O93,
f. 134va; N442, f. 154ra; P9629, f. 110va
Omnem
quidem fraternitatem
nosse non ambigo definitiones
sanctae synodi, quae ob firmationem
fidei in Calcedonense
civitate celebrata est,
toto corde me fuisse complexum, quia nulla sinebat ratio, ut, qui
unitatem catholicae fidei dolebam ab hereticis fuisse turbatam non
exultanter
in integrum redisse
gauderem. Hoc autem non solum ex ipso beatissimae consensionis effectu,
sed etiam ex epistolis meis, quas post reditum meorum ad
Constantinopolitanae urbis antistitem dedi, <N442, f.
154rb>
potuissetis agnoscere, si vobis responsionem sedis apostolicae
manifestare voluisset. Ne ergo per malignos interpretes dubitabile
videatur, utrum, quae in synodo
Calcidonensi
per unanimitatem vestram
de fide statuta sunt, et
probem et
ad omnes fratres et
coepiscopos nostros, qui praedicto concilio
interfuerunt, scripta direxi, quae gloriosissimus et clementissimus
princeps, sicut poposci, in notitiam vestram mittere pro catholicae
fidei amore
dignabitur, ut et
fraterna universitas, et omnium fidelium corda cognoscant me non solum
per fratres, qui vicem meam exsecuti
sunt, sed etiam per approbationem gestorum synodalium propriam vobis in
his, cum se sententiam in sola videlicet fidei causa, quod saepe
dicendum est, propter quam generale concilium et ex praecepto
christianorum principum et ex consensu apostolicae sedis placuit
congregari, ut damnatis hereticis, qui, si corrigi noluissent, nulla
penitus resideret
de vera domini nostri
Iesu Christi incarnatione dubitatio. Unde si quis umquam ausus fuerit
vel Nestorii
perfidiam tueri vel
Euticetis
ac Dioscori impium
dogma defendere, a catholicorum communione resecetur, nec habeat eius
corporis participationem, cuius abnegat veritatem,
fratres carissimi.
De
custodiendis quoque sanctorum patrum statutis,
quae in synodo Nicena
inviolabilibus
sunt fixa decretis
observantiam vestrae sanctitatis admoneo, ut iura ecclesiarum, sicut ab
illis
CCCXVIII patribus
divinitus inspirata sunt, ordinata
permaneant. Nihil alienum improbus ambitus concupiscat, nec per
alterius imminutionem suum
aliquis quaerat augmentum. Quantumlibet enim exortis assentationibus
se instruat vanitatis elatio et appetitos
suos conciliorum aestimet nomine roborandos, infirmum atque irritum
erit, quicquid a praedictorum patrum canonibus discreparet,
quorum regulis apostolica sedes,
quam reverenter utatur scriptorum meorum, quibus Constantinopolitani
antistitis
conatus repuli,
poterit sanctitas vestra lectione cognoscere
me auxiliante deo
nostro
catholicae fidei et paternarum
constitutionum
esse custodem.
Data
XII Kal. April. Opilione
v. c. cons.
O93,
f. 134v; N442, f. 154rb; P9629, f. 110va