O93,
f. 124ra; V630, f. 211vb; N442, f. 127va; P9629, f. 93ra; W411, f.
251v; V1341, f. 151rb
XLV
ITEM INNOCENTII
PAPAE AD EUNDEM <O93,
f. 124rb> ALEXANDRUM
ANTIOCENUM EPISCOPUM.
I Quod prima sedes
beati Petri apud Antiochiam esse memoretur.
II Quod non oporteat
secundum constituta imperatorum
duos esse metropolitanos episcopos.
III Quod Arrianorum clerici non
sint recipiendi
in suis officiis, quamvis eorum baptismum, quod catholicum
constat, confirmet ecclesia.
QUOD
PRIMA SEDES
BEATI PETRI APUD
ANTIOCHIAM ESSE MEMORETUR.
I
Innocentius Alexandro episcopo.
Et
onus
et honor nobis a tua
fraternitate impositus necessarii tractatus causas induxit, quo
litteris vel commonitorio vestro, ut dat sancti spiritus gratia
respondere possimus.
Revolventes itaque
auctoritatem Nicenae
synodi
,
quae unam
omnium per orbem terrarum mentem explicat sacerdotum, quae censuit de
Antiochena
ecclesia cunctis
fidelibus, ne dixerim sacerdotibus, esse necessarium custodire, qua
super diocesim
suam
praedictam
ecclesiam
non super aliquam provinciam recognoscimus constitutam. Unde advertimus
non tam pro civitatis magnificentia
hoc eidem
attributum, quam quod
prima primi
apostoli
sedes
esse monstretur, ubi
et nomen accepit
religio christiana et
quae
conventum apostolorum
apud se fieri celeberrimum meruit,
quaeque
urbis Romae sedi non
cederet,
nisi quod illa in
transitu
meruit ista susceptum
apud se consummatumque
gauderet.
Itaque arbitramur,
frater karissime, ut, sicut metropolitanos auctoritate ordinas
singulari, sic et <W411, f. 252r> ceteros non sine
permissu
conscientiaque
tua sinas episcopos
procreari. In
quibus hunc modum
recte servabis, ut longe positos litteris datis ordinari censeas
ab his, qui nunc eos
suo
tantum ordinant arbitratu,
vicinos autem, si aestimas,
ad manus impositionem <N442, f. 127vb> tuae gratiae
statuas
pervenire. Quorum enim te maxima exspectat
cura, praecipue tuum debent mereri iudicium.
QUOD
NON OPORTEAT SECUNDUM CONSTITUTA IMPERATORUM DUOS ESSE METROPOLITANOS
EPISCOPOS.
II <V1341, f. 151va> Nam
quod sciscitaris,
utrum divisis
imperiali
iudicio provinciis,
ut duae
metropoles
fiant, si
duo metropolitani episcopi debent
nominari, non vere visum est ad mobilitatem
necessitatum mundanarum dei ecclesiam <P9629, f. 93rb>
commutari
honoresque
aut divisiones perpeti,
quas pro suis causis faciendis
duxerit imperator.
Ergo secundum
pristinum provinciarum morem
metropolitanos episcopos convenit numerari. Ciprios sane asseris
olim Arrianae
impietatis
potentia fatigatos <V630, f. 212ra> non tenuisse Nicenos
canones
in ordinandis sibi episcopis et usque huc
habere praesumptum,
ut suo arbitratu
ordinent neminem consulentes.
Quocirca persuademus eos,
ut curent
iuxta canonum fidem
catholicam sapere atque unum cum ceteris sentire provinciis, ut appareat
spiritus sancti
gratia ipsos
quoque ut omnes ecclesias gubernari.
QUOD
ARRIANORUM CLERICI NON SINT SUSCIPIENDI IN SUIS OFFICIIS, QUAMVIS EORUM
BAPTISMUM, QUOD CATHOLICUM CONSTAT, CONFIRMET ECCLESIA.
III
Arrianos praeterea ceterosque eiusmodi pestes,
quia
eorum laicos conversos
ad dominum sub
imagine
poenitentiae ac sancti spiritus sanctificatione per
manus impositionem suscepimus,
non videtur clericos eorum cum sacerdotii aut ministerii cuiuspiam
suscipi
debere dignitate,
quoniam, quibus solum baptisma
ratum esse
permittimus, quod
utique in nomine patris et filii et spiritus sancti perficitur nec
sanctum spiritum eos habere ex illo baptismate illisque
mysteriis arbitramur, quoniam, cum
a catholica fide eorum auctores discederent,
perfectionem spiritus, quam acceperant, amiserunt. Nec dare eius
<N442, f. 128ra> plenitudinem possunt, quae
maxime in ordinationibus operatur, quam per
impietatis suae perfidiam
potius, quam per
fidem dixerim,
perdiderunt. Quomodo
fieri potest, ut eorum
profanos sacerdotes dignos Christi
honoribus arbitremur,
quorum laicos
imperfectos, ut
dixi, ad sancti
spiritus percipiendam gratiam cum poenitentiae imagine
recipiamus?
Gravitas
itaque tua
haec ad notitiam
coepiscoporum vel
per
synodum, si potest, vel per harum recitationem faciat pervenire, ut ea,
quae
ipse tam necessario
percontatus
es
et nos tam elimate
respondimus, communi
<W411, f. 252v> omnium
consensu studioque servetur.
O93,
f. 124rb; V630, f. 212ra; N442, f. 128ra; P9629, f. 93rb; W411, f.
252v; V1341, f. 151va