O93;
V630, f. 228va; P9629, f. 112va; W411, f. 267r
Hos
enim divulgavit
auctoritas et censura
coercuit. Quos potuimus emendare, correximus, et ut damnarent
Manichaeum cum praedicationibus
et disciplinis suis publica in ecclesia confessione et manus suae
subscriptione,
compulimus. Et ita de
voragine impietatis suae confessos poenitentiam concedendo levavimus.
Aliquanti vero, qui ita se demerserant, ut nullum his auxiliantis
posset remedium subvenire,
subditi legibus
secundum christianorum
principum constituta, ne sanctum gregem
sua contagione polluerent,
per publicos iudices <P9629, f. 112vb> perpetuo sunt
exilio religati. <V630, f. 228vb> Et
omnia, quae tam in scripturis quam in occultis traditionibus suis
habent profana
vel turpia, ut nosset
populus, quid refugeret
aut quid
vitaret,
oculis christanae plebis certa manifestatione probavimus, adeo ut ipse,
qui eorum dicebatur episcopus, a nobis tentus, proderet
flagitiosa
in suis mysteriis,
quae teneret,
sicut gestorum vos
series poterit edocere. Ad instructionem enim
vestram etiam
ipsa direximus.
Quibus lectis omnia, quae a nobis depraehensa sunt, nosse poteritis. Et
quia
aliquantos de his,
quos, ne
absolverentur,
artior reatus involverat, cognovimus aufugisse,
hanc ad dilectionem vestram epistolam
misimus per acolitum nostrum, ut effecta
certior sanctitas vestra sollicitius agere
dignetur et cautius.
Nec ubi Manichaeae
perversitatis homines plebes
vestras facultatem
laedendi et huius
sacrilegii
possint <W411, f.
267v> invenire
doctores. Aliter enim
nobis
commissos regere non
possumus, nisi eos, qui sunt perditores
et perditi, zelo fidei dominicae persequamur et a sanis mentibus, ne
pestis
haec latius
divulgetur, severitate, qua possumus,
abscidamus. Unde hortor
dilectionem vestram, obtestor
et moneo,
ut, qua debetis et
potestis sollicitudine, vigiletis ad investigandos eos, nec ubi
occultandi se repperiant facultatem. Ut enim habebit a deo dignae
remunerationis
praemium, qui
diligentius, quod ad salutem commissae sibi plebis proficiat,
<O93,
f. 136rb> fuerit exsecutus,
ita ante tribunal domini de reatu neglegentiae se non poterit excusare,
quicumque <V1341, f. 161vb> plebem suam contra sacrilegae
persuasionis
auctores noluerit
custodire.
Data
III Kal. Febr. Teodosio XVIII
et Albino vv. cc. conss.
O93, f.
136rb; V630,
f. 228vb; P9629, f. 112vb; W411, f. 237v; V1341, f. 161vb
|
N442,
f. 141rb
qui
non timebant preceptum veri dei dicentis: Quicumque scandalizaverit
unum de pusillis istis, expedit ei, ut mola asinaria alligetur collo
eius et demergatur in profundum maris. Verecundiam autem omnem eorum
perfidia abiecit, et quam gerebat infidelitatis, pellem excutiens. In
sancta synodo asserebat instanter dicens, dominum nostrum Iesum
Christum non oportere confiteri de duabus naturis post humanam
susceptionem, cum a nobis unius substantiae et unius personę
cognoscatur neque carnem domini coessentialem nobis subsistere tamquam
ex nobis susceptam et coadunatam deo verbo secundum substantiam, sed
dicebat virginem quidem, quae eum genuit secundum carnem,
consubstantialem
nobis esse, ipsum
autem dominum non suscepisse ex ea carnem consubstantialem nobis et
corpus domini non esse quidem corpus hominis, humanum vero corpus esse,
quod est ex virgine, omnium patrum expositionibus contraria sentiens.
DE
EXCOMMUNICATIONE EIUS IUSTISSIMA
IIII
Sed ne multa dicens longam faciam epistolam, olim quicquid egerimus,
misimus ad beatitudinem vestram, quibus litteris docuerimus et
presbiterio illum esse nudatum, quia sic captus est, et iussimus eum in
monasteriis nullam habere rationem, exclusimus eum a communione nostra,
ut sanctitas vestra hoc cognoscens, quod circa illum actum est, omnibus
episcopis sub beatitudine vestra agentibus manifestare dignetur illius
impietatem, ne nescientes aliqui, quid senserit, quasi ad ortodoxum vel
per litteras vel per aliquam coniunctionem loquantur.
N442, f.
141rb
|