Die
Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition
finden Sie hier.
7.
Konzil
von Karthago
O93, f. 56ra; V630,
f. 111va; W411, f. 63v; B132, f. 32va; V1341, f. 42rb
INCIPIT CONCILIUM CARTAGINIS AFRICAE VII XVIIII EPISCOPORUM.
I De excommunicatis,
ut ad clericorum accusationem non admittantur.
II De personis,
quibus
clericorum accusatio interdicitur.
III
De his, qui primum crimen obiectum non
probarint, ut ad cetera non
admittantur.
IIII
De personis, quae adversus clericos testimonium dicere prohibentur.
V
De eo, quem solo suo testimonio praesumpserit episcopus excommunicandum.
ITEM HUIC CONCILIO
INTERFUIT ECCLESIAE ROMANAE LEGATIO.
Post
consulatum gloriosissimorum imperatorum Honorii XII et Theodosii VIII augusti tertio Kal. Iul.
Carthagine in secretario <W411, f.
64r> basilicae <B132, f. 32vb> restitutae cum Aurelius
episcopus una cum Faustino ecclesiae Potentinae provinciae Italiae
Piceni legato Romanae <O93, f. 56rb> ecclesiae, Vincentio
Culusitano, Fortunatiano
Neapolitano, Mauriano Uzipparensis, Adeodato Simidico, Pentadio
Carpitano, Rufiniano Muzuensi, Praetextato Sicilibensi, Quodvultdeo Verensi, Candido
Abiritano, Galloniano Utinensi legatis provinciae
Numidiae proconsularibus, Alippio <V630,
f. 111vb> Tagastensi, Augustino Hipponiensium regionis et Possidio Calamensis legatis provinciae
Numidiae, Maximiano Aquiregensi, Iocundo Suffitulensi, Maximiano
<V1341, f. 42va> Suffitulensi et Hilarino Horreocellorum legatis provinciae
Byzacenae, Notavo Sitifensi et Leone Optensi legatis
provinciae Mauritaniae Sitifensis, Ninello Rusuremsi, Laurentio
Icositano et Numeriano Rusguniensi legatis provinciae Caesariensis, ab universali
concilio iudicibus delectis adstantibus
diaconibus consedisset et quibusdam peractis multi episcopi ceterorum
peragendorum moras se conquaererentur sustinere non posse
et ad proprias
ecclesias festinarent. Placuit
universo concilio, ut ab
omnibus eligerentur de singulis quibusque provinciis, qui propter alia peragenda
residerent, et factum est, ut hi adessent, quorum
subscriptiones eos affuisse testantur.
QUOD EXCOMMUNICATI AD
ACCUSATIONEM ADMITTI NON DEBEANT
I
Placuitque omnibus, quoniam
superioribus conciliorum decretis de personis, quae admittendae sunt ad
accusationem clericorum iam constitutum est, et quae personae non
admittentur non expressum est, idcirco definimus eum rite ad accusationem non
admitti, qui posteaquam excommunicatus fuerit in ipsa adhuc
excommunicatione constitutus, sive sit clericus sive laicus, accusare
voluerit.
QUOD SERVI ET LIBERTI
OMNESQUE INFAMES PERSONAE NON DEBEANT ACCUSARE
II
Item placuit, ut omnes servi vel proprii liberti ad
accusationem non admittantur vel omnes, quos ad
accusanda publica crimina leges publicae non admittunt, omnes etiam
infamiae <B132, f. 33ra> maculis aspersi, id est,
histriones ac turpitudinibus subiectae personae,
heretici etiam sive pagani seu Iudaei, sed tamen
omnibus, quibus accusatio denegatur, in causis propriis accusandi licentia non neganda.
UT QUI UNUM CRIMEN NON PROBAVERIT, AD
ALTERUM NON DEBEAT ADMITTI
III
Item placuit, quotiescumque clericis ab
accusatoribus multa crimina obiciuntur,
et unum ex ipsis, de quo prius egerit, probare non
valuerit, ad cetera iam non admittatur.
QUI AD TESTIMONIUM
ADMITTENDI SUNT
IIII Testes autem ad
testimonium non admittendos, qui nec ad accusationem admitti praccepti
sunt, vel etiam quos ipse accusator de sua domo produxerit. Ad
testimonium autem intra annos quattuordecim aetatis suae non admittantur.
<V1341,
f. 42vb> DE EPISCOPO, QUI
EXCOMMUNICAT EUM, QUI SIBI SOLI CRIMEN DICIT ESSE CONFESSUM
<W411,
f. 64v> V Item placuit, ut, si quando episcopus dicit aliquem
sibi
soli proprium crimen fuisse confessum atque ille neget, non putet ad
iniuriam suam episcopus pertinere, quod illi soli non creditur, et si
scrupulo propriae
conscientiae se dicit neganti nolle <V630, f.
112ra> communicare, quamdiu excommunicato non communicaverit suus episcopus, eidem episcopo ab aliis
non communicetur episcopis, ut magis caveat
episcopus, ne dicat in quemquam, quod aliis documentis convincere non
potest.
Et
subscripserunt Aurelius episcopus ecclesiae
Carthaginis, Faustinus Potentinae provinciae Picene, Alippius
Tagastensis legatus provinciae
Numidiae, Augustinus Hippone regio legatus Numidiae, Possidius episcopus
Calamensis legatus provinciae Numidiae , Novatus Sitifensis
legatus provinciae eiusdem, Leo
Moptensis legatus provinciae Mauritaniae Sitifensis, Mauritanus Uzipparitanus,
Rufinianus Muzensis, Quodvultdeus Ucremsis, Candidus
Abarritanus <O93, f.
56va> Germanicianorum, Gallonianus Utinensis, Maximianus
Aquiregiensis legatus provinciae
Byzacenae, Iocundus Suffetulae legatus provinciae Bizacenae, Hilarius Orreoceliensis legatus provinciae
Bizacenae, Maximinus Suffetulensis legatus provinciae
Bizacenae, Ninellus Rusurrensis legatus provinciae Caesariensis, Laurentius Icositanus legatus
provinciae Cae<B132, f. 33rb>sariensis, Numerianus Rusgumensis legatus provinciae
Caesariensis, Philippus presbyter legatus ecclesiae
Romanae, Asellus presbyter legatus ecclesiae Romanae.
O93, f. 56va;
V630, f.
112ra; W411, f. 64v; B132, f. 33rb; V1341, f. 42vb
©
2004-2006
Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der
GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten,
vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors
und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder
verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten.
Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License
unter dem Menüpunkt Lizenz.
Zuletzt
geändert am 12.1.2006
|