O93,
f. 143ra; V630, f. 231rb; N442, f. 146rb; P9629, f. 122vb; W411, f.
239r; V1341, f. 143vb
LXXII
ITEM
LEONIS PAPAE AD
PULCHERIAM
AUGUSTAM <V630, f.
231va> contra
eundem
secundam
Ephesinam
synodum, ut eius
<P9629, f. 123ra> errores in alio
synodo retractarentur.
Leo
episcopus et sancta synodus, quae in urbe Roma convenit, Pulcheriae
augustae.
Si
epistolae, quae in fidei causa ad pietatem vestram directae sunt, per
nostros clericos pervenissent, certum est remedium vos
his rebus, quae contra
fidem factae sunt, aspirante
vobis domino, praestare potuisse. Quando enim sa<O93, f.
143rb>cerdotibus, quando christianae
religioni
aut fidei defuistis?
Sed cum ad mansuetudinem vestram adeo
non
potuerunt
pervenire, qui missi sunt, ut ad nos vix <V1341, f.
144ra> unus
eorum Hilarus
diaconus noster fugiens
sit reversus, iteranda scripta credidimus, et ut validiores preces
nostrae esse mereantur, ipsorum scriptorum,
quae ad clementiam vestram non pervenerunt, exempla subiecimus,
amplioribus vos obtestationibus obsecrantes,
ut, quanto acerbiora
sunt facta, quibus pro
fide regia
vos
convenit contraire,
tanto maiore
gloria
curam eius, in qua
excellietis
religionis habeatis,
ne catholicae fidei integritas
ulla
humanarum
concertationum occasione violetur. Quae enim congregata apud Ephesum
synodo sopienda et sananda pacis remedio credebantur,
haec non solum
in maiora pacis
dispendia, sed, quod nimis dolendum est, etiam
ipsius fidei, <N442, f. 146va> qua christiani sumus,
excidia
processerunt. Et hi quidem,
qui missi sunt, quorum, quia
idem
unus vim Alexandrini
episcopi sibi omnia
vindicantis
effugiens rerum
gestarum nobis ordinem fideliter nuntiavit, reclamaverunt in synodo,
sicut oportuit, unius hominis non tam iudicio quam furori protestantes
ea, quae per vim metumque
gererentur sacramentis ecclesiae et ipsi <W411, f. 239v>
symbolo
ab
apostolis instituto
praeiudicare non posse neque se
ab ea fide ulla
iniuria separandos,
quam plenissime expositam atque digestam
a sede beati
apostoli Petri ad
sanctam synodum detulissent. Cumque
recitatio poscentibus episcopis non sit admissa, ut scilicet remota
ea fide, quae patriarchas,
prophetas, apostolos et martyres coronavit, generatio
Iesu Christi domini nostri secundum carnem et verae mortis ac
resurrectionis eius confessio, quod horremus dicere, solveretur,
scripsimus de hac re, ut potuimus, ad gloriosissimum principem et, quod
est maximum, christianum,
cuius epistolae pariter exempla subiecimus,
ut
fidem, in qua renatus
per dei gratiam regnat, nulla sineret novitate corrumpi.
Quoniam Flavianus episcopus in
nostra omnium communione
persistit atque hoc, quod factum
est sine consideratione iustitiae et contra omnem
canonum disciplinam, ratum
haberi ratio nulla permittit, et quia dissensionis <P9629, f.
123rb> scandalum non abstulisset
Ephesi synodus, sed auxisset, <V630, f. 231vb> habendo
intra
Italiam concilio
et locus
constitueretur et tempus omnibus querelis et praeiudiciis partis
utriusque suspensis, quo
diligentius universa,
quae offensionem generaverant, retractentur et absque vulnere fidei,
absque religionis infamia
in pacem
Christi redeant, qui
per impotentiam
subscribere coacti
sunt sacerdotes, et soli auferantur errores. Quod obtinere mereantur
probatissimae
nobis
<V1341, f. 144rb> fidei veritatem
pietas
tua, quae labores
ecclesiae semper adiuvit,
supplicationem nostram apud clementissimum principem sibi
specialiter a beatissimo Petro apostolo legationem
commissam
dignetur asserere, ut
priusquam civile hoc et
exitiale
bellum
intra ecclesiam convalescat,
redintegrandae
unitatis copiam deo
auxiliante concedat sciens imperii sui viribus
profuturum, quicquid catholicae libertati
benigna ipsius fuerit dispositione collatum.
Data
Id. Octobr. Astero
et Protogene
viris clarissimis consulibus
aera qua
supra.
O93,
f. 143rb; V630, f. 231vb; N442, f. 146va; P9629, f. 123rb; W411, f.
239v; V1341, f. 144rb