quoniam neque antiqua consuetudo neque generalis temporis necessitas permittere videbatur nostram parvitatem[8] huic sancto concilio pro se praesidere praecepit. Ideoque necessarium est haec, quae in medio proferuntur, per nostram interlocutionem disceptari. Propter hoc igitur porrectus libellus a religiosissimo fratre nostro et coepiscopo Eusebio susceptus recitetur, Et factum est ita, et reliqua.

ET POST ALIQUA EUSEBIUS EPISCOPUS INTER CETERA DIXIT:

Non ergo fingat occasiones Dioscorum neque compellat me aliis, quibus nolo, accusationem ingerere, quoniam ab illo passus sum, et adversus nullum alterum facio accusationem nisi adversus eum. Quippe et si ab aliis laesus essem, licebat mihi adversus unum, quem vellem[9], accusationem deponere. Cum vero nunc profiteor, quia neque ab altero laesus sum, supplico vestrae sanctitati et tertia eum arcessitum vocatione adesse vestro concilio et meas contra eum factas conventiones suscipere, et reliqua.

ET PAULO POST QUIDAM[10] EX CLERICIS DIOSCORO DIXIT:

Tempore opportuno vocato me in synodo offero vestro angelico choro sanctissimos viros reverentia et rectitudine adornatos, qui super singulis capitulis possint testimonium perhibere. Et ego ipse hanc accusationem propria subscripsi manu. Similiter et reliqui accusatores suos accusationes singuli per singula se probare spoponderunt et singulos accusationis libellos propria manu subscripserunt, et reliqua.

ITEM POST ALIQUA SIRION DIACONUS DIXIT:

Paratus sum tempore cognitionis sanctissimos viros vita et fide probabiles producere ex iussione vestrae sanctitatis, quid eis omnibus, quae in libellis accusationis sunt inserta, testificari valeant. Hos libellos obtuli factos secundum meam voluntatem et dictatos atque a me subscriptos. Et cum recitatus fuisset libellus, Pascasinus episcopus in sententiam omnium dixit: Et libellus praesentis Athanasii, qui nobis oblatus est, recenseatur. Et suscipiens eum Procopius lector et notarius legit. Et cum lectus esset, Lucensius episcopus dixit: Quae per libellum docuisti adversus Dioscorum episcopum, haec considera et, si confidis, pernotum tibi facito et proprio ore manifesta. Athanasius diaconus dixit: Paratus sum et mihi confido advenientem eum in vestro sancto concilio in omnibus, quae eum accuavi, convincere.

PERGAMIUS ANTIOCHIAE METROPOLITANUS IN SENTENTIA OMNIUM DIXIT:

Dicat idem Athanasius propria voce, si suis accusationibus aderit, et reliqua.

ET POST ALIQUA FLORENTIUS <V630, F. 314RA> METROPOLITANUS SARDICENSIS IN SENTENTIA OMNIUM DIXIT:

Certis constituis, qui lecta sunt, et tertio vocetur Dioscorus Alexandrinorum episcopus, quoniam hoc vult ecclesiastici ordinis consequentia. Et si post hanc tertiam evocationem venire recusaverit, regulae suo itinere gradiantur, et reliqua.

ET PAULO POST SANCTA SYNODUS INNOTUIT DIOSCORO:

Mandamus tibi omni deposita occasione dignare advenire in sacrum concilium ad satisfaciendum Eusebio episcopo et his, quae tibi nunc ingeruntur, responsurus et, qui in praesenti adversus te alios accusatorios dederunt libellos non paucis constitutis, et qui ab Alexandria orti sunt clericis et laicis, quorum nomina sunt Athanasius et Theodorus, Scirion, Fronnius et Theodorus, sciens, quod, si post tertiam hanc regularem vocationem ex omni parte nullam habentem suspicionem advenire distuleris, praesens sancta et magna universalis synodus ad illum veniet modum, qui contra contumaces et contemptores synodalis vocationis scit movere poenam canonibus constitutam. Direximus vero ad te et nunc tertiae vocationis gratia V deo amicissimos episcopos, ut ne tardes venire. Episcopi, vero, qui directi sunt, dixerunt: Unum de excipientibus notariis iubete nobiscum venire, ut legat ea, quae a vobis Dioscoro mandantur, et illa excipiet, quae denuo vobis ab eo mandata erunt. Et factum est ita, et reliqua.

ET PAULO POST SANCTA SYNODUS DIXIT:

Indignationem, quae contra inoboedientes a sanctis regulis constituta est, meretur Dioscorus.

STEPHANUS EPISCOPUS EPHESI METROPOLIS DIXIT:

Hoc consequens est, ut, qui secundum sanctos canones vocatus eosdem canones conculcavit, eorum sententiae subiaceat. Et postea interrogati sunt episcopi, ut, quid placeret, dicerent. Sancta synodus dixit, quae placita sunt canonibus, et reliqua.

ET ITERUM:

Omnes consentimus, quae regulis sunt placita, in eo fieri, et reliqua.

ET PAULO POST INTER RELIQUA DICTUM EST:

Ipse Dioscorus contradicit sententiam saepius ecclesiasticos conculcans canones. Unde sanctissimus et beatissimus archiepiscopus magnae senioris Romae Leo per nos et per praesentem sanctam synodum una cum beatissimo et omni laude digno Petro apostolo, qui est petra et trepido catholicae ecclesiae, et ille est, qui est rectae fidei fundamentum, nudavit eum tam episcopatus dignitate quam etiam omni sacerdotali alienavit ministerio. Igitur sancta haec et <V630, f.  314rb>  magna synodus, quae placent regulis, super memorato Dioscoro discernat.

ANATHOLIUS CONSTANTINOPOLITANUS ARCHIEPISCOPUS ET RELIQUI EPISCOPI DIXERUNT:

Haec eadem apostolicae sedis per omnia sapiens concors sententiae efficior super damnatione Dioscori, qui seipsum omne sacerdotali ministerio ostendit alienum eo, quod omnibus sanctorum patrum regulis exstiti inoboediens et tertio canonice vocatus noluit obtemperare, et reliqua.

ET POST MULTA ZENODOTUS EPISCOPUS:

Non debet indignari[11] Dioscorus isto sucumbens iudicio, qui sanctae memoriae Flavianum nullo modo damnatione ostensum dignum inique damnavit, et reliqua.

ET PAULO POST MANECRATIS[12] EPISCOPUS DIXIT:

Haec eadem et ego profiteor, quae metropolita meus et sancta synodus, et reliqua.

ET PAULO POST:

Dioscorum quondam Alexandrinorum episcopum damnatum regulariter a sanctis et beatissimis patribus alienum esse et ipse existimo ab omni sacerdotali consequentia.

TALASIUS EPISCOPUS DIXIT:

Omnibus, quae placita sunt sanctis regulis et sanctis patribus consentio, et reliqua.

ITEM POST ALIQUA:

Piissimis et fidelissimis atque chistianissimis imperatoribus ac triumphatoribus Valentiniano et Marciano semper augustis sancta et magna synodus secundum dei gratiam et vestrae pietatis sanctionem congregata in Calcedonensium civitate magnae passiones et medicamina fortia et medicos indigent sapientes. Propter hoc igitur dominus omnium passionibus orbis terrae sicut medicum optimum vestram superinstituit pietatem, ut has congruentibus sanetis medicaminibus. Vos vero, christianissimi, divinum suscipientes decretum prae aliis hominibus competentem diligentiam habuistis ecclesiae pontificibus consonantiae medicinam machinantes et undique nos congregantes omne commodastis auxilium, quatenus et factae interimerentur[13] discordiae et paterna doctrina roboretur. Nos igitur considerantes et universo orbis factae tempestatis causam inquirentes huius rei auctorem comperimus Dioscorum episcopum. Quapropter[14], quia et damnatus iam erat a sedis apostolicae episcopo Leone, cuius auctoritate fulti et nos omnes consona voce damnavimus eum. Unde mandamus vobis, ut eum non suscipiatis aut ullus vestrum, quia sancta regula docet et excommunicatos ab aliis alios non debere suscipere.

ET PAULO POST:

Divinae enim praecipiunt leges aperte dicentes: Expellite malum a vobis.

ITEM POST:

<V630, f. 314va> Sane inveniet aliquis medicum, quando viderit[15] membrum teneri incurabili passione corpori omni pestiferum ferro utentem et abscidentem male iacentia, ut aliis corporis partibus conferat sanitatem. Haec vero pium vestrum docemus imperium, ut et illius maliciam et in eum prolatae, quod deo teste dicimus, iustae sententiae sinceritatem consideretis, et reliqua.

ET PAULO POST SEQUITUR PROPOSITIO CONTRA DIOSCORUM, QUAE HIC PROLIXITATE NON EST INSERTA, ET POST ILLA SEQUITUR DAMNATIO DIOSCORI A SANCTO ACTA CONCILIO, QUAE HIS CONTINETUR VERBIS:

Sancta magna et universalis synodus, quae gratia dei secundum constitutum piissimorum et deo amicissimorum principum nostrorum collecta est in Calcedonensium civitate Bithiniae in sanctissimae et bonae victricis martyris Eufemiae Dioscoro.

Cognosce teipsum, propter quod divinos canones despexisti et inoboediens huic sancto et universali concilio, super quae haec praeter alia tua commissa, in quibus inventus es reus, etiam tertio evocatus ab hac[16] sancta et magna synodo secundum divinas regulas, ut accusationibus responderes, minime occurristi, Octobrio mense praesenti XIII die a sancto et universali conventu esse episcopatum depositum et omni ecclesiastica sanctione submotum. Sequitur de damnatione Dioscori epistola clericis Alexandrinis missa. Hic prolixitate non est inserta.

SEQUITUR POST ALIQUA:

Extremae clementiae est in medio et perspicuo die commenticium lumen inquirere. Quisquis enim post veritatem repertam aliquid ulterius discutit, mendacium quaerit, et reliqua.

ITEM POST ALIQUA IN EPISTOLA, QUAM OMNES EPISCOPI CALCIDONENSIS CONCILII LEONI PAPAE DIREXERUNT[17], SIC HABETUR INTER CETERA:

Novimus, quicquid rectitudinis a filiis fit, ad patres recurrit facientes hoc quasi proprium sibi. Rogamus igitur, ut tuis nostrum decretis honorari[18] iudicium et, sicut nos cupit, in bonis adiecimus consonantiam, sic et summitas filiis, quod decet, adimpleat. Sic enim et pii principes complacabunt, sic Constantinopolitanae non tantum quantum metropolitanis urbibus, sed aliquid praestabitis, id est, ut metropolitanos provinciarum Asiae et Ponticae vel Thraciae dictat ordinare. Ipsi enim principes tamquam legem vestrae sanctitatis iudicium firmaverunt, ut Constantinopolitana sedes, quae secunda est, ordinata suscipiet praemium, quae omni semper studio vobis et causa pietatis explevit et semetipsam vobis ad concordiam eodem zelo coniunxit. Ut autem cognoscatis, quia nihil cuilibet <V630, f. 314vb> donando per gratiam fecimus at per inimicitias adversando, sed ut nutu gubernate divino, omnem vobis gestorum vim insinuavimus ad comprobationem nostrae sinceritatis et ad eorum, quae a nobis gesta sunt firmitatem et consonantiam, et reliqua.

ET PAULO POST:

Leo sanctissimus papa rescripsit praedictis omnia gest sanctae Calcedonensis synodi firmans et sola illa infringens, quae per ambitionem Constantinopolitanorum gesta sunt contra Niceni statuta concilii, et reliqua.

ET PAULO POST ACTIONE IIII:

Perpendimus, quoniam Flavianus et Eusebius reverentissimi episcopi ex gestorum et cognitione, perscrutatione et ipsa voce aliquorum, qui priores fuerunt in illo concilio et se errasse dicentium confessione, quod vanae fuerint condemnati, qui nihil in fide peccaverint, probantur iniuste damnati, videtur nobis secundum hoc, quod deo placitum est, iustum esse. Si visum fuerit sacratissimo concilio, increpatione simili subiacere Dioscorum Alexandrinorum, Talasium Caesareae Cappadociae, Eusebium Ancyrae, Eustachium Berithi et Basilium Seleuciae Isauriae, qui potestatem habuerunt et principes tunc fuere concilii, et cadere secundum canones de sancta synodo, ut alieni a dignitate episcopatus exsistant omnibus, quae subsecuta sunt, a sacra vertice cognoscendis post se aliqua, et reliqua.

ITEM POST QUATTUOR FOLIA DICTUM EST:

Petimus, ut eis, qui conturbaverunt secundam Ephesianam synodum et maxime universum mundum, nunc istam sanctam et magnam Calcidonensem synodum perturbare non concedatur, sed aut consentiant epistolis Leonis papae aut damnationem[19] suscipiant et cognoscant, quia excommunicati sunt, et reliqua.

ET PAULO POST DICTUM EST:

Calapodius et Gerontius, qui inter eos presbyteri sunt, olim damnati sunt, et non illis licet intrare.

CALAPODIUS ET GERONTIUS DIXERUNT:

Nemo nobis dixit, quia damnati sumus, modo nobis dixerunt.

AFICIUS ARCHIDIACONUS CONSTANTINOPOLITANAE ECCLESIAE CALAPODIO DIXIT:

Archiepiscopus per me archidiaconum dicit tibi, quia damnatus es[20], exi, et reliqua.

ET PAULO POST:

Omnis iustitia omnem quidem iudicem iudicat, sed praecipue imperatorem et maxime pium. Unde ad ipsum pertinet ius promulgare legitimum. Suggerimus ergo, ut praecipiat universalem fieri synodum, quam[21] pro salute fieri omnium optamus. Vacent enim turbae et seditiones atque subscriptiones, quae per violentiam fiunt, et persecutiones, quae semper a clericis contra nos meditantur, et quas conantur facere latenter. Petimus <V630, f. 315ra> etiam neminem eicere monasterio vel ecclesia quacumque usque ad iustum sanctae synodum iudicium, ne canonicis regulis obviare videamur, et reliqua.

ET PAULO POST:

Non licet illum, qui damnatus est, ab omni synodo episcopum nominare, et reliqua.

ET PAULO POST:

Sine praeiudicio recitetur libellus, et reliqua.

ET PAULO POST ACTIONE V:

Definitio omnibus placet, haec fides patrum, qui praeter ista sapit, hereticus est, qualiter sapit, anathema sit, et reliqua.

ET PAULO POST DICTUM EST:

Qui contradicunt, manifeste fiant, qui contradicunt, Romam ambulant, et reliqua.

ET PAULO POST:

Rogati haud secum ab omnibus episcopis gloriosissimi iudices intraverunt in sanctam synodum unacum Anatholio et reliquis archiepiscopis et tractaverunt de sancta fide, et reliqua.

ET POST MULTA ACTIONE VI IMPERATOR SANCTAE SYNODO[22] DIXIT:

Nos ad fidem corroborandam non ad potentiam aliquam exercendam exemplo religiosi principis Constantini synodo interesse voluimus, nec ulterius pravis persuasionibus a recta separentur fide. Facile enim simplicitas quorundam hactenus nonnullorum superfluitate, verbositate decepta est et constat adversorum pravis insinuationibus dissensiones et hereses natas et reliqua in omnibus synodis apocrisiarii apostolicis decretas sententias primo propter summam auctoritatem eiusdem sanctae sedis confirmabant et subscribebant, quia aliter[23] nullam habebant robur. Unde scriptum est: Pascasinus episcopus vice domini mei beatissimi atque apostolici universalis ecclesiae papae urbis Romae Leonis synodo praesidens statui, consensi et subscripsi, similiter et reliqui fecerunt, et cetera.

ITEM POST MULTA ACTIONE VII:

Placuit praeter multam contentionem per consensum, ut Antiocensium maxime civitatis beati Petri habeat duas Phoeniciam et Arabiam. Sedes autem Hierusolimorum habeat tres Palestinos, et rogamus vestrae magnificentiae et sancti concilii haec scripto firmari, et reliqua.

ET POST NONNULLA TEODORETUS[24] REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Vere non dico nisi, quomodo novi deo placere prius satisfacio vobis, quia neque de civitate cogito, ne honorem opus habeo, ob hoc veni, sed quia calumniam passus sum, veni satisfacere me esse ortodoxum et omnem hereticum, qui converti noluerit, anathematizo.

ET POST PAULULUM ACTIONE VIII DICTUM EST:

Proferatur sententia deo amabilitate vestra, ut cuncta sua prius et ecclesiam suam recipiat, sicut et sanctissimus <V630, f. 315rb> Leo papa iudicavit. Omnes episcopi dixerunt. Teoderetus dignus est sede, et reliqua.

ET PAULO POST ACTIONE VIIII:

Omnes accusatorum personam habentes docere debent, quae volunt, et reliqua.

ITEM POST ALIQUA DICTUM EST:

Ad praeiudicium tuum non diximus hanc fieri lectionem, et reliqua.

ITEM POST MULTA ACTIONE X DEO AMICISSIMI EPISCOPI DIXERUNT:

Quando redargutio capituli sequitur animi periculum ferens superfluam inducimus inquisitionem fieri ceterorum. Quae igitur manifeste interdicta sunt canonibus et legibus et sunt aperte odiosa deum timentibus, haec eligite primitus et his instate. Videntur autem nobis haec esse principalia: Primum quidem rectae esse oportere fidei, qui sacerdotio fungitur, deinde esse eum totius luxuriae liberum, sed nec prodere pietatem maxime pecuniarum causa.

SAMUEL ACCUSATOR DICEBAT:

Sicut iam postulavimus, rogamus fieri inquisitionem capituli uniuscuiusque per ordinem. Primum capitulum increpationem talem habeat, ut eo solo sufficiat et nihil aliud fit movendum. Bene iudicavit sanctitas vestra, et nos his serviemus.

DEO AMICISSIMI EPISCOPI DIXERUNT:

Ex capitulis a vobis oblatis tria sunt maxime pessima, cum soleant talia obiurgari facillime. Haec igitur, si probari potestis, propria lingua testamini, et reliqua.

ET PAULO POST:

Testes nobis exsistunt huius rei. Rogamus hos a vobis vocatos suscipi et propria voce testari. Si enim non audierunt haec, nec possent testari, et reliqua.

ET POST ALIQUA IBAS EPISCOPUS DIXIT:

Audivi, quia Samuel et Cyrus profecti erant ad accusandum nos subscriptiones nonnullorum clericorum accipiente. Confiteor, quia vocavi clerum et dixi, quia Samuel et Cyrus ierunt ad accusandum nos, sed et vobis dico, si quis in scriptis communicavit eis in libellis, donec videat, quem finem causam suscipiet, et non communicet. Excommunicaverunt semetipsos reliqui sua conscientia vulnerati, et reliqua.

ET PAULO POST:

Convocati sunt omnes clerici, in secretario dixi: Quoniam audivi, quia Cyrus et Eulogius profecti sunt, ut me accusarent, hos a communione suspendi, ut cognoscatis, quia excommunicati sunt. Si quis autem in libellis ei cooperatus est vel conscius, sit excommunicatus, et reliqua.

<V630, f. 315va> ET PAULO POST:

Vos autem dicitis[25] anno, cum nominavit hereticum. Hoc vobis est necessarium comprobare, et reliqua.

ET POST ALIQUA PETRUS EPISCOPUS CORINTI DIXIT:

Neque abstuli Ibae sacerdotium nec communicavi Ephesino concilio et sequor expositionem horum, qui locum sedis apostolicae habent, et reliqua.

ET PAULO POST INTERROGATUS EUNOMIUS EPISCOPUS NICOMEDIAE DIXIT:

Quod placet sancto concilio de his, quae in Ephesi gesta sunt, hoc et mihi placet. Cecropius episcopus dixit: Illud concilium dicere non debemus, quoniam nec apostolica auctoritate coactum est neque rite peractum.

EPISCOPI CLAMAVERUNT:

Omnes haec dicimus, haec relegantur, quae in Epheso gesta sunt. Deinde dixerunt: Quod placet ei de Iba episcopo, sancta synodus doceat. Pascasinus et Lucentius IIII episcopi et Bonifacius presbyter tenentes locum sedis apostolicae, quia missi apostolici semper in synodis prius loqui et confirmare sententias soluti sunt, per Paschasinum dixerunt: Relecta epistola Ibae agnovimus eum ortodoxum et ob hoc decernimus et honorem episcopatus et ecclesiam, quia iniuste expulsus est ad praesens ei renovandum. De[26] Eunomio episcopo igitur, qui ante modicum pro eo factus est, tractandum est a reverentissimo episcopo Antiocenae ecclesiae, quid oporteat de eo formari. Similiter et omnes episcopi sequentes auctoritatem apostolicae sedis decreverunt.

ITEM POST MULTA ACTIONE XII DE DUOBUS EPISCOPIS ANATHOLIUS CONSTANTINOPOLITANUS DIXIT:

Videtur mihi, si sanctissimo concilio placet, ut neuter sit Ephesiorum episcopus, sed alius[27] ex electione omnium, qui pascendi sunt, ordinetur ad guberandum episcopatum eo, quod ambo praeter regulas sibimet episcopatum usurpaverunt. Habere autem eos et dignitatem episcopi et communionem et ab ecclesia est pascendos, et reliqua.

ET PAULO POST IUVENALIS EPISCOPUS DIXIT:

Perspicit sancta synodus pasci quidem eos ab Ephesiorum ecclesia, alium vero regulariter ordinari. Similiter et omnes episcopi decreverunt.

ET PAULO POST:

Omnis sancta synodus contra regulas eos ordinatos edocuit et interlocutiones episcoporum consensit. Removebuntur quidem a sancta Ephesiorum ecclesia Basinus et Stephanus, sui habeant autem dignitatem episcopi et ex reditibus memoratae ecclesiae nutrimenti gratia et consolationis annis singulis solidos CC accipiant. Alter vero secundum regulas eiusdem sanctae ecclesiae episcopus[28] ordinatur[29]. Omnis sancta synodus exclamavit: Haec  iusta sententia, haec iusta forma, haec bene sunt. Basinus <V630, f. 315vb> episcopus dixit: Quae mihi abrepta[30] sunt, iubete restitui. Omnes dixerunt. Quicquid Basino episcopo ex rebus competentibus ei direptum est sive ab Stephano episcopo sive ab aliis quibuscumque personis, ab his, qui abstulerunt vel causae laesionis fuerunt, legibus restituantur, et reliqua.

ITEM POST MULTA ACTIONE XIIII:

Quae vero gesta sunt et quomodo civitas universa cum amarissimis[31] lacrimis atque gemitibus circumfusa inseparabiliter erat circa me et violentiam meam lugebat, exclusionem me dicere, puto, superfluum est. Unde rogo et supplico vestra deo amabilitati[32] iniustitiam, quam passus sum, nullatenus despiciatis, sed etiam iubeatis me impetrare, quae iusta sunt, quatenus dei clementia collaudetur per vestram evangelicam et a deo honoratam synodum, quae destruxit quidem errorem et luci reddidit veritatem, et reliqua.

ET PAULO POST:

Condolere nobis fratribus necessarium est, quando quidem consacerdotes[33] aliqua se passos affirmant et hoc a propriis clericis, quos afferat necessarium subdere tamquam patribus cervicem et esse subiectos secundum placitum dei et ecclesiae regulas talia decernentes. Hoc ergo quodammodo turpissimum[34] est tamquam namque passum se dicit sanctus[35] episcopus Athanasius, ut etiam congregata in regia civitate synodus lacrimas daret. Ait enim quosdam clericos, qui sub eo sunt, constitui in tanta audacia prosilisse, ut, quod attinet ad praesumptionis vim, et expellerent eum a sacerdotio et super eum damnationis sententiam ferrent, volunt economos[36] ecclesiae aut certe ecclesiasticarum rerum despensatores eicere et quosdam alios sibi propria virtute constituere, super haec autem etiam de sacris dipticis nomen eius auferre et alia quaedam perpetrare vel de gravissima et sceleribus plena, quae subiectorum libellorum virtus noscitur continere. Quia vero nimis incongruum est praesumi[37] talia a clericis adversus episcopos proprios et haec despicere nos impossibile est, dignetur tua sanctitas, quoniam ab Antiochia longe est civitas, quam gubernare sortitus est memoratus religiosissimus episcopus Athanasius quibusdam proprias litteras audientiam delegare, quatenus evocati hi, qui accusati sunt, respondeant et, si inventi fuerint accusationibus rei, sacro mysterio delabuntur. Quod enim ipsi adversus patrem proprium praesumpserunt, hoc iuste sustineant, quod omne consequentiam praetermiserunt et omnem legem transcedere praesumpserunt et pro nihilo esse iudicaverunt <V630, f. 316ra> senectutem exhonorare patris. Dicuntur autem in domo patris tales esse cepisse, sed quia iam in multis capti sunt valde peioribus asperioribusque praesumptionibus, asserti autem eum se suspectum habere, qui nunc metropoliti cum provinciae suae ius obtinet. Et sicut iam nihil est, quod contristet, cum liceat refutare, et qui ei suspecti sunt, iudicare non debeant, et reliqua.

ET PAULO POST:

Unde et beatus apostolus ait: Si patitur unum membrum, compatiuntur omnia mebra, et reliqua.

ET PAULO POST:

Bonum est, ut pro causa praefati episcopi aliquem deo amicissimorum episcoporum suae urbi vicinum personas non accipientium sanctitas tua deputet. Formidat enim suum metropolitanum tamquam vesanae flammae inimicum adversum se virtutuem inimicitiae atque materiem praebentem et, si quidem convicti fuerint, in quibus accusantur, quos inclamat tamquam superbiam habentes Absalon, cum illum fuerint imitati, simili exemplo plectantur. Sic enim odit deus eos, qui adversus patres armantur, ut patrum invasores, qui in omni mundo infamia notantur.

ET PAULO POST:

Nam si quis concesserit praesumptoribus et inconvenienter in tantam procacitatem exilientibus, ut dei pontificibus contumeliam inferre audeant. Misericordia illis sine iudicio fiat, ex quibus oleum iniquitatis supplicationibus aucupantur. Nihil est reliquum, nisi fiant omnes ecclesiarum praesules lusum et per haec statuatur diabolum instrumentum. Sed deus ad hoc tuam religiositatem praeordinavit, ut et iniustitias removeas et praesumptiones abscidas et sacerdotio laborantibus succurras et multis irrogationibus locum non praebeas, sed post agnitionem ei, qui calumniam patitur, adiutorium feras. Illum vero, qui calumniam facit, si vere est, calumniator, abscidas. Non igitur tua religiositas arbitretur, ut tamquam ad iniuriam sedis Antiochiae hic venerit memoratus episcopus, sed metuens quosdam, sicut ait, seditionibus congaudentes et passioni propriae militantes dedit ad tempus locum irae. Patientiam vero et mansuetudinem et iustitiam adhuc tuae religiositatis praedicare non cessat nec in quolibet accusat, sed supplicat honestiorem in se compositionem effici, et reliqua.

ET PAULO POST PHORUS EPISCOPUS DIXIT:

Ea, quaw ab Athanasio episcopo sunt scripta ad bonae memoriae Panolbium, qui tunc Geropolitanorum erat episcopus, <V630, f. 316rb> manifestant, quoniam iudicium fugiens reus a Perrenorum discessit episcopatum.

DANIEL EPISCOPUS DIXIT:

Palam est, quae directis repudii litteris Athanasius episcopus ad beatae memoriae Panolbium, qui tunc metropolitanus erat, refutando iudicio ab episcopatu semetipsum fecit extraneum.

ET RELIQUI EPISCOPI DIXERUNT:

Athanasium, qui ad iudcium venire noluit, et episcopatum quoque repudiavit.

IOSEPH EPISCOPUS DIXIT:

Tertio repudiandus Athanasius episcopus, et nolendo apud amicum suum Panolbium, qui tunc metropolis erat, occurrere et causam dicere ac semetipsum ab illatis sibi criminibus liberare, certus est, quod conscientia mala sit usus.

PAULUS EPISCOPUS DIXIT:

Tertia ad audiendum evocatus Athanasius a Panolbio metropolitano suo et maxime eius amico et tertio Perrenorum episcopatum repudians apparet, quod non bona conscientia percussus videtur declinasse iudicium.

SIMILITER ET CETERI EPISCOPI DIXERUNT. INTER CETEROS TEODORUS EPISCOPUS DIXIT:

Videtur Athanasium episcopum nil verum docuisse archiepiscopos Proclum et Cyrillum, dum etiam apud Panolbium, qui fuit eius metropolita et amicus, sicut ipse in repudiis a sedatis ostendit. Nec ab episcopatu, sicut ipse docuit, non a clericis est expulsus, sed tertio ab eodem Panolbio evocatus audientiam illatorum sibi criminum refutavit et propriam civitatem reliquit adiciens et hoc in repudii sui litteris, quoniam et ante duos et tres annos hoc apud se deliberatum fuisset, ut ab episcopatu recederet. Quapropter erogavit pro se alium ordinare episcopum. Unde placet eum, qui pro quibusdam rebus incongrui se vocatus tam a proprio archiepiscopo quam a sancto concilio non venit, cadere honore, quem habet. Videtur autem, quia memoratus Athanasius non solum tertio evocatus, sed etiam frequenter et non oboediens neque illatis criminibus volens respondere. Hoc ergo gratia alienum eum a sacerdotio secundum ecclesiasticas leges esse et alium in loco suo regulariter ordinare, et reliqua.

ET PAULO POST:

Nos deposuimus Athanasium, quoniam evocatus regulariter tertio non occurrit, et secundum regulam deposiotus est, et reliqua.

ET PAULO POST:

Ex una enim parte Athanasius est accusatus, sed nos non credidimus uni parti, quoniam accusatores, quaecumque volunt, dicunt, nec omnino oportet accusatoribus credi. Evocatus est autem propter haec. Semel dixit quosdam se inimicos habere in synodo et secundo evocatus est rursus et tertio. Cum autem non oboedisset tertio, deponens eum prolata sententia est.

<V630, f. 316va> GLORIOSI PATRES DIXERUNT:

Dicat Athanasius episcopus, cur tertio evacatus a sancto Antioceno concilio non occurrit, ut propriis allegationibus utitur.

ATHANASIUS DIXIT:

Quoniam inimicus meus erat ipse, qui iudicabat Antiocenus, et rogo haec relegi et veritatem probari. Abierunt XIII clerici et ipse decreverunt nolentes. Iudices dixerunt: Savinianus episcopus, quoniam post depositionem Athanasii ordinatus est a provinciali concilio in Perrenorum civitatis episcopatu, sicut nos perspicimus manere debet. Neque enim ex una parte iustum remotus est, ut praeiudicium patiatur, neque contradictio ei servata est. Athanasius vero depositus tamquam evocationibus non oboediens[38], postea vero ex una parte a Dioscoro episcopatum obtinere iussus interim, sicut perscpicimus, debet quiescere. Causas vero illatas ei examinandas esse decernimus apud sanctum Antiochiae concilium ita tamen, ut intra octo menses a praesenti die numerandos examinatio fiat eorum, qui dudum accusationem adversus eum proposuerunt, aut si aliter contra eum quilibet de his ipsis instare noluerit. Et siquidem convictus fuerit omnia praesumpsisse, quae ei criminaliter sunt illata et gestis inserta, aut unum eorum, quod damnatione sit dignum, non solum eum alienum esse ab ipso episcopatu, sed etiam legibus publicis esse subdendum. Si vero intra hoc tempus neque agatur adversus eum neque convincatur, si praedictus Athanasius quidem episcopatum eiusdem recipiat civitatis ecclesiae per sanctissimum Antiochiae episcopum, Savinianus vero episcopus et dignitatem episcopatus habeat et substitutus sit et paschatur, donec episcopus Antiocenorum eum secundum[39] virtutem Perrenorum disponat ecclesiae. Haec audiens sanctissima synodus dixit: Si ea, quae sunt ordinata, decernit aut aliud, quid disponit.

MAXIMUS EPISCOPUS ANTIOCENUS DIXIT:

Hoc nihil iustius.

CYRUS EPISCOPUS DIXIT:

Deus per vos locutus est.

SANCTA SYNODUS DIXIT:

Nihil iustius, nihil integrius, haec iusta sententia, disposita sunt, effectui mancipantur, quia cum deo vos iudicatis, et reliqua.

QUAE SEQUUNTUR EX PRAEDICTO CONCILIO DIVERSA PER LOCA COLLECTA SUNT, QUAE SUIS INSERTA LOCIS A QUAERENTIBUS REPPERIUNTUR

EUSEBIUS RELIGOSISSIMUS EPISCOPUS DORILEI CIVITATIS TRANSIENS IN MEDIUM DIXIT:

Per salutem vos dominorum universi mundi iubete preces meas legi, sicut placuit piissimo impera<V630, f. 316vb>tori laesus sum a Dioscoro. Laesa est fides, occisus est Flavianus sanctus episcopus, lacrimis impleor. Simul mecum iniuste ab eo damnatus est. Iubete preces meas perlegi.

GLORIOSISSIMI IUDICES ET AMPLISSIMUS[40] SENATUS DIXERUNT: PRECES LEGANTUR.

Et residente in medio ex iussione omnium Eusebio reverentissimo episcopo Beronicianus vir devotus a secretis sacri consistorii accipiens preces ab eo recitaverunt:

Amatoribus Christi religiosissimis et piissimis imperatoribus nostris Flavius Valentiniano et Marciano piissimis augustis ab Eusebio humilissimo episcopo Dorilei faciente verbo pro se et pro ortodoxa die et sanctae memoriae quondam Flaviano episcopo Constantinopolitano civitatis intentio propositum est. Clementiae vestrae universis quidem subditis sibi providere et manum porrigere omnibus iniuste oppressis praecipue tamen fungentibus sacerdotio et in hoc divinitate placentes, quo vobis imperandi et dominandi sub hoc sole donatum est. Ergo, quoniam multa et dira et contra omnem consequentiam fides, quae in Christo est, et nos sumus perpessi reverentissimo episcopo Dioscoro Alexandriae magnae civitatis, adimus vestram pietatem supplicantes isutitiam promereri. Causa autem in his est in nuper facto concilio in Ephesiorum metropoli, qui utile fuit non fieri, ut non malis et perturbationibus universum mundum replesset, suavissimus magnus iste Dioscorus pro nihilo ponens iustitiae rationem et deum timorem similis constitutus et consentaneus Eutici vaniloquo[41] et heretico. Occultus autem multis, sicut postea seipsum manifestavit, inveniens tempus et facta a me adversus Euticen eius similem accusationem et sententiam in eum a sanctae memoriae Flaviano episcopo prolatam multitudinem seditiosorum populorum congregans et potentiam sibi pecuniis acquirens piam religionem catholicorum, quantum ad ipsum pertinet, violavit et perfidiam Euticis monachi, quae olim a sanctis patribus roborata est, confirmavit. Quoniam igitur non modica sunt, quae ab ipso usurpata sunt adversus Christi fidem et adversus nos, provoluti precamur vestram clementiam percipere reverentissimum episcopum Dioscorum respondere de his, quae a nobis ei ingeruntur, relictis sinde dubio in hoc concilio monumentis ab eo contra nos gestis, per quae possim ostendere eum et alienum esse a catholica fide et impietatem repletam heresim roboratam et iniuste nos damnantem et gravia in nobis operatum sacrum et venerabilem vestrum[42] mandatum dirigentes sanctae et universali synodo religiosissimorum episcoporum, qui possit inter nos et praefatum Dioscorum audire et perferre ad scientiam <V630, f. 317ra> vestrae pietatis omnia, quae geruntur. Ad quod placuerit vestrae clementiae, quod consecuti incessanter offeramus deo preces pro vestro aeterno imperio sacratissimis imperatoribus.

GLORIOSISSIMI IUDICES ET AMPLISSIMUS SENATUS DIXERUNT:

Solvantur, quae ingeruntur.

DIOSCORUS[43] REVERENTISSIMUS EPISCOPUS ALEXANDRINUS DIXIT:

Praecepit piissimus imperator synodum celebrari, quae secundum sacrum nutu pissimi imperatoris nostri congregata est. De his autem, quae gesta sunt propter Constantinopolitanae sanctae ecclesiae quondam episcopum Flavianum monumenta seu acta in sancto concilio et ea postulo recenseri.

EUSEBIUS RELIGIOSISSIMUS EPISCOPUS DOROLEI DIXIT:

Haec et nos postulamus.

GLORIOSISSIMI IUDICES ET AMPLISSIMUS SENATUS DIXERUNT:

Omnia, quae in hoc negotio subsecuta sunt, per ordinem recitentur et, antequam legerentur, Dioscorus reverentissimus episcopus Alexandrinus dixit: Supplico vestram magnificentiam in primis, quae de fide sunt, examinari.

GLORIOSISSIMI IUDICES ET AMPLISSIMUS SENATUS DIXERUNT:

Interim adversus accusationem te convenit respondere, ergo sustinere auctorum fieri lectionem, quod et ipse fieri postulasti.

CONSTANTINUS DEVOTISSIMUS A SECRETIS SACRI CONSISTORII[44] DIXIT:

Habentur sacrae litterae saepius directae pro synodo pridem facta prae manibus ad legendum. Ex codice recitavit:

Divae memoriae Theodosius Dioscoro religiosissimo episcopo Alexandriae[45]:

Imperatores Caesares Theodosius et Valentinianus victores ac triumphatores maximi semper venerabiles augusti Dioscoro.

Cunctis constitit manifestum, quia nostrae rei publicae status et omnia humana divina pietate moderantur atque firmantur. Deo enim propitio constituto prospere et secundum vota nostra gubernari res et proficere solent. Imperium ergo divino nutu sortiti[46] subditis proprietate et mansuetudine similiter necessario plurimam sollicitudinem impertimur, quatenus et vera religio et nostra res publica cultu dei purissimo et pietate praefulgeat. Quoniam igitur in praesenti subita emergente dubitatione ad catholicae et aopostolicae doctrinae ac nostrae fidei custodiam, quae, ut fit diversis sententiis, impugnata conturbat et confundit hominum sensus et animas intolerabile duximus huiusmodi delictum contemnere, ne per talem neglegentiam ipsi a deo inferri contumelias viderentur. Ideoque sancimus in unum sanctissimos et deo placitos convenire viros, quibus proprietate catholica atque <V630, f. 317rb> vera fide plurimis sermo est, ut universa quidem talis est vana dubitatio subtili proposito inquisitione solvatur, vera autem et deo amica catholica fides firmetur. Igitur et tua sanctitas sumptis secum decem reverentissimis metropolitanis episcopis, qui sub tua degunt diocesi, et aliis similiter decem sanctis episcopis sermone et vita ornatis, qui in doctrina et scientia recte et immaculate fides prae cunctis apud cunctos eminent proximos Kalendis Augustis Ephesum metropolim Asiae convenire absque ulla dubitatione festinent, nullo scilicet alio praeter praedictos viros sanctam synodum molestante, quatenus universis sanctissimis et beatissimis episcopis, quos convenire per sacras nostras epistolas sanximus ad praedictam concurrentibus civitatem et subtilissime investigantibus et quaerentibus omnis de medio error contrarius auferatur. Catholica autem doctrina et ortodoxae fidei salvatoris nostri Christi amicissima solidetur et consuete effulgeat, quod universi in posterum inconcussum deo propitio et intemeratum custodiant. Si quis vero tam necessariam et vere deo amicam synodum praetermiserit[47] et non omni virtute secundum praedictum tempus ad praefinitum locum pervenerit, nullam excusationem neque apud deum neque apud nostram veniet pietatem. Sacerdotalem enim conventum non nisi quis mali propria conscientiae sauciatus evitat. Teodoretum sane episcopum Ciri civitatis, quem pridem iussimus suae solae vacare ecclesiae, sancimus non prius ad sanctam synodum convenire, nisi universo complacuerit convenienti concilio et ipsum concurrere et pariter interesse. Si vero aliqui discordia de eo emerserit absque illo[48] sanctam synodum convenire, et quae iussa sunt, ordinare praecepimus.

Data VIII Kal. April. Constantinopoli post[49] consulatum Zenonis et Postumiani vv. cc. conss.

CONSTANTINUS DEVOTISSIMUS A SECRETIS SACRI CONSISTORII[50] DIXIT.

Eodem tenore scriptumest et aliis reverentissimis episcopis, ut[51] in synodum convenirent.

ITEM POST MULTA EUTICES ARCHIMANDRITA DIXIT:

Ego commendavi meipsum patri et filio et spiritui sancto et verbo veritatis vestrae iustitiae. Gratias ago per omnia sancto[52] deo praesenti die, in qua per vos pietas recepit fiduciam, et edoceam vestram sanctam synodum, quae in me magis autem contra rectam fidem commissa sunt. Propositum quidem mihi fuerat a pueritia in silentia absque ullo[53] negotio usque ad decrepitam senectutem degere at absque ulla perturbatione persistere. Non sum autem permissus tali frui <V630, f. 318ra> proposito, sed pessimis periculis circumdatus sum insidiantium pro his. Necessarium vero arbitror, antequam ea, quae in me commissa sunt, doceam ad vestrae sanctitatis satisfactionem me conferre.

EUTICES DIXIT:

Ego quidem modo tamquam in sepulchro degere in monasterio debeo. Ideo ad synodum non pergam. Illi vero, qui me accusant, inimici mihi facti sunt, ob hoc detractionibus et insidiis insistunt.

ITEM ALIBI FLAVIANUS EPISCOPUS DIXIT:

Utinam veniens et agnoscens suum delictum ad poenitentiam resipiscat Eutices, quoniam Christus deus noster laetetur de salute perditorum et circumiens ipse prior ovem errantem requirit, et reliqua.

ITEM ALIBI:

Dei est dare sanitatem, nostrum autem exspectare sospitatem ipsius. Nec enim in abscisionem inspicimus, sed incrementum. Nec enim delectatur deus in perditionem vivorum nec sumus filii inhumanitatis, sed clementiae dei. si enim propter nos, qui dives erat, pauper factus est, et nos excelsam eius sequi paupertatem debemus. Ad[54] misericordiae enim opera a deo facti sumus.

ET ALIBI:

Nullus tibi concedat recedere ab accusatione neque illi, ut non satisfaciat de praeteritis.

ET ALIBI EUSEBIUS EPISCOPUS DIXIT:

Postulo hanc vocem mihi non praeiudicare, ego enim fidelissimos testes habeo.

ET ALIBI:

Oportet enim eos prius convinci, in quibus accusatus est, et satisfacere nos.

ET ALIBI:

Litterae sanctissimi archiepiscopi Romani Leonis insinuatae sunt nobis continentes, quia accusatus archimandrita Eutices appellavit tempore examinationis vestram audientiam per dationem libelli. Et ideo post damnationem eum archimandritam renominaverunt, et nunc de fide libellum esse dicit illum, quem tunc apud sanctissimum Romanum episcopum appellationem nominavit.

ET ALIBI:

In talibus sanctissimis conciliis contigit frequenter unum ex praesentibus reverentissimis episcopis aliquid dicere et, quod ab uno dictum est, tamquam ab omnibus simul dicatur et subscribatur.

ET ALIBI DEO AMANTISSIMUS EPISCOPUS SELEUCIUS DIXIT:

Digne est quidem damnari in humanitate autem sola vestrae sanctitatis positum est.

SANCTISSIMUS ARCHIEPISCOPUS DIXIT:

Si quidem confitens proprium peccatum acquievisset condemnare suam doctrinam et consentire nobis sequentibus traditionibus sanctorum patrum, consequenter dignus erat venia. Sed quoniam permanet in malignitate sua, subiacebit canonum vindictis.

ET ALIBI PAULUS EPISCOPUS DIXIT:

Quia praedictus presbyter sequitur canones sanctorum patrum, qui in Nicea convenerunt, ideo iudico eum <V630, f. 317vb> gradum presbyteri et archimandritae recipere.

ITEM ALIBI:

Multi igitur sanctificati sunt et mundi omni peccato. Hieremias vero ex utero sanctificatus est, et Iohannes adhuc constitutus in utero exiliit in exultationem voce dei genetricís Mariae, et tamen regnavit mors ab Adam usque ad Moysen etiam super eos, qui non peccaverunt, in similitudinem praevaricationis Adae. Et ita manebant nihilominus homines mortales et corruptibiles capaces suae naturae passionum.

ET ALIBI:

In actibus namque apostolorum scriptum est: Venientes autem in Moesia temptabant ire Bithiniam, non permisit eos spiritus Iesu. Scribit autem et admirabilis Paulus: Qui autem in carne sunt, deo placere non possunt. Vos autem in carne non[55] estis, sed in spiritu, si quidem spiritus dei habitet in vobis. Si quis autem spiritum sanctum non habet, hic non est eius.

ET ALIBI:

Salva igitur propritate utriusque naturae et in una coeunte[56] persona anathema, qui recte non credit de infirmandis his, quae contra sancta memoriae Flavianum episcopum sunt iniuste prolata, et confirmandis his, quae meliori tractatu postea de eo sunt prolata. Neque enim monasterium dicendum est, quod religionis habuit inimicos. Si enim deus duobus simul episcopis congregatis se interesse promiserit, quanto magis pluribus, quibus tu, sancte papa, sicut in membris caput praeeras, et reliqua.

ET PAULO POST:

Ad summam vero sicut singularis ferus in vineam irruens, quam optime repperit, plantatam evertit, quam autem ut infructuosam eradicatam rursus introduxit Dioscorus. Eos quidem, qui ea, quae pastorum sunt, sapiunt, abscidit. Eos vero, qui lupi demonstrati sunt, super oves imposuit et post haec omnia insuper contra ipsum, cui vineae custodiat, salvatore commissa est, extendit insaniam, id est contra apostolicam sedem, et reliqua,

ET ALIBI:

Regula est, ut ab electa sydodo non liceat appellare. Isti igitur hac ipsa sunt electione damnati[57].

ITEM:

Haec est fides patrum. Qui praeter ista sapit hereticus est, qui aliter sapit anathema sit.

ITEM EUSEBIUS ANCIRAE[58] EPISCOPUS DIXIT:

Ego relationem non suscepi, dum autem in Epheso relegeretur, audivi, et est versuum carta multorum et multorum hominum depositionem habens, Si autem habet monumenta, tamquam appetitione gesta eius est approbare, et reliqua

ITEM:

Non possunt, qui habitantes inimicis, quia susceptibiles sunt, ad accusationem vel ad testimonium comprobari.

ITEM:

Ad praeiudicium tuum non dixi me nunc fieri lectionem.

ET ALIBI:

Appello a te quasi diceret, refuto te.

ET ALIBI:

<V630, f. 318ra> Omnis, qui salutarem poentitentiam non suscipit, anathema sit.

INCIPIT ACTIO XI

Consulatu domini nostri Marciani piissimi[59] augusti et, qui fuerit nuntiatus, IIII Kal. Novemb. in Calcedonia secundum iussionem divinissimi et piissimi nostri domini convenientibus in sanctissimam ecclesiam sanctae martyris Eufemiae magnificentissimis iudicibus et sancto et universali concilio ex divali decreto in Calcedonensium civitate collecto et residentibus omnibus ante cancellos sancto altaris ingressus Bassinianus res pridem factus episcopus in Ephesiorum metropoli adhaerente sibi etiam Cassiano reverentissimo episcopo dixerunt: Violentiam passus adii piissimum nostrum imperatorem eique supplicavi et direxi divinas litteras ad sanctum e universale concilium, ut me audiat, et quoniam omnia, quae moventur in sancto concilio divinus a praesente vestrae magnificentia praecepit examinari. Rogo vestram potestatem sanctum quoque concilium, ut litterae divinae legantur et mihi, quae sunt iusta, scrutantur.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Litterae divinae legantur. Quibus traditis Beronianus sive Magistrianus et secretarius divini consistorii:

Imperatores Caesares Valentinianus et Marcianus victores triumphatores maximi semper colendi augusti santo concilio, quod sacro nostro decreto Calcedona collectum est.

Basianus reverentissimus multa incongrua passus, quae precibus eius his nostris divinis litteris dubditis continentur, petit a vestra sasnctitate hae discuti. Festinet igitur vestra reverentia has nostras suscipiens litteras causam discutere et formam, quae vobis fuerit visa, proferre.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Et preces, quae subiectae sunt, relegantur.

IDEM RELEGIT:

Terrae marisque et totius humani generis dominis Flavius Velentiniano et Marciano piissimis[60] augustis supplicatio a Bassiano humili et pusillo episcopo. Omnis salus violentiam patientium post deum vestra tranquillitas est, praecipue autem sacerdotum[61] Christi. Quapropter et ego ad has preces veni provolutis vestigiis vestros, ut mei misereamini. At vero, quae in me praesumpta sunt, lacrimis et gemitibus plena et inenarrabilia esse noscuntur, sed ut breviter pietati vestrae suggeram quidam eorum, qui sacerdotio funguntur, necnon et alii crudelia et interdicta legibus in me facere praesumpserunt et talia, quae neque a barbaris sunt aliquando commissa. Spernentes enim dei timorem et immaculatorum virtutem mysteriorum, quam ex humillimis manibus meis dei misericordia susceperunt, postquam a nobis mysteriorum perfectio celebrata est recipiente appraehendentes me et abripientes de sancta ecclesia plagis afficiebant docentes et portantes in foro aliquando <V630, f. 318rb> quidem et recludentes et gladiis perturbantes. In his itaque, dum ipsius vitae periculum sustinerem, furentes et abripientes pallium sacerdotii mei in se deposuerunt quendam ex his, qui ipse praesumpserat ea, quae ea, quae in me incongrue[62] facta sunt et in locum meum et post haec, quascumque res habueram mobiles vel immobiles, abstulerunt et, sicut voluerunt, sibi partiti sunt. Super haec etiam multos hominum eorum diversis plagis morti tradiderunt ita, ut funera ante ianuas sanctae dei ecclesiae quidam exponerent. Quia ergo deo mihi teste et hominibus potentibus atque venerabilibus in nullo culpabilis exstiti. In his, quae in me dicta sunt atque in me praesumpta, supplico vestrae pietati et volvor divinis vestris sacratisque vestigiis, quatenus sancire dignetur vestra caelestis potestas sacra[63] vestra subnotatione missa ad sanctum concilium, ut cognitio fiat inter me miserrimum et eos, qui in me talia praesumpserunt atque dicunt aliquid se adversum me habere. Hoc insuper sancire vestram divinitatem exoro, ut nulli liceat exactionem mihi quandam inferre, donec terminus proferatur eorum, quae inter me et adversarios aguntur, quoniam vero consuetudo illorum est hoc facere, ne in eos videar praevalere, ut ea, quae mihi ab eis inferuntur vel a me dicuntur, coram sacerdotibus in concilio vestris sacratissimis auribus refereantur et, ut detur nobis, qui debeat, qui ab eis definita fuerint, effectum manciparem ut his potius consuetas orationes referam incessanter deo pro vestrae potestatis[64] imperio.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Dicat Bassianus reverentissimu nomina eorum, qui ab eo sunt accusati.

BASSIANUS DIXIT;

Multi quidem sunt. Princeps[65] tamen horum ipse est, qui nunc episcopus est Stephanus. Hic enim et sedem meam tenet et res, et rogo omnia examinari. Necessarium enim est potius sacerdotium quam possessiones quaeratur. Si quid peccavi, probent patres nostri et, sicut volent, decernant.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Stephanus reverentissimus episcopus ad ista respondeat.

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Sunt hic episcopi Asianae diocesis. Veniant, et probamus, quae nostra sunt. Est episcopus Magnisiae Leontius, Meonius episcopus Nissae, Proterius episcopus Smirnae[66] et ceteri, qui hic sunt.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Interim tu responde.

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS EPHESI DIXIT:

Iste neque ordinatus est in Ephesum, sed vacante sancta ecclesia colligens seditiosorum turba cum gladiis et aliis quibusdam enarrariis superingresssus est et sedit ibi. Si hunc iudicat vestra magnificentia esse episcopum, alia ratio est <V630, f. 318va> hoc ergo expulso secundum regulas et proiecto. Digna me XL episcoporum Asianorum decreto et nobilium et plebis et totius reverentissimi cleri et omnis civitatis ordinaverunt. Hodie enim quinquaginta annos habeo in Epheso clero.

BASSIANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT.

Noli me circumvenire, et ego regulariter factus sum et ostendo hoc et a nullo depositus sum nec accuatus ab aliquo neque culpatus ab alio, sed ego a Iuvenali aetate mea vixi pauperibus epithochium feci et eo posui septuaginta lectos et omnes languentes et ulceratos hospitio suscipiebam. Mennon autem, qui fuit episcopus Ephesi invidiam habens in istis, quoniam diligebar ab omnibus, haec egit, ut expellerer civitate, et immisit manus suas, ut me ordinaret episcopum Evazorum et hoc fecit. Ego autem non acquiescebam, sed ab hora tertia usque ad sextam coram altare me plagis expendit, afflixit et sanctum evangelium et altare sanguinibus est impletum. His igitur ita gestis ego permansi sic neque ad civitatem vadens neque penitus ecclesiae illi communcians, in qua nominatus fueram, neque penitus ipsam civitatem videns mansi ergo sic, et contigit ipsum Mennonem finem vitae suscipere. Post haec ordinatus est Basilius. Is autem evocans concilium provinciae et agnoscens ab eis violentiam, quam fueram passus, et quoniam machinatio fuit in illa civitate alium ordinavit episcopum, mihi vero reddidit communionem et locum episcopatus. Contigit iterum et hunc finem suscipere. Me autem cum multa necessitate et vi inthronizaverunt in eadem civitate Ephesi populus et clerus episcopi, quorum unus episcopus Olimpius hic est. Agnoscens autem haec noster piissimus imperator repente hoc confirmavit et continuo per commonitorium aperte declaravit confirmans episcopatum. Postea direxit sacram per Eustachium silentiarium[67], quibus iterum confirmavit episcopatum. Veni autem in regia Constantinopolim et suscipiens nos idem rerum dominus, id est me et eum, qui erat in ipsa regia civitate episcopum, Proclum, amicos noc fecit et communicavi cum eo et cum omnibus episcopis, qui per singula tempora sunt reperti, et faciens synodicam idem sanctus Proclus direxit et civitate episcopis et clericis. Mansi itaque sic ego quattuor annis ita, ut decem episcopos ordinarem et multos clericos et, cum in pace degeremus, quae etiam per relationem suam manifestaverunt ipsi reverentissimi episcopi et reverentissimus clerus piissimo nostro imperatori et perpetuae augustae et placida voluntate suscipiens eorum preces repente rescripsit mihi et ipsis sanctissimis episcopis et clericis, et direxerunt <V630, f. 318vb> per silentiarum. Relictis autem divinis syllabis omnes nos glorificavimus deum, quia eorum pietas de ecclesiarum pace sic cogitant. Crastina autem die missas clebravimus omnes simul et post missa manus initientes inclauserunt me et cum vi abripuerunt pallium sacerdotii mei et omnia bona mea et sumentes unum ex ipsis hunc Stephanum fecerunt eum episcopum.

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS EPHESI DIXIT:

Iubeat vestra potestas episcopos, qui sunt hic, venire ut appareat veritas coram vestra magnificentia.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Pro qua re vocas reverentissimos episcopos?

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Ut testentur de universis, quae gesta sunt, quoniam ipse superintravit in sanctam ecclesiam cum gladiis et enarrariis et aliis quibusdam et sedit in sede et pro hoc expulsus est a sanctis patribus et sanctissimo regiae civitatis Romae Leone et a beatissimo sanctae memoriae Flaviano Constantinopolitanae urbis et Alexandrino et Antioceno. Ab his enim expulsus est. Ecclesiastico enim iudicio mea humilitas constituta cognoverunt omnes et consenserunt et sanctae memoriae Theodosius imperator et universa synodus. Pro his enim, si sanctae memoriae imperator Theodosius Eustachium primicerium silentiariorum, ut cognosceret eum inter eum et clerum et pauperes, qui ab eo iniustitiam fuerant passi venit in Epheso beatae memoriae Eustachius. Tres menses fecit cognoscendo, quaedam cognovit et terminum, quem decrevit beatae memoriae Eustachius suscepit et confessiones exposuit et clericis et pauperibus ecclesiae haec manifesta sunt. Sunt hic episcopi, venient hic et fateantur, si aliter dico. Iubeat ergo vestra magnificentia venire eos. Numquid cum eis ordinatus est? Superintravit ibi, hodie quattuor anni sunt, et Romanus episcopus eum damnavit. Videat epistolam scriptam a beatissimo papa Leone vestra magnificentia.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Confiteris reverentissimum Bassianum quattuor annis obtinuisse sanctam Ephesiorum civitatis ecclesiam velut episcopum?

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Ut tyrannus, non ut episcopus. Quomodo enim obtinere poterat, qui per manus impositionem constitutus non est, sed cum gladiis est ingressus et sedit ibi. Iubeat vestra magnificentia episcopos ingredi.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Ostendat Bassianus reverentissimus episcopus, si per synodum reverentissimorum episcoporum et consueta lege Ephesiorum metropolis est constitutus.

BASSIANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Evazorum ego neque factus sum neque profectus <V630, f. 319ra> illic, sed vim passus denominatus sum episcopus. Canones manifesti sunt. Dicant patres, si praeiudicum est ordinari nec proficisci, ipsi dicant, noverunt regula, supplico, ut audiatur interim, praesumptrio declaretur, quis auctoritate sua clauserunt me et tunc de sacerdotio quaerimus, violentia primo quaeratur.

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Supplico, ut canones relegantur, qui dicunt, ut is, qui in alia civitate ordinatus est, constitui non possit in altera.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Relegantur hic canones. Leontius reverentissimus episcopus Magnisiae ex codice relegit regula nonagesima quinta: Si quis episcopus vacans super ecclesiam vacantem semetipsum initiens subripuerit sedem praeter perfectum concilium hunc expellendum esse, licet omnis populus, quem arripuerit, eum elegerit. Perfecta vero synodus illa est, cui interest metropolitanus episcopus.

ITEM:

Reverentissimus Leontius ex eodem codice legit regula XCVI: Si quis episcopus ordinationem acceperit episcopatus et populo praeesse decretus non acquievit ordinationi neque ei persuasum fuerit proficisci ad ecclesiam sibi commissam, hunc excommunicatum esse, donec coactus acquiescat, aut quicquam de episcoporum provinciae synodus perfecta definiat.

ITEM GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Reverentissimus episcopus Bassianus edoceat, quis eum fecit episcopum.

BASSIANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Unus eorum, qui me inthronizaverunt, hic est, Olimpius, nescio alios, hunc recordor-

LUCIANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS BIZAE DIXIT:

Qui habuit, iussu suscepit eum, bonae memoriae Proclus, et suscepit eum beatae memoriae Theodosius piissimus imperator et vocans eos amicos effecit. Sed tamen cur est expulsus?

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS EPHESI DIXIT:

Beatus sanctae memoriae Flavianus expulit eum.

GLORIOSISSIMI[68] IUDICES DIXERUNT:

Quoniam memoria facta est Olimpii reverentissimi episcopi tamquam is inthronizaverit Bassianum reverentissimum episcopum, Olimpius, si haec ita sunt, edoceat[69].

OLIMPIUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS THEODOSIUPOLIS DIXIT:

Post mortem episcopi, qui illo tempore in civitate, in qua ordinatus sum episcopus in Theodosiupolis, in ea degebam, mandaverunt mihi clerici eiusdem civitatis Ephesi dicentes: Veni hic, ut regulariter ordinationem suscipiat civitas, quo dormivit sanctae memoriae Basilicus, qui fuit episcopus. Ego vero has litteras accipiens adveni credens, quia et alii reverentissimi episcopi vocarentur. Ante tres autem dies, quam ingressus essem, ecclesiam, ut is inthronizaretur, dum applicassem, <V630, f. 319rb> in quodam hospicio sustinebam etiam reverentissimos episcopos, ut regulariter secundum regulam morem ordinatio proveniret. Ut ergo primam et secundam et tertiam sustinui diem in hospicio, et alter nullus deo amicissimorum esset inventus episcopus, dicebam: Solus ego, quid possum efficere, quoniam extra subtilitatem canonum est episcopum solum disponere ecclesiam et maxime tantae metropolis? Cum haec loquerentur mecum, circumdedit mansionem, in qua eram, innumera multitudo, et novi enim, quo consisto coram tanta potestate et coram altare quidam enudans gladium holosircus nomine, quo puto, Comitianus est, venit et ipse et omnis multitudo et portantes me profecti sunt in ecclesiam et ita cum ducentis aut trecentis hominibus et me ipsum levaverunt ad sedem et inthronizatio celebrata est usque ad hoc, quemadmodum factum est, novi.

BASSIANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Mentitus est.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Si Proclus sanctae memoriae, qui fuit archiepiscopus regiae Constantinopolis suscepit Bassianum reverentissimum episcopum[70] et communciavit ei tamquam episcopo Ephesiorum, reverentissimus clerus sanctae Constantinopolitanae ecclesiae nos edoceat[71].

THEOPHILUS REVERENTISSIMUS PRESBYTER CONSTANTINOPOLI SANCTAE ECCLESIAE DIXIT:

Ut coram deo et suscepit eum sanctae memoriae Proclus communicantem et synodalibus litteris honorans dimisit eum ad Ephesum et in dipticis posuit eius nomen et recitababtur usque ad modum tempus.

OMNES REVERENTISSIMI CLERICI SANCTISSIMAE CONSTANTINOPOLITANAE ECCLESIAE DIXERUNT:

Et nos haec dicimus. Suscepit enim eum et communicavit ei beatae memoriae Proclus et fecit synodicas litteras et indipticis eum posuit.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Nunc Stephanus reverentissimus episcopus dicat, quemadmodum novit[72] Bassianum reverentissimum episcopatu remotum, et si ipse per synodum ordinatus est.

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS EPHESI DIXIT:

Relatum est ad Alexandrinae civitatis sanctissimae memoriae et Theodosio scribente principe, illic allatae sunt litterae a beatissimo et sanctissimo papa Romano, quatenus istum esse non oporteret episcopum, et manifestae sunt litterae. Iubete venire notarios, ut declaretur, quomodo remotus est, et quomodo ego sum ordinatus. Numquid sciebam, quoniam hoc potuisset emergere? Semel finem accepit causam. Venit silentiarius ibi, tres menses fecit cognoscens inter eum et cleicos. Clarent ea, quae definita sunt.

BASSIANUS EPISCOPUS DIXIT:

<V630, f. 319va> Stephanus presbyter meus fuit, quattuor annis mecum missas celebrabat, mecum communicabat et communicabat a me tamquam ab episcopo, et ipsa die, qua reclauserunt me, simul communicavimus, et abripuerit me et clauserit me, et ista sum passus per virtutes dei. Aquam quaesivi, et non mihi dederunt, tribus mensibus habuerunt me clausum. Episcopi, autem, qui a me ordinati sunt, ipsi et nunc ordinaverunt, dum essem inclausus. Si non sum ego episcopus, neque illi, qui a me sunt ordinati, debent esse episcopi neque clerici.

CASSIANUS PRESBYTER, QUI FUIT[73] CUM BASSIANO REVERENTISSIMO EPISCOPO DIXIT:

Media hebdomada cogit nos et introduxit in baptisterio Stephanus reverentissimus episcopus et Meonius et dederunt mihi evangelium et coniuraverunt me et dixerunt: Veni, iura mihi non discedere ab eo, sed vivere cum eo et mori cum eo et non tradere eum. Dixi: Hodie viginti quinque annis communico Constantinopolim negotium habens, et deus est, qui novit, quia numquam iuravi alicui, et nunc, cum presbyter sum, me[74] cogitis iurare. Qui sumentes evangelium dederunt, et iuravi eis, et quinta feria de sancto pascha tollentes et ipsum inclauserunt et me occiderunt et debilem fecerunt calcibus et adduxerunt tres subdiaconos et vespere tulerunt et duxerunt me in domo mea et posuerunt me semivivum et phlebotaverunt me. Ut ergo non peierarem, hodie quattuor annos habeo errando, mendicando Constantinopolim, ut non peierem nomen filii dei-

LUCIANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS TRANSIENS IN MEDIUM DIXIT:

Obstrinxerunt nos reliqui episcopi nobiscum residentes, ut unusquisque, quod novit in veritate, ad pietatem tendere dicat, et licet ex nobis ipsis bonum esset hoc facere, verumtamen dicimus, quoniam quattuor annis operatus est in sede sine contentione, sine contradictione et ordinavit decem episcopos et clericos multos et communciavit ei, qui nunc est episcopus Stephanus, cum esset eius presbyter et omnes reliqui clerici. Et quomodo possibile est nunc Bassianum expelli praeter consequentiam regularem, cum praecipue beatissimus Proclus regiae Constantinopolis episcopus ei communicaverat et per synodicas litteras firmaverat eius episcopatum?

MELLIPTONGUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS IUNIANOPOLIS TRANSIENS IN MEDIUM DIXIT:

Oprtebat eum, qui quattuor annis sine contentione episcopatum obtinuit aut accusari aut sic sine iudicio non iactari, et quoniam ego coniuratus sum ab episcopis iustam sedentibus, quatenus transiens in medium dicant ea, quae cunctos movent tamquam hos effectus <V630, f. 319vb> reliquorum residentium episcoporum ex persona cunctorum haec refero et sancto concilio et vestrae potestati, quae Lucianus reverentissimus episcopus dixit.

STEPHANUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS DIXIT:

Sanctissimus archiepiscopus Leo Romanus hunc damnavit, quoniam praeter regulas factus est.

CECROPIUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS SEBASTOPOLIS DIXIT:

Domine Stephane, cognosce, quantum potest Flavianus beatae memoriae et post mortem.

REVERENTISSIMI VII EPISCOPI ET CLERICI CONSTANTINOPOLITANI CLAMAVERUNT:

Veritas sic habet, omnes ipsa haec dicimus, Flaviano aeterna memoria, ecce ultio, ecce veritas, Flavianus post mortem vivit, martyr pro nobis oret, Flavianus post mortem fidem exposuit, Flavianus hic est ortodoxus, hic multos annos, Flavianus nobiscum iudicat.

GLORISOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Omnibus examinatis de Bassiano et Stephano reverentissimis relectis etiam canonibus dicat sancta synodus de episcopatu Ephesio, quid ei videtur.

REVERENTISSIMI EPISCOPI CLAMAVERUNT:

Iustitia Bassianum vocat, regulae valeat.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Nobis quidem videtur neque Bassianum reverentissimum dignum exsistere, ut sit Ephesiorum civitatis episcopus, quoniam ex invasione violentia episcopatum sibimet vindicavit, neque Stephanum reverentissimum episcopum, qui per coniurationes[75] et tales adinventiones episcopatum sibimet acquisivit iustum vero esse, ut eligatur alter, qui et fidem integre sciat et vita noscatur ornatus ut esse posssit episcopus. Totum autem concilio sancto relinquimus, quatenus sententiam, quae in accusato fuerit visa, depromat.

SANCTA SYNODUS CLAMAVIT:

Haec iusta sententia est, hoc dei iudicum est. Christus iudicavit causam, deus per vos iudicat, haec sententia Christi est, canones et leges vos custoditis, multos annos iudicibus, multos annos concilio[76].

PASCHASINUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS OBTINENS LOCUM APOSTOLICAE SEDIS DIXIT:

Clarent, quae ab universo concilio dicta sunt, quid de hac causa sive personis fideatur et nostram et horum est confirmare sententiam.

ANATHOLIUS REVERENTISSIMUS ARCHIEPISCOPUS CONSTANTINOPOLITANUS DIXIT:

Eos, qui se contra legem sponsae Christi Ephesinae ecclesiae coniunxerunt, hos decenter legimus suis eius expellit. Igitur et qui insiluit sedi Bassianus reverentissimus episcopus, et qui post illum inordinate semetipsum immisit, Stephanus reverntissimus episcopus quietem habeant cessantes ab operationem eiusdem ecclesiae. Dabitur autem Ephesiorum metropoli episcopus a deo monstratus et ab omnibus, qui pascendi sunt, eligendus ad ornatio<V630, f. 320ra>nem episcopatus, qui recte verbum praedict veritatis. Memoratis scilicet dignitatem episcopatus habentibus et communionem necessariisque salariisque a sanctissima consequenter ecclesia.

SANCTA SYNODUS EXCLAMAVIT:

Haec iusta sententia, hoc iustum iudicium est.

EUSEBIUS REVERENTISSIMUS DORILEI DIXIT:

Invasorum Bassiani eversorem habet ex regulis etiam inordinate facta ordinatio in Stephanum. Unde si videtur ambo debent Ephesiorum metropolis episcopatum vacare. Ordinari autem regulariter debet episcopus praedictae metropolita et fide compositus.

ASIANI REVERENTISSIMI EPISCOPI PROSTRATI DIXERUNT:

Miseremini nostri. Nos supplicamus sanctum concilium, ut misereatur filiorum nostrorum, ne forte propter nos et nostri filii moriantur. Ut nobis clementiae condonetur vel si Bassiano in lectione malorum suadeat aliquis nunc ordinari et filii nostri moriuntur et civitas deperit.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Quoniam secundum voces sancti concilii neque Bassianus neque Stephanus reverentissimi episcopi in Ephesiorum sunt civitate[77] digni. Asiani autem episcopi hic reperti dicunt, si hic ordinatur alter episcopus Ephesiorum conturbari sententiam civitatem. Dicat synodus sancta, ubi volunt episcopum Ephesianae sanctissimae ecclesiae canones ordinari.

REVERENTISSIMI VII CLAMAVRUNT:

In provincia.

DIOGENES REVERENTISSIMUS EPISCOPUS CIZICI DIXIT:

Consuetudo hic habet, si factus fuisset Constantinopolitano episcopo non habuerunt haec agi. Ubi enim Salgamarios ordinant, et propterea eversio fit.

LEONTIUS REVERENTISSIMUS EPISCOPUS MAGNISIAE DIXIT:

A sancto Timotheo usque nunc viginti septem episcopi facti omnes in Epheso sunt ordinati, solus Basilius violenter hic factus est, multae caedes hic ortae sunt.

PHILIPPUS REVERENTISSIMUS CONSTANTINOPOLITANAE SANCTISSIMAE ECCLESIAE DIXIT:

Sancta memoriae Iohannes episcopus Constantinopolitanus XV episcopos deposuit profectus in Asiam et pro eis alios ordinavit, et Mennon hic ordinatus est.

ETIUS ARCHIDIACONUS CONSTANTINOPOLITANUS DIXIT:

Et Castinus hic ordinatus est Heraclidis et aliis cum voluntate nostrae urbis archiepiscopi ordinati sunt. Basilium similiter beatae memoriae Proclus ordinavit, et beatae memoriae quidem Theodosius imperator huiscemodi ordinationi cooperatus est et beatae memoriae Cyrillus Alexandrinus episcopus.

REVERENTISSIMIVI EPISCOPI CLAMAVERUNT:

Canones obtineant.

CLERICI CONSTANTINOPOLITANAE ECCLESIAE CLAMAVERUNT:

Ea quae sanctorum patrum CL sunt, teneant privilegia Constantinopolis non depereant, ordinatio se<V630, f. 320 rb>cundum morem ab archiepiscopo nostro fiat.

GLORIOSISSIMI IUDICES DIXERUNT:

Perspicimus, quia deliberationem opus habet sanctum concilium de ordinatione Ephesiae episcopatus ecclesiae. Unde, si videtur, cras hoc perfectius disponatur.

Consul. d. altero Kl. April.

FINIT ACTIO XI

[1] praedictis V630

[2] collegiis V630

[3]  egraedietur  korr.  aus  gradietur  V630

[4]  habuit  V630

[5]  est  fehlt  V630

[6]  Occlusisti  korr.  aus  Occusisti  V630

[7]  propietate  korr.  aus  proprietate  V630

[8]  pravitatem  V630

[9]  vellet  V630

[10]  QUIDAM  korr.  aus  QUAEDAM  V630

[11]  indignari  korr.  aus  indignare  V630

[12]  MANECRATIS  korr.  aus  MANACRETES  V630

[13]  interimerentur  korr.  aus  intemerentur  V630

[14]  Quapropter  korr.  aus  Quia  propter  V630

[15]  viderit  korr.  aus  viderat  V630

[16]  haec  V630

[17]  DIXERUNT  V630

[18]  honorari  korr.  aus  honora  V630

[19]  dampnationis  V630

[20]  est  V630

[21]  quam  pro  korr.  aus  qua  V630

[22]  SYNODUS  V630

[23]  aliter  korr.  aus  aliter nullam  V630

[24]  TEODORETUS  korr.  aus  TEODRETUS  V630

[25]  dictis  V630

[26]  De Eunomio] De nonno, interlinear De eunomio  V630

[27]  alius  korr.  aus  aliis  V630

[28]  episcopus  korr.  aus  episcopos  V630

[29]  ordinantur  V630

[30]  abrecta  V630

[31]  amarissimis  korr.  aus  amarissimi  V630

[32]  amabilitati  korr.  aus  amabilitate  V630

[33]  consacerdotes  korr.  aus  consacerdotem  V630

[34]  deturpissimum  V630

[35]  rus  V630

[36]  eoconomos  V630

[37]  praesumi  korr.  aus  praesumit  V630

[38]  obaudiens  V630

[39]  secundum] secundum secundum  V630

[40]  AMPLISSIMI  V630

[41]  vaniloco  V630

[42]  vestram  V630

[43]  DIOSCORUM

[44]  CONSISTORIO  V630

[45]  ALEXANDRIAE]  ALEXANDRIĘ  DIXIT  V630

[46]  sortim  V630

[47]  praetermiserit] propter miserit  V630

[48]  illo  fehlt  V630

[49]  post consulatum Zenonis et Postumiani vv. cc. conss] PRECONZENTONES ET POSTUMIANI VV. ACONS.  V630

[50]  CONSISTORIO  V630

[51]  ut  fehlt  V630

[52]  sco  V630

[53]  ulla  V630

[54]  A  V630

[55]  non  fehlt  V630

[56]  quoeunte  V630

[57]  donati  V630

[58]  NANCIRE  V630

[59]  papae  V630

[60]  papa  V630

[61]  sacerdotum  korr.  aus  sacerdotium  V630

[62]  congrue  V630

[63]  sacro  V630

[64]  potatis  V630

[65]  princips  korr.  aus  principes  V630

[66]  szmirne  V630

[67]  silentianum  V630

[68]  GLORIOSIS  V630

[69]  edoceant  V630

[70]  episcopum  fehlt  V630

[71]  edoceat  korr.  aus  doceat  V630

[72]  novit]  non  ut  V630

[73]  FUIT cum  korr.  aus  FUIT  V630

[74]  me  fehlt  V630

[75]  coniurationes et  korr.  aus  coniurationes  V630

[76]  concilia  V630

[77]  civitate] civitate  sunt  V630

© 2005 Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten, vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten. Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License unter dem Menüpunkt Lizenz.

Zuletzt geändert am 8.5.2005