O93,
f. 144vb; V630, f. 233vb; N442, f. 148va; P9629, f. 126ra; W411, f.
243v; V1341, f. 146va
LXXX
EIUSDEM
LEONIS
AD MARCIANUM AUGUSTUM,
UBI
DE
ILLO PRO CONSERVATIONE
CATHO<O93, f. 145ra>LICAE FIDEI
GRATULETUR.
Leo
episcopus Marciano augusto.
Quamvis
per Constantinopolitanos
clericos a
pietate tua sumptis
tamen clementiae vestrae litteris
per virum illustrem praefectum
urbis filium meum
Tatianum magnam
materiam gratulationis accepi, quia studiosissimos
vos ecclesiasticae pacis
agnovi.
Cui sancto desiderio
digna aequitate confertur, ut, quem statum esse cupitis religionis,
eundem habeatis et regni. Nam inter
<P9629, f. 126rb> hos
principes christianos spiritu dei confirmante concordiam, gemina per
totum mundum fiducia roboratur, quia profectus caritatis
et fidei utrorumque armorum potentiam insuperabilem facit, ut
propitiato per unam confessionem <W411, f. 244r> deo
simul et
heretica falsitas et barbara destruatur
hostilitas, gloriosissime
imperator. Aucta
igitur per imperialem
amicitiam spe caelestis auxilii
confidentius
pietatem vestram pro
sacramento salutis humanae incitare praesumo nec
cuiusquam
procaci impudentique
versutia quasi incerto, quid sequendum sit, <N442, f.
148vb>
sinatis incurri.
Et cum ab evangelica
aposto<V1341, f. 146vb>licaque doctrina nec in uno quidem
verbo
liceat desiderare
aut aliter de
scripturis divinis habere,
quam beati apostoli et patres nostri didicerunt
atque docuerunt, nunc demum indisciplinatae moventur
et impiae quaestiones, quas olim mox, ut eas per apta sibi corda
diabolus
excitavit, per
discipulos veritatis spiritus sanctus <V630, f. 234ra>
exstinxit.
Nimis autem inimicum
est, ut per paucorum
insipientiam ad coniecturas opinionum et ad carnalium distationum
bella revocemur,
tamquam reparata
disceptatione
tractandum
sit, utrum Eutices impie senserit et utrum perverse Dioscorus
iudicarit,
qui in sanctae
memoriae Flaviani condemnationem
se protulit
et,
ut
simpliciores quosque
in eandem ruinam provolverentur, impegit,
quorum multis iam,
ut cognovimus,
ad satisfactionis remedia conversis et veniam de inconstanti
trepidatione poscentibus, non cuius modi sit fides tenenda, tractandum
est, sed
eorum precibus,
qualiter sit
annuendum. Unde
piissimae sollicitudini vestrae, quam de colligendo
synodo habere dignamini, per legationem, quae confestim ad clementiam
vestram annuente Christo
perveniat,
quicquid ad causae
utilitatem arbitror
pertinere, plenius
atque opportunius suggeretur.
Datum
VIIII Kal. Mai. Adelfico
vicario
cons. aera qua
supra.
O93,
f. 145ra; V630, f. 234ra; N442, f. 148vb; P9629, f. 126rb; W411, f.
244r; V1341, f. 146vb