O93, f. 135rb; N442, f. 154va; P9629, f. 111vb

LEO¹ ANATHOLIO EPISCOPO PER² NECTARIUM HABENTEM³ IN REBUS.

Si firmo incommutabilique proposito⁴ dilectio tua curam gratiae communis habuisset, nihil profecto, quod ullam anxietatem tibi ingereret, exstitisset. Non enim sinebat ratio, ut eius caritatem spernerem, quem⁵ amore⁶ pacis et studio reparandae catholicae fidei inter ipsa episcopatus rudimenta iuvisse⁷, optans in ecclesiasticis curis talem habere consortem, ut⁸ mihi de sanctis praecursoribus⁹ tuis nec Iohannis¹⁰ spi<N442, f. 154vb>ritalem copiosamque¹¹ doctrinam nec auctoritatem Attici nec industriam Procli¹² nec fidem beati Flaviani¹³ deesse sentirem et ita studiis tuis uterer, ut nullus auderet vel fidei catholicae resultare vel Nicenis venerabilium patrum regulis contraire. Sed cum¹⁴ in¹⁵ iniuriam canonum, ut agnoscis, illa temptata sint¹⁶, quae omnibus ecclesiis scandalum maximum generarent, quid aptius ac modestius facerem, quam ut te primum, ut ab hac intentione discederes¹⁷, fraterno animo missis litteris admonerem? Ad quas, cum non rescriberes, ipse te a colloquii mei consortio separasti. Denique inde iam tacui, sed clementissimo principi, custodi fidei, frequenti litterarum petitione <O93, f. 135va> suggessi, ut pro pace ecclesiarum, quam tibi maxime prodesse cognoscis¹⁸, haec, quae nunc a tua¹⁹ dilectione facta sunt, implerentur. Cui ineffabiliter²⁰ gratias ago, quod secundum eruditionem spiritus²¹ sancti, cuius est virtute plenissimus sacerdotali dignatur studere concordiae, sciens sibi orationes supplicantium copiosius profuturas, si famuli unius²² domini in nullo sint a verae pacis unitate divisi.

Quod ergo in Constantinopolitana²³ ecclesia quaedam in officiis²⁴ clericorum correcta significas, ut et Aetium presbyterum in tua gratia affectioneque revocaveris, <P9629, f. 112ra> et Andream archidiaconi²⁵ actione submoveris, nobis placuisse rescribo, quia existimationem tuam, ut optabam, plurimum erigit atque commendat, et merito post correctionem in oblivionem deducitur, quod repraehensione noxium videbatur²⁶, cum hereticorum²⁷ provectione²⁸ et sanctae memoriae Flaviani iniuria gravareris, quae nunc simul ab omni offensione cum tui, ut volui, laude cessabunt, quia²⁹ in ordinem suum, quae fuerant turbata, redierunt. Andream sane, qui rationabiliter archidiaconi est privatus officio, et Eufratan, qui sanctae memoriae Flaviani, ut comperi, improbus exstitit accusator, si professionibus plenissime scriptis non minus³⁰ Euticianam heresim quam³¹ Nestorianum exsecrabile³² dogma condemnant, quoniam venia est praestanda correctis³³, presbyteros consecrabis, ut sibi remedium catholicae fidei sentiant profuisse, electo primitus et probato, qui archidiaconi officium possit implere, id est, quem nulla umquam praedictarum impietatum fama resperserit³⁴. Ceteri vero, quos par reatus³⁵ involverat, si veniam simili professione cum satisfactione deposcunt, suis ordinibus reformentur, his tantum ad officiorum primatum admissis, quos ab omni errore liberos fuisse constiterit.

Illa autem culpa, quam de augenda potestate aliena, ut asseris, adhortatione³⁶ contraxeras, efficacius atque sincerius tua caritas diluisset, si, quod temptari sine tua voluntate non potuit, non ad sola clericorum consilia transtulisses, quia, sicut in mala suasione delinquitur, ita et in mala consensione peccatur. Sed gratum mihi³⁷ est, frater carissime, quod <N442, f. 155ra> dilectio tua profitetur sibi displicere, quod tunc etiam placere non debuit. Sufficit in gratiae communis regressum³⁸ professio dilectionis tuae et attestatio principis³⁹ christiani, nec videtur tarda correctio, cui tam venerabilis assertor accessit. Abiciatur penitus inconcessi⁴⁰ iuris, qui dissensionem fecerat appetitus. Sufficiant limites, quos sanctorum patrum providentissima decreta posuerunt, ut quieta sit suis meritis et antiquis privilegiis dignitas omnium sacerdotum. Renovetur et maneat in te dominicae caritatis affectio, ad quam dilectionem tuam saepius cohortatus⁴¹ sum cum fratre et coepiscopo⁴² nostro Iuliano, qui communem gratiam semper optavit⁴³, cuius industria et sollicitudinis⁴⁴ tuae relevantur⁴⁵ et fides catholica munietur. Super omnia autem fraterna caritate hortor et moneo, ut ea, quae ad gloriam vel ad munimen pertinent sacerdotalis officii, Nicenorum canonum universalis ecclesiae pacem servantia decreta custodias. Sic enim inter domini sacerdotes inviolata caritas permanebit, si paribus studiis, quae sunt a sanctis patribus constituta, serventur.

Data IIII Kal. Iun. Aetio⁴⁶ et Studio v⁴⁷. c. cons.

EXPLICIT^{48 49} AD ANATHOLIUM⁵⁰.

O93, f. 135va, N442, f. 155ra; P9629, f. 112ra