O93, f. 141rb; V630, f. 244ra; P9629, f. 119vb; W411, f. 233v; V1341, f. 140vb

qui²⁵ non timebant²⁶ praeceptum veri dei dicentis: Quicumque <P9629, f. 120ra> scandalizaverit unum de pusillis istis, expedit ei, ut mola asinaria alligetur collo eius et demergatur²⁷ in profundum maris. Verecundiam²⁸ autem omnem eorum²⁹ perfidia abiecit et, quam gerebat infidelitatis pellem³⁰, excussit. In sancta synodo asserebat instanter dicens, dominum nostrum Iesum Christum non oportere confiteri de duabus naturis <V630, f. 244rb> post humanam³¹ susceptionem, cum a nobis unius substantiae et³² unius personae cognoscatur, neque carnem domini coessentialem nobis subsistere³³ tamquam ex nobis susceptam³⁴ et coadunatam deo verbo secundum³⁵ substantiam, sed dicebat virginem quidem, quae³⁶ eum genuit secundum carnem consubstantiam³⁷ nobis esse, ipsum autem dominum non suscepisse ex³⁸ ea carnem consubstantiam³⁹ nobis et⁴⁰ corpus domini non esse quidem corpus hominis, humanum vero corpus esse, quod est ex virgine, omnium patrum expositionibus contraria sentiens.

DE EXCOMMUNICATIONE EIUS IUSTISSIMA

IIII⁴¹ Sed ne multa dicens longam faciam epistolam, olim quicquid⁴² egerimus, misimus ad beatudinem vestram⁴³, quibus litteris docuerimus et presbyterio⁴⁴ illum esse nudatum, quia sic captus⁴⁵ est, et iussimus eum in⁴⁶ monasteriis nullam⁴⁷ habere⁴⁸ rationem, exclusimus eum a communione nostra, ut sanctitas vestra hoc cognoscens, quod circa illum actum est, omnibus episcopis sub beatitudine⁴⁹ vestra agentibus manifestare dignetur illius impietatem, ne⁵⁰ nescientes aliqui, quid senserit⁵¹, quasi⁵² ad orthodoxum vel per litteras vel per⁵³ aliquam coniunctionem loquantur.

N442, f. 163vb

auctoritas et censura cohercuit: quos potuimus emendare, correximus, et ut damnarent Manicheum cum praedicationibus et disciplinis suis publica in ecclesia professione et manus suę subscriptione compulimus et ita de voragine impietatis suę confessos poenitentiam concedendo levavimus. Aliquanti vero, qui ita se demerserunt, ut⁵⁴ nullum his auxiliantis possit remedium subvenire subditi legibus secundum christianorum principum constituta, ne sanctum gregem sua contagione polluerent per publicos iudices perpetuo sunt exilio religati. Et omnia, quae tam in scripturis quam in occultis traditionibus suis habent prophana vel turpia, ut nosset populus, quid refugeret aut quid vitaret, oculis christianę plebis certa manifestatione probavimus, adeo ut ipse, qui eorum dicebatur episcopus a nobis tentus proderet flagitiosa in suis mysteriis, quae teneret, sicut gestorum vos series poterit edocere. Ad instructionem enim vestram etiam ipsa direximus, quibus lectis omnia, quae a nobis deprehensa sunt, nosse poteritis, et quia aliquantos de his, quos⁵⁵, ne absolverentur⁵⁶, arcior reatus involverat, cognovimus aufugisse, hanc ad dilectionem vestram epistolam misimus per⁵⁷ acolitum nostrum, ut effecta certior sanctitas vestra sollicitius agere dignetur et cautius, ne alicubi Manicheę perversitatis homines plebes vestras facultatem ledendi et huius sacrilegii possint invenire doctores. Aliter enim nobis commissos regere non possumus, nisi hos, qui sunt perditores et perditi zelo fidei dominicę persequamur et a sanis mentibus, ne pestis haec latius divulgetur, severitate, qua possumus, abscidamus. Unde hortor dilectionem vestram, obtestor et moneo, ut, qua debetis et potestis sollicitudine, vigiletis ad investigandos eos, nec ubi occultandi se reperiant facultatem. Ut enim habebit a deo digne remunerationis praemium, qui diligentius, quod ad salutem commissę sibi plebis proficiat, fuerit executus, ita ante tribunal domini de reatu neglegentiae suae non poterit excusare, quicumque plebem suam contra sacrilegae persuasionis auctores noluerit custodire.

Data III Kal. Febr. Theodosio XVIII et Albio vv. cc consulibus