Die
Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition
finden Sie hier.
6.
Konzil
von Karthago
O93, f. 53va; V630,
f. 106vb; W411, f. 56r; B132, f. 30vb V1341, f. 38ra;
E97, f. 278ra
<V630,
f. 107ra> CONCILIUM CARTAGINENSE AFRICAE SEXTUM
GESTUM ERA CCCCLVII AB
EPISCOPIS CCXVII
In hoc concilio actum
est, ut Nicenum concilium ab episcopis orientalibus peteretur. Cui synodo
interfuit legatio ecclesiae Romanae, Faustinus scilicet episcopus,
Philippus et Asellus presbyteri
<V630,
f. 106vb> I Allocutio Aurelii episcopi
sancti ad synodum.
II
Responsio Faustini episcopi legati Romanae ecclesiae de his, quae in ecclesia
partim canone, partim consuetudine sunt
firmata.
<W411,
f. 56v> III De commonitorio Romani papae
recitato.
IIII
Alipii episcopi responsio
pro veris exemplariis Niceni concilii perquirendis.
<V630,
f. 107ra> V Ubi Faustinus episcopus dixit, ut Romano papae
synodus
pro inquirenda Niceni synodi veritate innotescat.
VI
De sententia Sardicensis concilii recitata a postulante Novato
episcopo.
VII
Ubi Augustinus episcopus cum
synodo Nicenum concilium conservare promittit.
VIII
Ubi Faustinus episcopus pro dubietate recitati capituli Romano papae petit scribendum.
VIIII
Ubi synodus exemplaria Niceni concilii magis ab
orientalibus episcopis expetenda decrevit.
<E97,
f. 278rb> X Professio fidei Niceni concilii.
XI Scripta
Africani
concilii ad Bonifacium urbis Romae episcopum.
XII
Rescriptum episcopi Romae, Alexandrinae,
Constantinopolitani, cum exemplaribus Niceni concilii Africano synodo destinatis.
XIII
Scripta Africani concilii ad Caelestinum urbis Romae
episcopum.
XIIII Post consulatum
gloriosissimorum imperatorum Honorii XII et Theodosii VIII augustorum, VIII Kal. Iun. scripta haec sunt Carthagine in
secretario basilicae Fausti, cum Aurelius papa una cum
Valentino primae sedis Numidiae et Faustino ecclesie
Potentinae primae sedis provinciae
Italiae Piceni legato ecclesiae
Romanae, sed et legatis diversarum provinciarum Africarum, id est Numidiarum
duarum, Bizancenae, Mauritaniae Sitifensis et Mauritaniae Caesariensis, sed
et Tripoli et Vincentio
Culusitano, Fortunatiano et
ceteris episcopis
provinciae proconsularis ducentis decem et
septem, necnon Philippo et Asello presbyteris legatis Romanae ecclesiae,
cum consedisset, adstantibus
diaconibus <O93, f. 53vb>
Aurelius
episcopus dixit:
I Post diem praestitam concilii, ut
recordamini, fratres beatissimi, multa flagitata sunt exspectantes fratres nostros, qui nunc ad praesentem
synodum legati advenerunt, quae gestis,
necesse est, consocientur, qua de re domino nostro
de tantae congregationis coetu <V630, f.
107rb> gratias referimus. Superest, ut tam exemplaria
<V1341, f.
38rb> Niceni concilii, quae nunc habemus et a patribus
constituta
sunt, quam etiam hic a
decessoribus nostris eandem synodum
firmantes, vel secundum eam formam per
omnes clericorum gradus a summo in ultimum salubriter ordinata sunt in medium
proferantur. Ab universo
concilio dictum
est: Proferantur. Daniel notarius recitavit: Niceni concilii fidei
professio vel statuta ita se
habent. Et cum legisset
II
Faustinus episcopus plebis Potentinae provinciae Italiae Piceni legatus Romanae ecclesiae
dixit: Iniuncta nobis sunt a sede
apostolica aliqua per scripturam, aliqua <E97, f.
278va> etiam in mandatis cum vestra beatitudine retractanda,
sicuti
et gestis superioribus
meminimus, hoc est de Nicenis
canonibus, ut conserventur et constitutio eorum et consuetudo, quia et
aliqua ordine et canone tenentur, aliqua consuetudine firma sunt. De his ergo,
si placet beatitudini vestrae <W411,
f. 57r> tractemus et postea cetera, quae
acta vel inchoata sunt incerta, firmabuntur, et ut sedem apostolicam rescriptis vestris
intimare possitis, atque vos nos admonuisse apud venerabilem
papam evidenter pateat, licet capitula actionum
iam inserta sint gestis. De his ergo, ut superius dixi, quid
vestrae beatitudini placeat, agere
debemus. Veniat ergo
commonitorium in medium, ut scire
possit vestra beatitudo, quid in
eo contineatur, ut ad singula
respondeatur.
III
Aurelius episcopus dixit: Proferatur commonitorium, quod fratres et
consacerdotes nostri actis nuper
allegaverunt, et cetera, quae
acta sunt vel quae agenda sunt, subsequantur.
Daniel
notarius recitavit commonitorium. Fratri Faustino et filiis Philippo et Asello
presbyteris Zosimus episcopus: Vobis commissa
negotia non latent vos ita, ut nostra, immo quia nostra ibi in
vobis praesentia est, cuncta peragite, maxime cum et hoc nostrum possitis habere mandatum et
verba canonum, quae in pleniorem
firmitatem huic commonitorio inscripsimus . Ita enim dixerunt
dilectissimi fratres in concilio Niceno, cum de episcoporum appellatione
decernerent:
Placuit
autem, ut, si episcopus <V630, f. 107va> accusatus
fuerit, et
iudicaverint congregati episcopi regionis ipsius et de gradu suo deiecerint eum, et appellasse
videatur et confugerit ad
beatissimum ecclesiae Romanae episcopum, et voluerit audiri et iustum
putaverit, ut renovetur examen, scribere his episcopis dignetur,
qui in finitima et propinqua provincia sunt, ut ipsi diligenter omnia requirant et
iuxta fidem <V1341. f. 38va> veritatis definiant. Quod,
si is, qui rogat causam suam iterum audiri,
deprecatione sua moverit episcopum Romanum, ut e
latere suo presbyterum mittat, erit in potestate
episcopi Romani, quid velit et quid
existimet, et si decreverit mittendos esse, qui praesentes cum
episcopis iudicent habentes auctoritatem eius, a quo destinati sunt,
erit in suo arbitrio. <E97, f. 278vb> Si vero crediderit sufficere episcopos, ut
negotio terminum imponant, faciet, quod sapientissimo
consilio suo iudicaverit.
IIII
Alipius episcopus Tagastensis legatus provinciae
Numidiae dixit: De hoc iam
superioribus etiam litteris concilii nostri rescripsimus et id nos
servaturos profitemur, quod in
Niceno concilio constitutum est. Adhuc tamen me movet,
quoniam, cum inspiceremus Graeca exemplaria huius synodi Niceni, ista ibi, nescio, qua ratione,
minime invenimus, unde petimus venerationem tuam,
sancte papa Aureli, ut, quia hoc autenticum concilium Nicenum
in urbe dicitur esse
Constantinopolitana aliquos cum
scriptis tuae sanctitatis mittere digneris, et non solum ad ipsum
sanctum fratrem nostrum Constantinopolitanum episcopum, sed etiam ad Alexandrinum et Antiochenum
venerabiles sacerdotes, qui hoc nobis concilium sub
stipulatione litterarum suarum
dirigant, ut omnis postmodum
ambiguitas auferatur, quia nos ita, <O93,
f. 54ra> ut frater Faustinus attulit,
minime <W411, f. 57v> invenimus ista. Nos tamen paulisper
servaturos, ut antea dixi,
donec integra exemplaria veniant, profitemur. Petendus est autem
litteris nostris etiam venerabilis ecclesiae Romanae episcopus
Bonifacius, ut ipse quoque dignetur ad memoratas ecclesias aliquos
mittere, qui eadem exemplaria praedicti Niceni concilii secundum eius
possint scripta proferre. Nunc autem memorati Niceni concilii, qualia
exemplaria habeamus, his gestis sociemus.
V
<V630, f. 107vb> Faustinus episcopus, legatus ecclesiae
Romanae,
dixit: Nec vestra sanctitas praeiudicat ecclesiae Romanae
sive de hoc capitulo sive de aliis, quia dicere dignatus est
frater noster et coepiscopus Alipius dubios esse canones, sed
haec ipsa ad sanctum ac beatissimum papam nostrum scribere dignemini,
ut et ipse integros canones inquirens cum
vestra sanctitate de omnibus constitutis tractare possit.
Sufficit autem, ut et ipse beatissimus
episcopus urbis Romae sicuti et vestra sanctitas apud se tractat, ita et ipse inquirat,
ne contentio inter ecclesias <V1341, f. 38vb> nasci
videatur, sed magis caritate
fraterna deliberare possitis ipso rescribente, quid melius observari
debeat. Aurelius episcopus
dixit: Praeter ista, quae promisimus, actis necesse est,
ut etiam nostrae <E97, f. 279ra> parvitatis litteris
sancto fratri et
consacerdoti nostro Bonifacio singula, quae tractamus, plenissime
intimemus. Ergo si omnibus placet, prosecutio nostra ore omnium
condiscamus. Universum
concilium dixit:
Placet.
VI
Novatus episcopus legatus Mauritaniae Sitifensis dixit:
Nunc meminimus in hoc praesenti
commonitorio lectum etiam de
presbyteris sive diaconibus contineri, qualiter audiri ab episcopis suis
vel a finitimis debeant, quod in Niceno concilio minime legimus. Unde
hoc ipsum iubeat sanctitas vestra nobis recitari. Aurelius episcopus
dixit: Recitetur ad locum etiam hoc, quod deposcitur. Daniel
notarius recitavit:
De
appellationibus autem clericorum, id est minoris loci, restat ipsius synodi certa
responsio, de qua re, quid acturi sitis, credimus inserenda, quod taliter
dictum est, ex Sardicensi concilio.
Osius
episcopus dixit: Quid adhuc moveat, reticere non
debeo. Si episcopus forte iracundus,
quod esse non debet, cito aut aspere commoveatur adversus presbyterum
sive diaconem suum et exterminare
eum de ecclesia voluerit, providendum est ne innocens
damnetur aut perdat communionem, habeat potestatem eiectus, ut
finitimos interpellet episcopos, ut causam suam audiant et diligenter tractent, quia non oportet negari audientiam roganti. Et
ille episcopus, qui aut iuste aut iniuste
reiecit, patienter
accipiat, ut negotium discutiatur, ut aut probetur eius aut
reemen<W411, f. 58r>detur sententia et cetera.
VII
<V630, f. 108ra> Cumque recitaretur, Augustinus episcopus ecclesiae
Hipponi regiensis legatus
provinciae Numidiae dixit: Et hoc nos
servaturos profitemur, salva diligentiore inquisitione
concilii Niceni. Aurelius episcopus dixit: Si hoc etiam omnium vestri caritati placet,
responsione firmate. Universum concilium dixit:
Omnia, quae in Niceno concilio statuta sunt, nobis omnibus placent.
Iucundus episcopus ecclesiae Suffitulae legatus provinciae
Byzacenae dixit: Quod statutum est in Niceno concilio, violari a
quoquam nullatenus potest.
VIII
Faustinus episcopus legatus ecclesiae Romanae dixit: Adhuc secundum
professionem sanctitatis vestrae tam sancti Alipii quam
etiam fratris nostri Iucundi aliqua <E97, f. 279rb>
firmari
credo, aliqua infirmari debeant, cum iam in dubium
ipsi <V1341, f. 39ra> canones venerint. Ergo ut placet et
nobis
et beatitudini vestrae ad sanctum
et venerabilem ecclesiae Romanae Bonifacium episcopum vestra
scribere dignetur sanctitas, ut et
ipse, quod sanctus Augustinus statuere dignatus
est, deliberare possit, utrum et hoc constituendum sit an reticendum, hoc est, de
appellationibus inferioris gradus. Si
ergo
adhuc in dubium venit de hoc capitulo, iustum est, ut beatissimae
Romanae sedis episcopus informari debeat, si tamen in approbatis
canonibus hoc inveniri possit.
VIIII
<O93, f. 54rb> Aurelius episcopus dixit: Etiam quae dudum vestrae
caritati intimavimus, nunc patimini
exemplaria statutorum Niceni concilii,
sed et quae hic salubriter a nostris decessoribus secundum eiusdem
concilii normam formata sunt, vel quae nunc a nobis
ordinata sunt, recitari et gestis inseri. Omne concilium dixit:
Exemplaria fidei et statuta Niceni synodi, quae
ad nostrum concilium per beatae
recordationis olim praedecessorem tuae sanctitatis, qui interfuit,
Caecilianum episcopum allata
sunt, sed et quae patres exemplaria sequentes hic constituerunt vel
nunc communi tractatu statuimus, his gestis ecclesiasticis inserta
manebunt ita, ut superius dictum est, venerabilibus viris Antiochenae
et Alexandrinae, sed et
Constantinopolitanae ecclesiarum episcopis scribere vestra
beatitudo dignetur, ut exemplaria verissima concilii Niceni sub
stipulatione litterarum suarum dirigant, quod clara veritas ea
capitula, quae in commonitorio <V630, f.
108rb> praesens frater et coepiscopus noster Faustinus et compresbyteri
Philippus et Asellus secum attulerunt aut ibidem reperta a
nobis firmabuntur, aut si non inveniantur, collecta synodo de
hoc in sequenti tractabimus. Daniel notarius
Niceni concilii professionem fidei vel eius statuta recitavit in
concilio Africano.
PROFESSIO FIDEI NICENI
CONCILII.
X
Credimus in unum deum, patrem omnipotentem, omnium visibilium et invisibilium
conditorem: et in unum dominum Iesum Christum filium dei, natum de patre unigenitum,
hoc est de substantia
patris, deum de deo, lumen de
lumine, deum verum de deo vero, natum, non factum, unius substantiae
<W411, f. 58v> cum patre, quod Graeci dicunt homousion,
per quem omnia facta sunt,
sive quae in caelis sive quae in terris, qui propter nos
homines et propter nostram salutem descendit et incarnatus est et homo factus
passus est et resurrexit
tertia die, ascendit in caelos, sedet ad dexteram patris,
inde venturus est
iudicare vivos et mortuos et in spiritum sanctum. Eos autem,
<V1341,
f. 39rb> qui dicunt: Erat quando non erat, et priusquam
nasceretur,
non erat, et quia ex nullis exsistentibus factus est vel ex alia substantia vel
natura, dicentes mutabilem et convertibilem filium dei, hos anathematizat catholica et
apostolica ecclesia.
XI EPISTOLA AD BONIFACIUM URBIS
ROMAE EPISCOPUM AB AURELIO ET RELIQUIS AFRICANAE
PROVINCIAE EPISCOPIS SUPERIUS DENOMINATOS ROMANE ECCLESIE
LEGATOS PRO EODEM IPSO CONCILIO DIRECTA.
Domino beatissimo et
honorabili fratri Bonifacio Aurelius, Valentinus primae sedis
provinciae Numidiae et ceteri, qui
praesentes affuimus numero CCXVII ex omni concilio Africae.
Quoniam
domino placuit, ut de his, quae nobiscum egerunt
sancti fratres nostri coepiscopus Faustinus et
compresbyteri Philippus et Asellus, non beatae memoriae episcopo Zosimo, a
quo ad nos mandata et litteras attulerunt, sed tuae venerationi, qui in
eius loco es divinitus constitutus,
humilitas nostra rescriberet, ea breviter insinuare debemus, quae
utrorumque concordia terminata
sunt, non ea, quae prolixis
gestorum voluminibus continentur, in quibus salva quidem caritate,
non tamen sine parvo altercationis labore demorati sumus ea gestis
deliberantes, quae nunc ad causam pertinent. Quamquam
et ille, si adhuc <V630, f. 108va> esset
in corpore, hoc acciperet gratius, quod videret
pacatius terminatum, domine frater. Apiarius presbyter, de cuius et ordinatione et excommunicatione
ac vocatione fuerat
exortum non solum Siticensi, verum etiam totius
Africae ecclesiae non leve scandalum de
omnibus erroribus suis veniam petens, communioni est restitutus. Prior autem coepiscopus noster Siticensis Urbanus, quod in eo
corrigendum visum est, sine ulla
dubitatione correxit, quia vero paci et quieti ecclesiae
non tantum ad praesens, sed etiam in posterum prospiciendum
<O93, f.
54va> fuit, quoniam talia multa praecesserant, ut vel similia vel
etiam graviora, deinceps praecaveri oporteret, placuit nobis, ut
de Siccensi ecclesia retento
scilicet honore gradus sui presbyter removeretur
Apiarius et accepto epistolio,
ubicumque alibi vellet et posset, presbyterii munere
fungeretur, quod eidem ipsi
per litteras proprias postulanti sine difficultate concessimus. Sane priusquam haec causa isto
termino clauderetur inter alia, quae diuturnis disceptationibus
<V1341, f. 39va> versabamus, quia rogatio ipsa poscebat, ut
apud acta ecclesiastica a fratribus nostris
Faustino coepiscopo et Philippo atque Asello compresbyteris
quaereremus, ut promerent, quicquid
<W411, f. 59r> eis nobiscum agendum
fuisset iniunctum, nonnulla quidem sine ullo
scripto prosecuti sunt verbis, sed cum id potius flagitaremus, quod in litteris
ferrent, commonitorium protulerunt, quod
recitatum nobis etiam gestis, quae secum
ad vos deferunt, est allegatum. In quo
eis quattuor quaedam nobiscum gerenda mandata sunt, unum de appellationibus
episcoporum ad Romanae ecclesiae sacerdotem, alterum ne ad comitatum
episcopi importune navigent, tertium de tractandis presbyterorum et diaconorum causis
apud finitimos episcopos, si a
suis excommunicati perperam fuerunt, quartum de Urbano episcopo
excommunicando vel etiam Romam evocando nisi ea,
quae videbantur corrigenda,
corrigeret. Quorum omnium de primo et tertio, id est, ut Romam liceat episcopis provocare et ut
clericorum causae apud suarum provinciarum
episcopos finiantur, iam priore anno etiam litteris
nostris ad eundem venerabilis memoriae Zosimum episcopum datis <V630, f.
108vb> insinuare curavimus, ut ea
servare sine ulla eius iniuria
paulisper sineremus usque ad inquisitionem statutorum concilii Niceni.
Et nunc de tua poscimus sanctitate, ut
quemadmodum ea apud Nicaeam a patribus acta vel
constituta sunt, sic eam a nobis facias
custodiri, et ibi apud vos
ista, quae in
commonitorio attulerunt, facias
exerceri, id est, si episcopus
accusatus fuerit et iudicaverint congregati episcopi regionis ipsius et
de gradu suo deiecerint eum, et appellasse videatur
et confugerit ad beatissimum Romanae ecclesiae episcopum, et voluerit
audiri et iustum
putaverit, ut renovetur examen, scribere his episcopis dignetur, qui in
finitima et propinqua
provincia sunt, ut ipsi
diligenter requirant omnia et iuxta fidem
veritatis definiant. Quod si is, qui rogat
causam suam iterum audiri, deprecatione sua moverit episcopum Romanum,
ut e latere suo
presbyterum mittat, erit in potestate episcopi, quid
velit et quid aestimet. Et si decreverit
mittendos esse, qui praesentes cum episcopis iudicent habentes
auctoritatem eius, a quo destinati sunt, erit in suo arbitrio. Si vero
crediderit sufficere episcopos, ut negotio terminum imponant, faciet, quod sapientissimo
suo consilio iudicaverit.
ITEM
DE PRESBYTERIS ET
DIACONIBUS
<V1341,
f. 39vb> Si episcopus quis iracundus, quod
esse non debet, cito aut aspere commoveatur adversus presbyterum sive diaconum suum et
exterminare eum de ecclesia voluerit, providendum est, ne innocens
damnetur aut perdat communionem, habeat potestatem eiectus, ut finitimos interpellet et
causa eius audiatur et diligentius tractetur, quia non oportet ei negari audientiam roganti. Et ille
episcopus, qui aut iuste aut iniuste reiecit, patienter accipiat, ut negotium discutiatur, ut aut probetur eius aut emendetur
sententia. Haec utique ad adventum verissimorum exemplariorum Niceni concilii
inserta gestis sunt, <W411, f.
59v> quae si ibi quemadmodum
constituta sunt et quemadmodum ipso,
quod apud nos fratres ex apostolica sede directi allegaverunt commonitorio continerentur, eoque ordine vel apud vos
in Italia custodirentur, nullo modo nos talia,
qualia commemorare iam nolumus vel tolerare
cogeremur vel intolerabilia
pateremur. Sed
credimus adiuvante misericordia domini dei nostri, quod tua sanctitate
Romanae ecclesiae praesidente <V630, f. 109ra> non simus iam istum typum passuri, et
servabuntur erga nos ea, quae nobis etiam non disserentibus
custodiri debeant cum fraterna
caritate, quae secundum sapientiam
atque <O93, f. 54vb> iustitiam, quam tibi donavit
altissimus,
etiam ipse praespicis esse servanda, si forte aliter se
habent canones concilii
Niceni. Quamvis enim plurimos codices legeremus, sed nusquam in
Niceno concilio latinis in codicibus legimus,
quemadmodum in supradicto commonitorio inde directa sunt, tamen quia hic in nullo codice Graeco ea potuimus
invenire, ex orientalibus ecclesiis, ubi perhibentur eadem decreta posse etiam
autentica reperire magis nobis
desideramus afferri. Pro qua re tuam quoque
venerationem obsecramus, ut scribere etiam ipse digneris ad illarum
partium sacerdotes, hoc est ecclesiae Antiochiae, Alexandrinae et
Constantinopolitanae et si aliis etiam tuae placuerit
sanctitati, ut inde ad nos idem canones apud Niceam
civitatem a patribus constituti veniant, te potissimum hoc beneficium
cunctis occidentalibus ecclesiis in domini adiutorio conferente. Quis
enim dubitet exemplaria esse verissima concilii
in Graecia Niceni synodi congregatae, quae tam de diversis locis et de nobilibus Graecis
ecclesiis allata et comparata
concordant? Quod donec fiat haec, quae in commonitorio supradicto <V1341, f.
40ra> nobis allegata sunt de
appellationibus episcoporum ad Romanae ecclesiae sacerdotem et de clericorum causis
apud suarum provinciarum episcopos terminandis nos usque ad probationem
servaturos esse profitemur et beatitudinem
tuam ad hoc nos adiuturam in dei voluntate confidimus. Cetera
vero, quae in nostra synodo gesta vel
firmata sunt, quoniam supradicti fratres nostri Faustinus coepiscopus, Philippus et
Asellus presbyteri secum ferunt, si dignatus fueris, tuae nota facient sanctitati. Et alia manu: Dominus
noster te nobis annis plurimis custodiat, beatissime frater. Amen.
Aurelius Carthaginis episcopus, Alipius,
Augustinus, Possidius, Marinus et ceteri episcopi CCXIIII subscripserunt.
INCIPIUNT RESCRIPTA AD
CONCILIUM AFRICANUM CYRILLI ALEXANDRINI EPISCOPI, UBI AUTENTICA NICENI
CONCILII TRANSLATA DE GRAECO <V630, f. 109rb> PER
INNOCENTIUM PRESBYTERUM
TRANSMISERUNT, QUAE ETIAM EPISTOLAE CUM EODEM CONCILIO NICENO PER MEMO<W411,
f. 60r>RATUM PRESBYTERUM INNOCENTIUM ET
MARCELLUM SUBDIACONUM ECCLESIAE CARTHAGINENSIS SANCTO BONIFACIO
EPISCOPO ECCLESIAE ROMANAE, DIE SEXTA KAL. DECEMBR.
SUNT DIRECTAE.
Dominis
honorabilibus sanctis fratribus et coepiscopis
Aurelio, Valentino, sed et omni sanctae congregationi in Carthaginensi
synodo congregatae Cyrillus salutans in domino caritatem vestram.
Scripta
venerationis vestrae multam habentia querimoniam cum
omni laetitia per filium nostrum
Innocentium presbyterum suscepi. Quibus a nobis
speratis, ut de scrinio nostrae
ecclesiae verissima exemplaria ex autentica synodo apud Nicaeam
civitatem metropolim Bithiniae a sanctis
patribus constituta atque firmata sub nostrae fidei
professione vestrae dilectioni porrigamus. Unde, domini honorabiles fratres, salute
praeeunte necesse habui per
harum latorem filium nostrum Innocentium presbyterum fidelissima
exemplaria ex autentica synodo in Nicena civitate Bithiniae
habita vestrae caritati dirigere, quod et in ecclesiastica
historia requirentes
invenietis. De pascha vero, ut scripsistis, nuntiamus vobis,
XVII Kal. Maias nos
futura indictione celebrare. Et alia manu: Deus et dominus noster
sanctam vestram
congregationem custodiat, quod optamus, carissimi fratres.
INCIPIT EPISTOLA ATTICI
EPISCOPI CONSTANTINOPOLITANI AD EOSDEM.
Dominis sanctis merito
beatissimis fratribus et coepiscopis <V1341, f. 40rb>
Aurelio,
Valentino vel ceteris carissimis in synodo apud Carthaginem habita constitutis Atticus
episcopus.
Per
filium nostrum Marcellum subdiaconum vestrum scripta vestrae
dilectionis cum omni gratiarum actione suscepi
domino gratias agens, quod merui tantorum fratrum benedictione perfrui, domini
beatissimi fratres. Scripsistis sane, ut verissimos
canones apud Niceam civitatem metropolim Bithiniae a
patribus constitutos sub fidei
adstipulatione dirigam. Et quis est, qui communem fidem <O93, f.
55ra> vel statuta a patribus firmata suis fratribus deneget? Qua
de
re per eundem filium meum Marcellum subdiaconum vestrum nimium festinantem, sicut
statuti sunt in Nicea <V630, f. 109va> civitate a
patribus,
canones integros, ut iussistis, direxi petens, ut
pro me plurimum vestra sancta congregatio orare iubeat. Et alia manu: Deus noster
sanctitatem vestram custodiat,
quod optamus, sanctissimi fratres.
INCIPIUNT EXEMPLARIA CONCILII NICENI DIRECTA SUB
DIE VI KAL. DECEMBR. POST
CONSULATUM GLORIOSISSIMORUM
IMPERATORUM, HONORII XII ET THEODOSII VIIII AUGUSTORUM, BONIFACIO URBIS
ROMAE EPISCOPO.
Credimus
in unum deum patrem omnipotentem, visibilium necnon
et invisibilium creatorem: et in unum dominum nostrum Iesum Christum
filium dei, natum ex patre unigenitum, hoc est ex substantia patris,
deum ex deo, lumen ex lumine, deum verum ex deo vero, natum,
non creatum, eiusdem cum patre substantiae, <W411, f.
60v> per
quem omnia facta sunt, caelestia et terrena, qui propter nos homines et
propter nostram salutem descendit et incarnatus et homo factus
passus est et resurrexit tertia die, ascendit in caelum, venturus inde
iudicare vivos et mortuos et in spiritum sanctum. Eos vero qui dicunt:
Erat tempus quando non erat et quia ex nihilo factus vel ex alia
substantia vel essentia esse aut mutabilem aut convertibilem filium dei
dicunt, anathematizat catholica et apostolica ecclesia.
<B132,
f. 30vb> Huic symbolo fidei etiam
exemplaria statutorum eiusdem concilii Niceni a
memoratis pontificibus annexa sunt, quae in magna et sancta synodo apud
Nicaeam civitatem
metropolim provintiae Bithiniae constituta sunt et de Graeco translata
sunt a Philone et Efaristo Constantinopo<V1341. f.
40va>litano.
DE EUNUCHIS, QUI SEMETIPSOS ABSCIDERUNT
I
Siquis per languorem a medicis sectus
est aut a barbaris abscisus, iste remaneat in
clero. Si quis autem sanus se abscidit, istum et in clero positum
abstineri oportet et de cetero nullum
talium debere promoveri. Sicut autem hoc
manifestum, quia de his, qui
hanc rem excogitant audentque se ipsos abscidere, dictum
sit, sic eos, qui a barbaris
aut a dominis castrati sunt, invenientur autem alias digni, tales
ad clerum applicat canon.
DE HIS, QUI EX
GENTILIBUS POST BAPTISMUM AD ECCLESIASTICUM ORDINEM PROMOVENTUR
II
Quia multa aut necessitate aut aliter cogentibus hominibus facta
sunt contra canonem ecclesiasticum, ut homines ex gentili vita nuper accedentes ad fidem
<B132, f. 31ra> et in parvo tempore catecizati statim ad spiritale
lavacrum ducantur et simul, cum baptizati fuerint, promoveantur ad
episcopatum aut ad presbyterium, placuit de cetero nihil
tale fieri. Nam et tempore opus est ei, qui catecizatur et post
baptisma approbatio amplior. Manifesta enim est apostolica
scriptura quae dicit: Non neophitum, ne forte in
superbiam elatus in iudicium incidat et laqueum diaboli. Si autem procedente tempore aliquod animi
peccatum
inveniatur circa huiusmodi personam et convincatur a duobus aut tribus
testibus, iste cesset a clero. Si quis autem praeter haec facit quasi adversus magnum concilium se efferens, ipse
periclitabitur de clero.
DE COMMANENTIBUS CUM
MULIERIBUS
III
Interdixit omnimodo sanctum concilium neque episcopum neque presbyterum neque diaconum
neque ex toto eum, qui in clero est, habere secum
subintroductam mulierem, nisi forte matrem
aut sororem aut eas solas personas, quae refugiunt omnes suspiciones.
DE ORDINATIONE
EPISCOPORUM
IIII
Episcopum oportet maxime quidem ab omnibus, qui
sunt intra provinciam, episcopis ordinari. Si autem
hoc difficile fuerit <W411, f.
61r> aut propter urguentem necessitatem aut propter longitudinem
<V630, f. 110ra> itineris, omnimodis tres in unum
convenientes consentientibus et his, qui absentes sunt episcopis spondentibus per
scripta, tunc manus impositionem fieri. Confirmatio autem eorum,
<O93, f. 55ra> quae fiunt, <V1341,
f. 40vb> danda est unicuique a suae provinciae
metropolitano.
DE EXCOMMUNICATIS
V
De his, qui excommunicantur, sive de clero sint sive de laico agmine,
ab episcopis per singulas provincias obtineat sententia iuxta canones
eos, qui ab aliis abiciuntur, ab aliis non recipiendos. Requiratur
autem, ne pusillanimitate aut pertinacia aut alia aliqua episcopi
molestia sint excommunicati. Ut
ergo hoc decentius requiratur, bene placuit, singulis
annis per singulas provincias bis in anno concilia fieri omnibus simul
episcopis in unum congregatis, ut tales quaestiones
inquirantur et ita, qui
manifeste offenderint episcopum,
rationabiliter excommunicati apud omnes esse putentur, quamdiu aut in
commune aut episcopum
placeat humaniorem pro his ferre sententiam. Concilia autem fiant unum
quidem ante quadragesimam paschae, ut omni
pusillanimitate sublata munus mundum
offeratur deo, secundum autem circa tempus autumni.
DE PRIVILEGIIS, QUAE
QUIBUSDAM CIVITATIBUS COMPETUNT
VI
Antiqui mores obtineant,
qui apud Aegyptum sunt et Libiam et Pentapolim ita, ut Alexandrinus episcopus horum omnium exhibeat
sollicitudinem, quia et urbis Romae episcopo similis mos est. Similiter autem et circa Antiochiam et in
ceteris
provinciis privilegia propria reserventur
metropolitanis ecclesiis. Omnino autem manifestum est illud, quia, si quis praeter
consilium metropolitani factus fuerit episcopus,
hunc concilium magnum
definivit non debere esse
episcopum. Si vero communi omnium decreto ratio<B132, f.
31rb>nabili et secundum canonem ecclesiasticum comprobato duo aut tres
propter proprias inimicitias contradixerint, obtineat sententia
plurimorum.
DE EPISCOPO HELIAE ID
EST HIEROSOLIMORUM
VII
Hierosolimitana consuetudo antiqua
servetur, ut Aeliae episcopus honoretur
et habeat ordinem
honoris, salva tamen metropolitani dignitate eiusdem provinciae.
DE HIS, QUI DICUNTUR CATHARI, ID EST
MUNDI
VIII
Si aliquando venerint
ad catholicam ecclesiam, placuit sanctae magnae synodo eos ordinatos sic
manere in clero. Ante omnia autem haec profiteri ipsos per
scripturam oportet, quod consentiant et sequantur
catholica et apostolica <V630, f. 110rb> dogmata: hoc est
et
bigamis commu<V1341, f.
41ra>nicare et his, qui in persequutione lapsi sunt, circa quos et
tempus constitutum est et dies
definitus, et sequantur in
omnibus, quae placuerint catholicae
ecclesiae episcopo aut presbytero. Ubicumque autem omnes sive in
castellis sive in civitatibus ipsi soli inventi fuerint ordinati, qui
inveniuntur <W411, f. 61v> in clero, sint in eodem
habitu.
Quotquot autem catholicae
ecclesiae episcopo aut presbytero exstante accedunt,
manifestum est, quod episcopus ecclesiae habebit
dignitatem episcopi. Qui autem nominatur apud eos episcopus presbyteri
honorem habebit, nisi forte placuerit episcopo honoris eum nomine frui.
Sin vero non hoc ei placuerit, providebit ei locum aut
chorepiscopatus aut presbyterii, ut in clero omnino esse videatur,
quatenus non in civitate duo
episcopi sint.
DE HIS, QUI AD
SACERDOTIUM SINE EXAMINATIONE PROMOTI SUNT
VIIII
Si qui sine examinatione
promoti sunt presbyteri aut episcopi vel, cum discutiuntur,
confessi sunt, quae peccaverunt, vel si ab aliis evincantur et confitentibus
contra canonem homines commoti manus eis
imposuerunt, tales canon non
suscipit, sed abicit. Hoc
enim, quod
irrepraehensibile est defendit catholica ecclesia.
DE HIS,QUI NEGAVERUNT
IN PERSECUTIONE ET POSTEA AD CLERICATUM PROMOTI SUNT
X
Quicumque de lapsis ordinati
sunt per ignorantiam aut dissimulationem ordinantium, hoc non
praeiudicat canon ecclesiasticus;
cogniti etenim deponuntur.
DE HIS, QUI NEGAVERUNT ET HABENTUR IN LOCIS
XI
De his qui praevaricati sunt praeter necessitatem aut praeter
ablationem facultatum aut praeter
periculum, vel tale aliquid, quod factum est sub tyrannide Licinii, placuit
sancto concilio, licet indigni sint, humanitate tamen subvenire eis. Quotquot igitur sincere
<O93, f. 55va>
poenitent, tres annos
inter audientes sint, qui lapsi sunt fideles et septem annos succumbant,
duobus vero annis sine oblatione populo communicent in orationibus.
DE HIS, QUI
ABRENUNTIANT ET ITERUM AD SAECULUM SUNT REVERSI
XII
Quicumque vocati sunt per gratiam et
primordia demonstrantes bona deposuerunt cingulum militiae, postea vero ad
proprium vomitum revoluti sunt ita, ut aliqui et pecuniam conferant et
beneficiis militiam repetant, isti decem annos succumbant post
triennium auditionis tempus. Sed in his omnibus
oportet discutere voluntatem <V1341, f. 41rb> et speciem
poenitentiae. Quotquot enim timore et
lacrymis et perseverantia et bonis operibus <B132, f.
31va>
conversationem non simulatione demonstrant, isti
adimplentes tempus constitutum <V630, f. 110va>
auditionis
orationibus merito communicabunt, et
postea licebit episcopo humanius
de his aliquid cogitare. Qui autem indiscrete tulerunt et ingressum
ecclesiae sibi sufficere arbitrati
sunt ad conversionem, definitum omne compleant
tempus.
DE HIS, QUI EXITU COMMUNIONEM
REQUIRUNT
XIII
De exeuntibus de corpore vetus et canonica lex custodiatur et nunc, ut hi, qui mori sperantur <W411, f.
62r> novissimo iuvamine non priventur. Si
vero desperatus communione sumpta
et oblatione percepta iterum convalescat,
sit inter eos, qui orationibus tantum communicant. Generaliter autem homini
morituro petenti sibi communionis gratiam episcopus
probabiliter oblationem ei contradat.
DE CATICUMINIS
LAPSIS
XIIII
Placuit sanctae et magnae synodo,
ut triennio audiant tantum,
postea orent cum
caticuminis.
DE CLERICIS, NE DE
CIVITATE AD ALIAM
TRANSEANT
XV
Propter grandem tumultum et seditiones, quae fiunt, placuit omnimodis auferri
consuetudinem, quae est contra canonem in aliquibus
partibus admissa ita, ut de civitate in civitatem nec
episcopum nec presbyterum neque
diaconum transferri liceat. Si quis
autem post sancti et magni concilii definitonem tale aliquid agere temptaverit aut se dederit huiuscemodi negotio, cassabitur omnimodo huiusmodi machinatio, et restituatur
ecclesiae, in qua aut episcopus aut presbyter aut diaconus fuerit ordinatus.
DE HIS; QUI IN
ECCLESIIS, IN QUIBUS PROVECTI SUNT, MINIME PERDURAVERUNT
XVI
Si qui facile se periculis
ingerentes neque timorem dei ante oculos habentes neque ecclesiasticum
canonem scientes discedunt ab ecclesia presbyteri aut
diaconi aut quicumque sunt in canone constituti, isti nullo modo suscipi debent
ab alia ecclesia, sed omnem eis necessitatem imponi oportere, ut ad proprias
parrochias revertantur. Pertinaces autem
excommunicatos esse oportet. Si
autem
aliquis usu temerario subripuerit ad
alterum pertinentem et ordinaverit in sua ecclesia non consentiente episcopo, a quo
discesserat clericus, qui in canone constituitur, <V1341, f.
41va> infirma sit huiusmodi manus impositio.
DE CLERICIS, QUI
USURAS ACCIPIUNT
XVII
Quoniam plures in canone constituti cupiditatem et lucra turpia
sectantur oblitique sanctae scripturae dicentis: Qui pecuniam suam non
dedit ad usuram, cum fenerantur aliis centesimas exigunt, iuste
statuit sanctum et magnum concilium, ut si quis inventus fuerit post
hanc definitionem usuram accipiens aut aliud aliquid excogitans turpis
lucri gratia, abiciatur a clero et alienus a canone sit.
DE PRIVILEGIIS PRESBYTERORUM
XVIII
<V630, f. 110vb> Pervenit ad sanctum et magnum
concilium, quod in quibusdam locis aut civitatibus presbyteris gratiam
sacrae communionis diaconi
porrigant, quod neque canon neque consuetudo
tradidit, <B132, f. 31vb> ut, qui potestatem offerendi
non habent
his, qui offerunt, porrigant corpus
Christi. Sed etiam hoc quoque innotuit, quod <W411, f.
62v> quidam diaconi ante episcopos
contingant eucharistiam. Omnia igitur haec amputentur et maneant diaconi in proprio ordine
scientes, quod episcoporum quidem ministri sint, presbyteris autem
inferiores exsistunt,
accipiant autem ex ordine eucharistiam post presbyteros
eis dante aut episcopo aut
presbytero. <O93, f. 55vb> Sed nec sedere eis in medio
presbyterorum liceat. Quod si hoc fiat,
praeter canonem et praeter ordinem
probatur exsistere. Si
quis autem obtemperare noluerit post hanc definitionem, cesset a diaconio.
DE HIS, QUI A PAULO
SAMOSATENO AD ECCLESIAM VENIUNT
XVIIII
De Paulianistis refugientibus ad ecclesiam catholicam definitio prolata
est rebaptizari eos omnino. Si qui vero ex eis
praeterito tempore fuerint in clero, si quidem sine querela et in repraehensione
fuerint, post baptismum ordinentur ab episcopo ecclesiae catholicae. Si vero discussio eos minus idoneos
invenerit, deponi eos convenit. Similiter
autem et de diaconissis et omnino de his,
qui sub canone
conversantur, eadem forma servabitur. Meminimus autem de diaconissis, quae in eadem
specie sunt, quia manus impositionem aliquam non habent, ut omnino
inter laicas computentur.
DE FLECTENDO GENUA
XX
Quoniam sunt quidam, qui die dominico flectant genua et
diebus pentecostes, placuit de hoc
sanctae et magnae synodo cunctos in omnibus locis
consonanter et consentienter stantes dominum orare debere.
EXPLICIUNT CONSTI<V141, f.
41vb>TUTA NICENI CONCILII, SED ET OBSERVATIONE EIUS.
Ut
nulla de reliquo varietas oriatur in ecclesiis sanctum concilium traditis omnibus et rite dispositis ut ecclesiarum pax et
fides in orientis atque occidentis partibus una eademque servetur, haec ecclesiastica
statuta necessario credidimus inserenda.
INCIPIT EPISTOLA CONCILII
AFRICANI AD PAPAM
CAELESTINUM URBIS ROMAE EPISCOPUM.
<V630,
f. 111ra> Domino dilectissimo et honorabili patri Caelestino
Aurelius, Palestinus, Antonius, Tutus, Servusdei,
Terentius, Fortunatus,
Martinus, Ianuarius,
Optatus, Celticius, Donatus, Theasius,
Vincentius, Fortunatianus et ceteri, qui in
universali Africano concilio Cartaginis affuimus.
Optaremus
si, quemadmodum sanctitas tua de adventu Apiarii laetatos vos fuisse missis
per compresbyterum nostrum Leonem litteris intimavit, ita nos quoque de
eius purgatione haec scripta cum laetitia mitteremus. Esset profecto et nostra
et vestra modo alacritas certior nec praepropera viderentur , quae adhuc tam de audiendo quam de audito praecesserant.
Adveniente sane ad nos sancto
fratre et coepiscopo nostro Faustino concilium congregavimus et
credidimus ideo cum illo
missum, quoniam sicut per eius operam presbyterio ante redditus fuerat, ita nunc
posset de tantis <W411,
f. 63r> criminibus a Rabacenis obiectis eo
laborante purgari. Cuius
tanta ac tam immania
flagitia decursum nostri concilii examen invenit, ut memorati patrocinium potius quam
iudicium ac defensoris magis operam quam disceptatoris iustitiam
superarent. Nam primum,
quantum obstiterit omnino congregationi
diversas iniurias ingerendo quasi ecclesiae Romanae asserens privilegia et volens eum a
nobis in communionem suscipi, quem tua sanctitas
credens appellasse, quod probare non potuit, communioni reddiderat, quod minime tamen
licuit, quod etiam gestorum melius ex lectione cognosces, triduano tamen
laboriosissimo agitato iudicio, cum diversa eidem obiecta afflictissimi quaereremus vel
moras coepiscopi nostri Faustini vel tergiversationes ipsius Apiarii,
quibus nefandas
turpitudines occulere conabatur, deus
iudex iustus et fortis et
longanimis magno compendio resecavit. Tetriore quippe ac putridiore obstinatione
compressa, quae tantum lividum
caenum impudentia negationis volebat obruere, deo nostro
eius conscientiam coartante et occulta, quae in
illius <V1341, f. 42ra> corde tamquam in volutabro
criminum iam
damnabat etiam hominibus publicante, repente in
confessione cunctorum
obiectorum flagitiorum dolosus negator
erupit et tandem de omnibus
incredibilibus opprobriis ultroneus se ipse convicit, atque <O93, f. 56ra> ipsam quoque nostram spem, qua eum et credebamus et optabamus de tam
pudendis maculis posse purgari,
<V630, f. 111rb> convertit in gemitus, nisi quoniam istam nostram mestitiam
uno tantum solacio mitigavit, quod et nos labore diuturnioris
quaestionis absolvit et suis vulneribus
qualemcumque medelam, et si in vita hac
suae conscientiae
reluctante confessione providit, domine frater. Praefato itaque debitae salutationis
officio impendio deprecamur, ut
deinceps ad vestras aures hinc venientes non
facilius admittatis nec a nobis excommunicatos in communionem ultra
velitis excipere, quia hoc etiam Niceno
concilio definitum facile advertit venerabilitas tua. Nam etsi de inferioribus clericis vel laicis videtur ibi praecaveri, quanto magis hoc
de episcopis voluit observari, ne in sua provincia a communione
suspensi a tua sanctitate praepropere vel indebite
videantur communioni restitui.
Presbyterorum quoque et sequentium clericorum improba
refugia, sicut te dignum est, repellat sanctitas tua, quia et nulla
patrum definitione hoc ecclesiae
derogatum est Africanae et decreta Nicena sive inferioris
gradus clericos, sive
ipsos episcopos suis metropolitanis apertissime commiserunt. Prudentissime
<W411, f. 63v> enim iustissimeque viderunt, quaecumque
negotia in
suis locis, ubi orta sunt, finienda nec unicuique providentiae gratiam
sancti spiritus defuturam, qua aequitas a Christi
sacerdotibus et prudenter videatur et constantissime teneatur, maxime
quia unicuique concessum est, si iudicio offensus
fuerit cognitorum, ad concilia suae provinciae vel
etiam universale provocare, nisi forte quisquam est, qui credat
unicuilibet posse deum nostrum examinis
inspirare iustitiam et
innumerabilibus congregatis in concilium sacerdotibus denegare. Aut
quomodo ipsum transmarinum iudicium ratum erit, ad quod
testium necessariae personae vel propter sexus
vel propter senectutis infirmitatem vel
multis aliis intercurrentibus
impedimentis adduci non poterunt? Nam ut aliqui tamquam a
tuae sanctitatis latere mittantur, nulla invenimus patrum
synodo constitutum, quia illud, <V1341,
f. 42rb> quod pridem per eundem coepiscopum nostrum Faustinum
tamquam ex parte Niceni concilii exinde transmisistis in conciliis
verioribus, quae accipiuntur Niceni
a sancto Cyrillo coepiscopo nostro Alexandrinae
ecclesiae et a venerabili Attico
Constantinopolitano antistite ex autentico missis, quae etiam ante hoc
per Innocentium presbyterum et Marcellum subdiaconum, per quos ad nos
ab eis directa sunt, vene<V630, f. 111va>rabilis memoriae
Bonifacio episcopo decessori vestro a nobis transmissa sunt, in
quibus tale aliquid non potuimus reperire. Exsecutores etiam clericos vestros quibusque petentibus nolite
mittere, nolite concedere, ne famosum typum saeculi in ecclesiam
Christi, quae lucem simplicitatis et humilitatis diem domini videre
cupientibus praefert, videamur inducere. Nam de fratre
nostro Faustino amoto iam pro suis nefandis
nequitiis de Christi ecclesia dolendo Apiario securi sumus, quod
eum probitate ac moderatione tuae
sanctitatis salva fraterna caritate ulterius in Africa minime patiatur. Et alia manu: Dominus noster sanctitatem
vestram aevo longiore orantem pro nobis custodiat, domine frater.
©
2004-2006
Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der
GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten,
vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors
und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder
verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten.
Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License
unter dem Menüpunkt Lizenz.
Zuletzt
geändert am 12.1.2006
|