Die
Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition
finden Sie hier.
Konzil
von Riez
O93, f. 59vb; V630,
f. 117ra; W411, f. 73v; V1341, f. 48rb
INCIPIT CONCILIUM REGIENSE XIII
EPISCOPORUM HABITUM ERA CCCCLXXVI
INCIPIUNT CAPITULA PRAEDICTI CONCILII
I Ut
non habeatur
episcopus a duobus episcopis
ordinatus.
II Ut
a duobus episcopis ordinatus aliquando episcopus esse possit.
III De hereticis et scismaticis
episcopis, si ad
catholicam fidem venerint, quid observari debeat.
IIII Ut episcopus et benedicat et
confirmet neophitum.
V Ut
episcopus, cum sepelierit
episcopum, curam habeat
ecclesiae ipsius.
VI Ut
absque metropolitano nullus ordinetur episcopus.
VII Ut bis in anno concilium
fiat.
Sub
imperatoribus Theodosio
minore et Valentiniano,
Theodosio septies et Festo consulibus, cum
in voluntate domini
apud Regensem ecclesiam
convenissemus et
transgressionis <W411, f. 74r> apud Ebrudunensem ecclesiam
habitae remedium quaereretur, qua sacris
ecclesiae canonibus ac
reverendis patrum
constitutionibus omni parte
neglectis, absque trium praesentia, absque provincialium litteris, sine
metropolitani
auctoritate irritam ordinationis speciem a duobus temere convenientibus
praesumptam esse clarebat,
non minus doloris de
praesumentum lapsu quam de ecclesiae
ipsius convulsione in pectoribus
omnium diutina collatione
versatum est. <V630, f. 117rb> Primum itaque, quia non
ulciscendi, sed remediandi studium nutu domini universorum pectora
prorsus sacerdotali
consilio insederat, in sermonibus
singulis pro pietate
praespecta patuit, quod,
sicut reproba, quae
praesumpta essent, in
irritum devocanda, ita eos,
qui reproba praesumpsissent, quamvis confundere censura cogeret,
caritati liceret absolvere. Praesertim cum
hi, qui in tam perversa
incidissent, a primo
lapsu ipsius diei adhibitis passim precibus
culpam sibi poenitentes aut
ignorantiae
proscriptioni imputassent,
quia, etsi inveniabile
crederetur sacerdotem sacerdotalia statuta nescisse, levius tamen erat,
quam si ore impudenti fateretur <V1341, f. 48va> se nota
calcasse.
DE MULTATIONE
DUORUM, QUI ORDINARE PRAESUMPSERUNT
I Itaque eos; qui tam
incondita ac tam instabilia
usurpaverant, placuit
misericordiae et caritatis occursu ita in communionem dilectionemque
recipi, ut scirent
secundum recentem et
saluberrimam Tarinantis synodi
definitionem ad perpetuam vitae istius suffusionem
nullis se de cetero
ordinationibus, nullis
ordinariis facturos interesse
consiliis, quia nihil
salubre ab illis
statuendum exspectaretur, quia tantae corruptionis tam detestanda
exempla praebuerant Ebruduensi ecclesiae. Ante
omnia mature visum est
consulendum, quia quattuor de biennii mensibus
sacerdote legitimo destituta hoc gravius aegrotaverat,
quod clericus innocens disciplinae, ut
probatum est, memor
quorundam insolentia ac
varia perturbatione
vexatus etiam in sacerdotibus
ac ministris minas ac
iurgia et vim acerbissimam perniciosa nuper caede
pertulerat nec poterat
differri bonorum ac
disciplinae memorum exspectatio, ne videretur
contumacium et
inquietorum vota palpare, quorum
conspirationes, quae in
praeteritum, quantum depraehendi
potest, animadversione
ecclesiastica
puniendae et in futurum mancipandae erant. Itaque
ordinationem, quam
canones irritam definiunt, nos
quoque vacuandam esse censuimus,
in qua praetermissa
<W411, f. 74v> trium praesentia, nec expetitis
comprovincialium litteris,
metropolitani quoque voluntate <O93, f. 60ra> neglecta,
prorsus
nihil quod episcopum faceret, ostensum est.
DE REMOTIONE EIUS,
QUEM ORDINARE PERPERAM
DUO PRAESUMPSERUNT
II Itaque
placuit in voluntate domini remoto hoc, qui perperam assumptus erat
episcopus, fieri omnino fratrum constitutionem ecclesiastica
traditione servata.
Verum quia haec sancta synodus non disciplinam tantum, sed et
misericordiam gessit, cumque
occurreret, quod se
Armentarius diebus proximis eidem ecclesiae multa
as<V630, f.
117va>sentatorum insolentia
retulisset, occurrebat
tamen, quod ante admonitionem discessisset, quod a nonnullis
sacerdotum in hoc ipsum
confirmatus se etiam privatae
domui reddidisset, quod
epistolas ad clerum ipsum emiserat,
quibus episcopatum,
quem se indeptum agnoscebat, appetere
renuntiaverat, erat in nomen suum
potens, et hoc ipsum,
quod stabiliter in se
praesumptum erat, iam tunc
inordinatum et irritum futurum protestatum esse confirmans; in illam
potius partem declinata <V1341, f. 48vb> sententia est,
ut iuveni
edocto in timore
domini plus suffragaretur,
quod in acto vitiosissimo interdum sana sensisset, quam quod iuvenilibus titillationibus
aliqua in parte
cessisset. Itaque
praetermissis his, quae ingressu ipsius eum absque ullius
excusationis effugio
culpae sociatum asseverant, velut innocentem
eundem praeterire
sacerdotes domini, qui huic concilio aderant damnatione vacuum
maluerunt.
DE INDULTO EIDEM
PEREGRINI VEL COEPISCOPI NOMINE
III Quod ergo in quibusdam
scismaticis recipiendis
Nicenum concilium statuit a singulis per territoria sua, hoc etiam
praesens conventus statuit ab
omnibus debere servari, id
est, ut cuicumque de fratribus tale aliquid caritatis consilia
dictaverint, liceat unam
parrochiarum suarum ecclesiam
cedere, in qua aut coepiscopi nomine,
ut idem canon
loquitur, aut peregrina, aut aiunt, communione fruerentur. Primum itaque
statuitur, ut hoc in
qualibet provincia praeter quam in Alpina maritima liceat, quam si
aliqua in parte accesserit, ut malorum incitator et quietis impatiens
damnationi, quam in se
provocaverat, subiacebit.
Sed si quis eidem
quicquam ex his, quae
statuta sunt, transgredienti communicaverit, a communione omnium fiat alienus. Deinde
ut quolibet in loco,
praeter quam in publico
gerentur, ne quisquam ei
laicus decernatur,
quem curiae et civitatis species aut ordo nobilitat. Additur, ne umquam
in civitatibus vel episcoporum absentia offerre praesumat nec ordinare
vel ultimum clericum nec in ea quidem
ecclesia, quae illis
cuius<W411, f. 75r>cumque
misericordia fuerit attributa, nec ulli episcoporum vel succedente aetate assumpto
aliquo in rudimentis
suis huic quasi pro
aetatis reverentia cedere liceat nec usquam ipsi
quicquam de episcopalibus officiis
usurpare, praeter quam in ecclesia, quam
cuiusquam misericordia
fuerit indeptus, in qua ei solum
neophitos confirmare et ante
presbyteros offerre conceditur.
Quod si umquam taliter
aliquid caritate alterius provocatus habitationis commutationem variaverit, non aliter
<V630, f. 117vb> in
alia ecclesia requiem accipiat, quam in priori habuit, cui
renuntiaverat, nec omnino
umquam duarum ecclesiarum
gubernationem obtineat,
cui etiam in ea, quae ipsi
ceditur, ministros a civitatis
episcopo necesse est ordinari. Sane quia
ministrorum mentio facta
est, et nonnulli ab ipso inventi
sunt excommunicati
temere in clero provecti, statutum est
<V1341, f. 49ra> eos, qui
ita assumpti sunt, deponendos,
quibus autem nulla
conversationis macula praeiudicarit, prout
Ebrudunensi sacerdoti
constituendo visum est, aut
in ecclesiae suae ministerio tenendos aut ad ipsum,
quocumque habitasset,
transferendos, plebique acciperent licentiam ex
constitutionis huius permissu benedicere, ut
supra definitum est, et in una atque in eadem ecclesiae
neophitos confirmare. In castellis
ac vicis totum illis ante
presbyteros, sicubi venerint, liceat, quod
in civitatibus <O93,
f. 60rb> omnino praescribitur.
IIII
Ut presbyteri privatim fidelibus
desiderantibus benedicant et interminatas has
discussiones visum omni presbytero per
familias, per agros,
per privatas domos pro
desiderio fidelium facultatem benedictionis
aperire, quod nonnullas
iam provincias habere occurrit, huic autem etiam in ecclesiarum
plebibus per loca tamen magis quam per urbes hoc visum est esse
tribuendum. In ecclesia
quoque, qua ordinatus fuerit consecrandi virginem, sicut confirmandi
neophitum ius habebit, et per omnia, ut sit multae
indulgentiae testimonium semper
se inferiorem
episcopo, superiorem
presbytero agat, mandatis
votisque sanctorum omnium
prosequentibus vivat in timore
domini et episcopum suum colat, deo
serviat, synodi circa
se benevolentiae gratias agat, semperque indignum se indultis negatis et imparem esse
fateatur.
DE ORDINANDA
ECCLESIA DEFUNCTI EPISCOPI
V In
commune autem omnes, qui convenerant, sacerdotes sibimetipsis contra
huiusmodi scandala praecavendum
censuerunt. Itaque propter
huiusmodi temeritatem stabili
definitione consultum est, ut
de cetero observaretur, ne quis ad eam ecclesiam; quae episcopum
perdidisset, nisi vicinae
ecclesiae episcopus exsequiarum
tempore accederet, qui
tamen statim ecclesiae ipsius curam districtissime gereret, ne quid
ante ordinationem discordantium
in novitatibus
clericorum subversioni <W411,
f. 75v> liceret. Itaque
cum tale aliquid accidit, vicinis vicinarum ecclesiarum inspectio,
descriptio recensioque rerum mandatur.
NE QUIS AD
ORDINATIONEM VENIAT NISI
METROPOLITANI LITTERIS INVITATUS
VI Haec
autem omnia exsequiarum tempore usque ad septimam defuncti diem aget, exinde ecclesiae
referens mandatum
metropolitani, simul cum omnibus sanctis episcopis sepeliatur, nec quisquam ad
ecclesiam <V630, f.
118ra> quae summum amiserat <V1341,
f. 49rb> sacerdotem nisi
metropolitani litteris invitatus, ne a plebe
decipiatur, accedat et vim
pati voluisse videatur.
Ego
Hilarius episcopus iuxta
id quod universis
sanctis episcopis meis, qui mecum subscripserunt, placuit, statuta
patrum his definitionibus
subscripsi sub die sextadecima Kal.
Decembr. Theodosio Augusto VII Festo v.
cc. honestis. Ego Severianus
episcopus huic definitioni interfui et subscripsi die consulatus
suprascripti. Ego Audentius episcopus statutis
interfui die consulatus
suprascripti. Ego Iulius
episcopus statutis
interfui et subscripsi die et
consulatus suprascripti. Ego Acadius episcopus his
definitionibus interfui
et subscripsi die consulatus suprascripti.
Ego Auspicius episcopus
his definitionibus interfui die consulatus suprascripti. Ego Severus
episcopus his
definitionibus interfui et subscripsi. Ego Valerius episcopus his
definitionibus interfui die et consulatu suprascripti. Ego Nenterius
episcopus his
definitionibus interfui die et consulatu suprascripti. Ego Ausclepius
episcopus his
definitionibus interfui et subscripsi. Ego Theodorus episcopus his
definitionibus interfui et subscripsi. Ego Vincentius
presbyter episcopi
Constantiniani ab eodem
ordinatus interfui vice ipsius et
subscripsi.
O93,
f. 60rb; V630, f.
118ra; W411, f. 75v; V1341, f. 49rb
©
2004-2006
Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der
GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten,
vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors
und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder
verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten.
Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License
unter dem Menüpunkt Lizenz.
Zuletzt
geändert am 13.1.2006
|