O93,
f. 114rb; N442, f. 102vb; P9629, f. 74vb
SED
ETIAM ALIA QUAEDAM in eminentissima Roma colligentes, quae contra
diversas hereses conscripta sunt, subiunximus.
PROFESSIO
CATHOLICAE FIDEI, QUAM PAPA DAMASUS DESTINAVIT AD PAULINUM ANTIOCENUM
EPISCOPUM
I
Post Nicenum concilium aliud in urbe <N442, f. 103ra>
Roma postea
congregatum est a catholicis episcopis, qui addiderunt de spiritu
sancto, et quia postea talis error exortus
est, ut quidam dicere profano ore praesumant sanctum spiritum per
filium fuisse factum, ideo anathematizamus eos, qui non cum omni
praedicant libertate cum patre et filio spiritum sanctum unius eiusque
substantiae atque potestatis exsistere.
II Similiter autem anathematizamus et eos, qui
errorem
Sabellii sunt
secuti <O93, f. 114va> eundem dicentes patrem esse quem
filium.
III Anathematizamus Arrium et Eunomium, qui simili
impietate,
licet
verbis discrepent, filium tamen et spiritum sanctum creaturam esse
confirmant.
IIII Anathematizamus Macedonianos, qui ex Arriana
radice
derivati non impietatem, sed vocabulum mutaverunt.
V Anathematizamus Fotinum, qui Ebionis heresem
renovans dominum nostrum Iesum Christum solum ex Maria confitetur.
VI Anathematizamus etiam eos, qui duos filios esse
profitentur, unum ante saecula et alium post carnis assumptionem ex virgine.
VII Anathematizamus et eos, qui pro rationali anima
confirmant, quia dei verbum in humanam carnem conversum
est. Ipse namque filius verbum dei non pro rationali anima et
intellegibili in suo corpore factus est, sed nostram, hoc est
rationalem et intellegibilem animam, sine peccato assumpsit atque
salvavit.
VIII Anathematizamus et eos, qui dicunt verbum dei
productione
et correptione a patre separatum et sine substantia eum
terminandum esse
blasphemant.
VIIII Eos autem, qui ab ecclesiis ad alias ecclesias
<N442, f. 103rb>, tamdiu a nostra com<P9629, f. 75ra>munione
alienos habemus,
donec ad eas redeant civitates, in quibus primitus ordinati sunt.
X Si quis autem alio de loco ad locum migrante in
loco viventis
ordinatus est, tamdiu vacet sacerdotio, qui propriam deseruit
civitatem, donec successor eius requiescat in domino.
XI Si quis non dixerit semper patrem et filium et
semper
spiritum sanctum esse, anathema sit.
XII Si quis non dixerit filium natum ex patre, hoc est ex eius divina substantia, anathema sit.
XIII Si quis non dixerit verum deum filium dei sicut
verum
patrem eius et omnia posse et omnia nosse et patri aequalem esse,
anathema sit.
XIIII Si quis dixerit, quia in carne degens filius dei,
cum esset
in terra, in caelis et cum patre non fuit, anathema sit.
XV Si quis dixerit, quia in passione crucis dolorem passus est filius dei deus et non
caro cum
anima, quam induta est, formam servi, quam sibimet assumpsit, sicut
scriptura dixit, anathema sit.
XVI Si quis non dixerit, quia in carne, quam assumpsit,
sedet ad
dexteram patris, in qua etiam venturus est iudicare vivos et mortuos,
anathema sit.
XVII Si quis non dixerit spiritum sanctum ex patre esse
vere et
proprie sicut et filium ex divina substantia et domini dei verbum,
anathema sit.
XVIII Si quis non dixerit omnia posse spiritum sanctum et omnia nosse et
ubique adesse
sicut et filium et patrem, anathema sit.
XVIIII Si quis dixerit spiritum sanctum facturam aut per filium
factum,
anathema sit.
XX Si quis non dixerit omnia per ipsum filium et per
spiritum sanctum fecisse patrem, hoc est visibilia et invisibilia,
anathema sit.
XXI Si quis non dixerit patris et filii et spiritus sancti unam deitatem,
potestatem,
divinitatem, virtutem, <N442, f. 103va> unam
gloriam, dominationem, imperium, unam voluntatem et veritatem, anathema
sit.
XXII Si quis tres personas non dixerit veras patris et
filii et
spiritus sancti aequales semper viventes, omnia continentes visibilia et invisibilia,
omnipotentes,
omnia iudicantes, omnia vivificantes, omnia creantes omniaque
salvantes, anathema sit.
XXIII Si quis non dixerit adorandum spiritum sanctum ab
universa
creatura sicut et filium aut patrem, anathema sit.
XXIIII Si quis de patre et filio bene sapuerit, de sancto
autem spiritu non recte crediderit, hereticus est, quia omnes
heretici de filio dei et de sancto spiritu male sapientes in Iudaeorum
atque gentilium incredulitate consistere convincuntur.
XXV Si quis autem diviserit deum patrem dicens et deum
filium et
deum spiritum sanctum affirmans deos dici et non deum, propter unam
deitatem ac potestatem, <P9629, f. 75rb> quam esse
credimus et
novimus, patris et filii et spiritus sancti deum unum
subtrahens vero
filium et spiritum sanctum tamquam solum opinatus patrem deum, anathema
sit.
Nomen enim deorum et angelis et omnibus sanctis a deo
positum est
atque donatum. De patre vero et filio et spiritu sancto propter unam
aequalemque divinitatem non deorum nomina, sed dei nomen traditur atque
significatur, ut credamus, quia in patre et filio et spiritu sancto
solummodo baptizamur et non in archangelorum et angelorum nominibus,
sicut heretici aut sicut Iudaei gentilesque vesaniunt. Haec igitur
christianorum salus est, ut credentes trinitati, hoc est patri et filio
et sancto spiritui et in ea baptizati unam deitatem et potestatem et
divinitatem et
substantiam in eo esse credamus.
Haec itaque Gratiano vivente sunt facta.
O93, f. 115va; N442, f. 103va; P9629, f. 75rb