O93,
f. 131ra; N442, f. 153rb; P9629, f. 105va
LEO
EPISCOPUS IUVENALI EPISCOPO HIEROSOLIMITANO.
Acceptis
dilectionis tuae litteris, quas ad me filii nostri Andreas presbyter et
Petrus diaconus detulerunt, gavisus quidem sum, quod tibi ad episcopatus
tui sedem redire licuisset,
sed confluentibus in retardationem
omnibus causis, quae te per quosdam excessus laborare fecerunt, dolui
adversitatum tuarum
et resistendi hereticis
constantiam perdidisse, qui aestimant non esse tibi liberum, ut eos
audeas redarguere, quos tibi professus sis in suo errore placuisse.
Beatae
enim memoriae Flaviani
condemnatio
et impiissimi Euticis
receptio,
quid
nisi domini nostri Iesu Christi secundum carnem negatio
fuit? Quam ipse grandi misericordia sua fecit resolvi, cum detestandum
illud
Ephesinae
synodi iudicium ita sancta Calcidonensis concilii auctoritate
destruxit, ut nullum depravatorum a remedio correctionis arceret. Unde
quia in tempore
indulgentiam
resipiscentiam magis quam pertinaciam
delegisti,
gaudeo
te caelestem expetisse medicinam, ut fidei ab hereticis impugnatae
tandem possis esse defensor. Quamvis enim nulli
sacerdotum liceat nescire, quod praedicat,
inexcusabilior tamen est omnibus imperitis quilibet Hierosolimis
habitans christianus, qui ad cognoscendum
virtutem evangelii non solum paginarum eloquiis, sed ipsorum locorum
testimoniis eruditus,
et quod alibi non
licet non credi, ibi non
potest non videri. Quid laborat intellectus, ubi
est magister aspectus? Et cur
lecta vel audita sunt dubia, ubi se et visui et tactui
tot humanae
salutis ingerunt
sacramenta? Quasi ad singulos
quosque cunctantes dominus <N442, f. 153va> adhuc
corporea
utatus et dicat: Quid
turbati estis et quare cogitationes ascenderunt in corda vestra? Videte
manus meas et pedes
meos, quia ipse
ego sum. Palpate, quia spiritus ossa
et carnem non habet, sicut me videtis habere. Utere ergo, frater
carissime, invictissimi
catholicae fidei documentis et evangelistarum praedicatione
sanctorum locorum,
in quibus degis,
testificationem defende. Apud te est Bethleem, in qua salutifer
Davidicae
virginis partus
illuxit, quem involutum
pannis
inter angustias
diversorii
<P9629, f.
105vb> praesepe suscepit. Apud te est declarata ab angelis,
adorata
a magis et per multorum infantium mortes ab Herode quaesita salvatoris
infantia. Apud te est, ubi pueritia eius adolevit
et per omnia incrementa corpora
in virum perfectum veri hominis natura profecit, non sine cibo
esuritionis, non sine somno quietis, non sine fletu miserationis nec
sine pavore formidinis. Unus enim atque idem est, quia et in dei forma
operatus est miracula magna virtutis et in forma
servi
subiit saevitiam
passionis. Hoc tibi ipsa crux indesinenter loquitur, hoc lapis clamat
sepulcri, in quo dominus humana condicione iacuit et de quo divina
potentia resurrexit, et cum ad montem Oliveti locum ascensionis
veneraturus accedis, nonne illa vox angelico
in tuo resultat auditu, qua elevatione
domini stupentibus
dicitur: Viri
Galilaei, quid
statis aspicientes
in caelum, hic Iesus, qui assumptus est a vobis, sic veniet,
quemadmodum vidistis eum euntem in caelum. Veram igitur Christi
generationem crux vera
confirmat, quoniam ipse in nostra carne nascitur, qui in nostra carne
crucifigitur, quae nullo interveniente peccato, nisi fuisset nostri
generis, non potuisset esse mortalis. Ut cum
repararet
omnium vitam, recepit
omnium causam et vim veteris cyrographi, quod solus inter omnes non
debuit, pro omnibus solvendo vacuavit, ut sicut
per unius reatum omnes facti fuerant peccatores, ita per unius
innocentiam omnes fierent innocentes, inde in homines manente iustitia,
ubi est humana suscepta natura. Nulla enim ratione extra
enim corporis veritatem, de quo evangelista praedicationem inchoans
dicit:
Liber generationis
<O93, f. 131rb> Iesu Christi filii David, filii Abraham,
beati Pauli apostoli consonante doctrina, cum dicit: Quorum patres,
ex quibus Christus secundum carnem, qui est super omnes
deus benedictus in saecula. Itaque
ad Timotheum: Memento
Christum Iesum resurrexisse a mortuis ex semine David secundum carnem.
Haec autem veritas, <N442, f. 153vb> quantis et novi et
veteris
testamenti
auctoritatibus
declaretur, pro antiquitate sacerdotii tui
et evidenter agnoscis,
cum fides patrum et scripta mea ad sanctae memoriae Flavianum data,
quorum mentionem ipse fecisti, adiecta universalis synodi
<P9629, f.
106ra> confirmatione sufficiant.
Unde prospicere oportet dilectionem tuam, ne contra redemptionis ac
spei nostrae ineffabile sacramentum
ullus obmurmuret. Sed si qui sunt, qui adhuc aut ignorantia
caligant aut perversitate discordant eorum, quorum in ecclesia dei
apostolica fuit et clara doctrina auctoritatibus instruantur et
de incarnatione verbi dei et
nos credere,
quod illi credere
cognoscant, neque se extra corpus Christi, in quo commortui
et corresuscitati sumus, sua obduratione constituant, quia nec pietas
fidei nec ratio recipit sacramenti,
ut aut in sua essentia passibilis fuerit deitas aut in nostrae naturae
susceptione mentita sit veritas.
Data
pridie Non. Sept. Aetio
et Studio vv. cc. conss.
O93,
f. 131rb; N442, f. 154rb; P9629, f. 106ra