Die
Auflösung der Handschriftensiglen und Hinweise zur Edition
finden Sie hier.
Konzil
von Elvira
O93, f. 64rb; V630, f. 123va; W411, f. 87r;
V1341, f. 55va
DEINDE SEQUITUR CONCILIUM ELIBERRITANUM DECEM ET
NOVEM
EPISCOPORUM CONSTANTINI TEMPORIBUS GESTUM EODEM TEMPORE, QUO NICENA SYNODUS HABITA EST
INCIPIUNT TITULI EIUSDEM CONCILII
I De his, qui post baptismum idolis immolant.
<W411, f. 87v> II De sacerdotibus
gentilium, qui
post baptismum immolaverunt.
III
De hisdem, si idolis
munus tantum dederint.
IIII
De hisdem, si
caticumini adhuc immolant, quando baptizarentur.
V Si
domina per zelum ancillam
occiderit.
VI
Si quicumque
per maleficia hominem
interfecerit.
<V1341,
f.
55vb> VII De poenitentibus moechiae si rursus
peccaverint.
VIII
De feminis,
quae relictis
viris suis aliis nubunt.
<V630,
f.
123vb> VIIII De feminis, qui adulteros
maritos relinquunt et
aliis nubunt.
X
De derelicta caticumini,
si alterum duxerit.
XI De
caticumina, si graviter
aegrotaverit.
XII
De mulieribus,
quae lenocinium fecerint.
XIII De
virginibus deo sacratis, si
adulteraverint.
XIIII
De
virginibus saecularibus, si moechaverint.
XV De
coniugio eorum, qui ex
gentilitate veniunt.
XVI De
puellis fidelibus, ne
infidelibus coniungantur.
XVII
De eis, qui
filias suas sacerdotibus gentilium coniungunt.
XVIII
De
sacerdotibus et ministris, si moechaverint.
XVIIII
De clericis
negotia et nundinas sectantibus.
XX
De clericis et
laicis usurariis.
XXI De
his, qui tardius ad ecclesiam
accedunt.
XXII
De catholicis
in heresim
transeuntibus, si revertuntur.
XXIII De
temporibus ieiuniorum.
XXIIII De
his, qui in peregre
baptizantur, ut ad clerum non veniant.
<O93,
f.
64va> XXV De
epistolis communicatoribus confessorum.
XXVI De hoc, ut omni
sabbato ieiunetur.
XXVII De
clericis, ut extraneam mulierem in domo non
habeant.
XXVIII De
oblationibus eorum, qui non
communicant.
XXVIIII De
inerguminis, qualiter habeantur
in ecclesia.
XXX De his, qui
post lavacrum
moechaverint, ut nec
subdiacones fiant.
XXXI De
adolescentibus, qui post
lavacrum moechati sunt.
XXXII De
excommunicatis presbyteris, ut
in necessitate communionem dent.
XXXIII De
episcopis et ministris, ut ab
uxoribus abstineant.
XXXIIII Ne cerei in
cimiteriis incendantur.
XXXV Ne feminae
in cimiteriis pervigilent.
XXXVI Ne picturae
in ecclesia fiant.
XXXVII De
inerguminis non
baptizatis.
XXXVIII Ut in
necessitate et fideles
baptizent.
XXXVIIII De
gentilibus, si in
discrimine baptizari
expetunt.
XL Ne de hoc, quod
idolotitum est,
fideles accipiant.
XLI Ut
prohibeant domini idola colere
servis.
XLII De his, qui
ad fidem veniunt,
quando baptizentur.
XLIII De
celebratione pentecosten.
XLIIII De
meretricibus paganis, si
convertantur.
>V1341,
f.
56ra> XLV De caticuminis, qui ecclesiam
non frequentant.
XLVI
De fidelibus,
si apostataverint, quamdiu
poeniteant.
XLVII
De eo, qui
uxorem habet, si saepius
moechatur.
XLVIII
De
baptizandis, ut nihil
accipiant clerici.
XLVIIII De frugibus
fidelium, ne a Iudaeis
benedicantur.
L De
christianis, qui cum Iudaeis
vescuntur.
LI
De hereticis,
ut a clero non
promoveantur.
<V630,
f. 124ra> LII De his,
qui in ecclesia libellos <W411, f. 88r> famosos ponunt.
LIII
De episcopis,
qui excommunicato alieno communicant.
LIIII
De
parentibus, qui fidem sponsaliorum frangunt.
LV De
sacerdotibus gentilium, qui iam
non sacrificant.
LVI
De
magistratibus et
dominantibus.
LVII
De his, qui
vestimenta ad ornandam pompam
dederint.
LVIII
De his, qui
communicatorias litteras portant, ut de fide
interrogentur.
LVIIII
De
fidelibus, ne ad capitolium
causa sacrificandi
ascendant.
LX De his,
qui destruentes idola
occiduntur.
LXI
De his, qui duabus
sororibus copulantur.
LXII
De aurigis et
pantomimis, si
convertantur.
LXIII
De uxoribus,
quae filios de adulterio necant.
LXIII De
feminis, quae usque ad
mortem cum alienis viris adulterant.
LXV
De adulteris
uxoribus clericorum.
LXVI
De his, qui
privignas suas ducunt.
LXVII
De coniugio caticuminae
feminae.
LXVIII De
caticumina adultera, quae
filium necat.
LXVIIII
De viris
coniugatis postea in adulterio lapsis.
LXX De
feminis, quae consciis maritis
adulterant.
LXXI
De
stupratoribus puerorum.
LXXII
De viduis
moechis, si eundem
postea maritum duxerint.
LXXIII De
dilatoribus.
LXXIIII De
falsis testibus.
LXXV De
his, qui sacerdotes accusant
nec probant.
LXXVI
De
diaconibus, si ante honorem peccasse
probentur.
LXXVII De
baptizatis, qui nondum
confirmati moriuntur.
LXXVIII
De
fidelibus coniugatis, si cum Iudaea vel gentili moechaverint.
LXXVIIII
De his,
qui tabula ludunt.
LXXX De
libertis.
LXXXI De
feminarum epistolis.
<V1341,
f.
56rb> Cum convenissent sancti et
religiosi episcopi in
ecclesia Elibertina, hoc est,
Felix episcopus
Aequitanus, Conscius episcopus
Cordobensis, Savinus episcopus
Spalensis, Camerinus episcopus
Tacitanus, Sinagius
episcopus Pegrensis,
<O93, f. 64vb> Secundusdinus episcopus
Catalensis, Pardus
episcopus Memtessanus, Flavianus
episcopus
Eliberritanus, Catonius episcopus
Corsitanus, Liberius
episcopus Meritensis, Valerius
episcopus Caesaragustanus, Decentius
episcopus Legionensis,
Melantius episcopus Toletanus, Ianuarius episcopus
de Fiblaria, Vincentius
episcopus Ossonobensis, Quintianus episcopus Elborensis, Successus
episcopus de Elicroca, Euticianus
episcopus Bastitanus,
Patricius episcopus Malacitanus, residentibus etiam triginta sex
presbyteris adstantibus
diaconibus et omni
plebe episcopi universi
dixerunt:
DE HIS, QUI POST BAPTISMUM IDOLIS IMMOLAVERINT
I.
Placuit, ut, quicumque
post fidem baptismi
salutaris adulta aetate ad templum idoli idolatriis accesserit
<V630, f. 124rb>
et fecerit, quod est crimen principale, nec in
finem eum ad communionem
suscipere.
DE SACERDOTIBUS GENTILIUM, QUI POST BAPTISMUM IMMOLAVERINT
II
<W411, f.
88v> Flamines, qui post fidem lavacri et regenerationis
sacrificaverint, eo quod geminaverint scelera accedente
homicidio vel
triplicaverint facinus cohaerente moechia, placuit
eos nec in finem accipere
communionem.
DE HISDEM, SI IDOLIS
MUNUS TANTUM DEDERINT
<W411,
f.
88v> III Item flamines, qui non immolaverunt, sed munus
tantum dederunt, eo quod se
a funestis abstinuerunt
sacrificiis, placuit in finem eis
praestare communionem, acta tamen
legitima
poenitentia. Item ipsi, si post
poenitentiam fuerint
moechati, placuit
ulterius eis non esse
dandam communionem, ne lusisse de dominica
communione videatur.
DE EISDEM, SI
CATICUMINI ADHUC
IMMOLANT, QUANDO BAPTIZENTUR
IIII
<V1341, f.
56va> Item flamines, si fuerint caticumini et se a
sacrificiis abstinuerint, post
triennii tempora placuit ad
baptismum admitti debere.
SI DOMINA PER
ZELUM ANCILLAM OCCIDERIT
V
Si qua femina
furore zeli accensa flagellis
verberaverit ancillam suam, ita ut
intra tertium diem animam cum cruciatu effundat, eo quod
incertum sit, voluntate an casu
occiderit, si voluntate, post
septem annos, si casu, per quinque annorum tempora,
acta legitima poenitentia
ad communionem placuit admitti. Quod si
infra tempora constituta
fuerit infirmata, accipiat communionem.
SI QUIS PER
MALEFICIUM HOMINEM INTERFECERIT
VI
Si quis vero
maleficio interficiat alterum, eo quod sine idolatria perficere
scelus non potuit, nec
in finem impertiendam esse illi
communionem.
DE
POENITENTIBUS MOECHIAE, SI RURSUM MOECHAVERINT
VII
Si quis forte
fidelis post lapsum moechiae post
tempora constituta acta
poenitentia denuo fuerit fornicatus, placuit eum nec in
finem habere communionem.
DE FEMINIS,
QUAE RELICTIS VIRIS SUIS
ALIIS NUBUNT
VIII
Item feminae,
quae nulla praecedente causa reliquerint viros suos et alteris se
copulaverint, nec in finem
accipiant communionem.
DE FEMINIS,
QUAE ADULTEROS MARITOS
RELINQUUNT ET ALIIS
NUBUNT
VIIII
Item fidelis femina,
quae adulterum maritum
reliquerit fidelem et
alterum ducit, prohibeatur ne ducat.
Si autem duxerit,
non prius accipiat
communionem, quam is, quem relinquit, de saeculo
exierit, nisi forte
necessitas infirmitatis dare compulerit.
X
Si ea, quam
caticuminus relinquit,
duxerit maritum, potest ad fontem lavacri admitti. <V1341, f.
56vb> Hoc et circa feminas caticuminas erit observandum. Quod si
fuerit, quae ducitur ab eo, qui uxorem inculpatam relinquit, et cum
scierit illum ab uxore, quam sine
causa relinquit, placuit in
finem huiusmodi dare communionem.
<W411,
f.
89r> XI Intra quinquennii autem
tempora caticumina,
si graviter fuerit
infirmata, addendum ei
baptismum <V630, f. 124va>
placuit non denegari.
XII
<O93, f.
65ra> Mater vel parens
vel quaelibet fidelis, si
lenocinium exercuerit, eo quod
alienum vendiderit corpus
vel potius suum,
placuit eam nec in fine accipere
communionem.
XIII
Virgines, quae se deo
dicaverunt, si pactum
perdiderint virginitatis atque eidem libidini
servierint non
intellegentes, quod admiserint, placuit nec in fine dandam eis esse
communionem. Quod si semet persuaserint, quod infirmitate corporis
lapsae fuerint, etiam
tempore vitae suae
huiusmodi feminae egerint poenitentiam et abstinuerint se a coitu, eo quod
lapsae potius
videantur, placuit
eas in finem communionem
accipere debere.
XIIII
Virgines, quae
virginitatem suam non
custodierint, si eosdem, qui eas violaverint, duxerint et tenuerint
maritos, eo quod solas nuptias violaverint, post annum
sine poenitentia
reconciliari debebunt,
vel si alios cognoverint
viros, eo quod moechatae sint, placuit
per quinquennii tempora acta
legitima poenitentia admitti
eas ad communionem.
XV
Propter copiam
puellarum gentilibus minime
in matrimonium dandae sunt virgines christianae, ne aetas in flore
tumens in adulterio animae
resolvatur.
XVI
Hereticis , qui errant ab ecclesia
catholica, nec ipsis
catholicas esse dandas
puellas, sed neque Iudaeis
neque hereticis dare placuit, eo <V1341, f. 57ra> quod
nulla
possit esse societas fideli cum
infidele. Si contra
interdictum fecerint parentes,
abstinere per
quinquennium placet.
XVII
Si quis forte
sacerdotibus idolorum filias
suas iunxerint, placuit nec in finem
eis dandam esse
communionem.
XVIII
Episcopi, presbyteri, diacones,
si in ministerio positi
detecti fuerint, quod sint moechati, placuit et
propter scandalum et
propter infandum crimen nec
in finem eos
communionem accipere debere.
XVIIII
Episcopi, presbyteri et diaconi de locis
suis negotiandi causa non
discedant, nec
circumeuntes provincias quaestuosas nundinas
sectentur. Sane ad
victum <W411, f.
89v> sibi conquirendum aut filium aut libertum aut mercenarium
aut
amicum aut quemlibet mittant et,
si voluerint
negotiari, intra provinciam negotientur.
XX
Si quis
clericorum deditus fuerit
usuras accipere, placuit degradari
et abstineri. Si quis
etiam laicus accepisse probatur usuras et promiserit correptus iam
<V630, f. 124vb> cessaturum nec ulterius exacturum, placet ei
veniam tribui. Si vero in
ea iniquitate duraverit, ab ecclesia sciat se esse
proiciendum.
XXI
Si quis in
civitate positus
tres dominicas ad
ecclesiam non accesserit, pauco tempore abstineatur, ut correptus esse
videatur.
XXII
Si quis de
catholica ecclesia ad
heresim transitum
fecerit rursusque ad ecclesiam
recurrerit, placuit huic
poenitentiam non esse denegandam,
eo quod cognoverit peccatum suum. Qui etiam decem annis agat
poenitentiam, cui post decem annis
praestari communio debet. Si
vero infantes fuerint transducti, quod non suo vitio peccaverunt,
incunctanter recipi debeant.
XXIII
Ieiunii
superpositiones per
singulos menses placuit
celebrari exceptis diebus
duorum mensium Iulio et
Augusto ob eorundem
infirmitatem.
XXIIII
Omnes , qui in
peregre fuerint baptizati,
eo quod eorum minime sit cognita vita, placuit ad clerum non esse
promovendos <V1341, f. 57rb> in alienis provinciis.
XXV
Omnis, qui
attulerit litteras
confessorias sublato nomine confessoris, eo quod omnes sub hac
nominis gloria partim concutiant
simplices,
communicatoriae ei dandae sunt litterae.
XXVI
Errorem placuit
corrigi, ut omni sabbati die
superpositionem celebremus.
XXVII Episcopus vel
quilibet alius clericus aut
sororem aut filiam virginem dicatam deo tantum secum habeat,
extraneam vero nequaquam
habere placuit.
XXVIII.
Episcopum placuit ab
eo, qui non communicat,
munera accipere non debere.
XXVIIII
Inerguminum, qui ab
erratico spiritu exagitatur, huius
nomen neque ad altare cum
oblatione esse recitandum, <O93, f. 65rb> neque
permittendum, ut
sua manu <W411, f. 90r> in ecclesia ministret.
XXX
Subdiaconem eum ordinari
non debere, qui in
adolescentia sua fuerit moechatus,
eo quod postmodum per
subreptionem ad altiorem gradum non sit
promovendus. Si autem
aliqui sunt in praeteritum
ordinati, amoveantur.
XXXI
Adolescentes, qui post
fidem lavacri salutaris
fuerint moechati, cum
duxerint uxores,
acta legitima poenitentia
placuit ad communionem eos admitti.
XXXII
Si quis gravi lapsu in
ruinam mortis inciderit,
placuit agere poenitentiam non debere sine episcopi
consultu, sed potius apud
episcopum agat, cogente tamen
infirmitate nec est
presbyterorum aut diaconorum
communionem talibus praestare debere, nisi eis
iusserit episcopus.
XXXIII
lJlacuit in totum
prohibere episcopis,
presbyteris et diaconibus ac
subdiaconibus positis in
ministerio abstinere se a coniugibus <V630, f. 125ra> suis et non generare filios. Quod quicumque fecerit, ab
honore clericatus
exterminetur.
XXXIIII
Cereos per diem
placuit in cimiterio non
incendi, inquietandi enim sanctorum spiritus non sunt. Qui haec non
observaverint, arceantur ab ecclesiae communione.
XXXV
Placuit prohiberi,
ne feminae in
cimiterio pervigilent,
eo quod saepe sub obtentu
orationis latenter
scelera committant.
XXXVI
<V1341,
f. 57va> Placuit picturas in
ecclesia esse non
debere nec, quod colitur aut adoratur,
in parietibus depingatur.
XXXVII
Eos, qui ab
immundis spiritibus
vexantur, si in fine mortis
fuerint constituti,
baptizari placet. Si
vero fideles
fuerint, dandam eis esse
communionem. Prohibendum
etiam, ne lucernas publice
accendant. Si facere
contra interdictum voluerint, abstineantur a communione.
XXXVIII
Peregre navigantes aut, si ecclesia in proximo non
fuerit, posse
fidelem, qui lavacrum suum
integrum habet nec sit bigamus, baptizare in necessitate infirmitatis
positum caticuminum, ita ut, si supervixerit, ad episcopum eum
perducat, ut per manus
impositionem perfici possit.
XXXVIIII
Gentiles, si in
infirmitate desideraverint
sibi manus imponi, si
fuerit eorum ex aliqua
<W411, f. 90v> parte honesta vita, placuit eis manum
imponi et
fieri christianos.
XL
Prohibere placuit,
ut, cum rationes suas
accipiunt possessores, quicquid ad idolum datum fuerit, acceptum non ferant. Si vero post
interdictum fecerint, per
quinquennii spatia temporis a
communione esse arcendos.
XLI
Admonere placuit
fideles, ut,
quantum possunt, prohibeant,
ne idola in domibus suis habeant, si
vero vim
metuunt servorum,
vel seipsos puros conservent.
Si non fecerint,
alieni ab ecclesia habeantur.
XLII
Eos, qui ad
primam fidem credulitatis
accedunt, si bonae fuerint conversationis, intra biennium
temporis placuit ad
baptismi gratiam
admitti debere, nisi infirmitate
compellente <O93,
f. 65va> coegerit ratio vel
socio subvenire
periclitanti vel gratiam
postulanti.
XLIII
Parvam
institutionem emendari
placuit iuxta
auctoritatem scripturarum, ut cuncti diem pentecostes celebremus,
quod, qui non
fecerit, quasi novam heresem
induxisse notetur.
XLIIII
Meretrix, quae
aliquando fuerit, et postea
habuerit maritum, si postmodum ad credulitatem venerit, incunctanter
placuit esse recipiendam.
XLV
Qui aliquando
fuerit caticuminus et
per infinita tempora numquam ad
ecclesiam accesserit, si eum de
clero <V630, f. 125rb> quisquam agnoverit voluisse esse
christianum aut testes aliqui
exstiterint fideles, placuit ei baptismum
non negari, eo quod in
vetere homine
deliquisse videatur.
XLVI
Si quis
fidelis apostata per infinita
tempora ad ecclesiam non
accesserit, si tamen aliquando
fuerit reversus nec fuerit <V1341, f. 57vb> idolator,
post decem
annos placuit eum communionem accipere.
XLVII
Si quis
fidelis habens uxorem non
semel, sed saepe fuerit moechatus, in finem
mortis est conveniendus.
Quod si se promiserit cessaturum, detur ei communio. Si resuscitatus
rursus fuerit moechatus, placuit
ulterius non ludere eum
de communione pacis.
XLVIII
Emendari placuit, ut
hi, qui
baptizantur, ut fieri
solebat, nummos in concam non
mittant, ne sacerdos, quod
gratis accepit, pretio
distrahere videatur, neque
pedes eorum lavandi sunt a
sacerdotibus vel clericis.
XLVIIII
Admonere placuit
possessores, ut non
patiantur <W411, f. 91r> fructus suos, quos
a deo percipiunt, cum
gratiarum actione a Iudaeis benedici, ne nostram irritam et infirmam
faciant benedictionem. Si quis post interdictum facere usurpaverit,
penitus ab ecclesia abiciatur.
L
Si vero aliquis clericus
sive fidelis
fuerit, qui cum
Iudaeis cibum sumpserit,
placuit eum a communione abstineri, ut debeat emendari.
LI
Ex omni heresi, si qui ad nos
fidelis venerit, minime
est ad clerum
promovendus vel, si qui
sunt in praeteritum ordinati, sine dubio deponantur.
LII
Hi, qui
inventi fuerint libellos famosos in
ecclesia ponere,
anathematizentur.
LIII
Placuit cunctis, ut
ab eo episcopo
quis recipiat
communionem, a quo abstentus in crimine
aliquo quis fuerit.
Quod si alius episcopus
praesumpserit eum admitti illo adhuc minime faciente vel consentiente,
a quo fuerat communione privatus, sciat se huiusmodi causas inter
fratres esse cum status sui periculo praestaturum.
LIIII
Si qui parentes
fidem fregerint
sponsaliorum, triennii tempore
abstineant se a
communione. Si tamen idem
sponsus vel sponsa in gravi crimine fuerint depraehensi, excusati erunt
parentes. Si vero in eodem fuerit vitio et
polluerunt se
consentiendo, superior sententia
servetur.
LV
Sacerdotes , qui tantum
coronam sacrificantes portant nec
sacrificant nec de
suis sumptibus aliquid idolis praestant,
placuit post biennium
accipere communionem.
LVI
<V630, f. 125va>
Magistratus vero anno,
quo agit
duumviratum,
prohibendum placet, ut se ab
ecclesia cohibeat.
LVII
Matronae vel earum
mariti vestimenta
sua ad ornandum saeculariter pompam non
dent, <O93, f.
65vb> et si fecerint, triennii tempore
abstineantur.
<V1341,
f.
58ra> LVIII Placuit ubicumque
et maxime in eo
loco, in quo primae cathedrae
constitutus est
episcopus, ut
interrogentur hi, qui
communicatorias litteras
tradunt, an omnia recta habeant et suo
testimonio comprobent.
LVIIII
Prohibendum, ne quis
christianus aut gentilis
ad idolum capitolii
causa sacrificandi
ascendat et videat. Quod si fecerit, pari crimine teneatur. Si fuerit fidelis, post decem annos acta
poenitentia
recipiatur.
LX
Si quis idola
fregerit et ibidem
fuerit occisus, quia in evangelio scriptum non est neque invenietur sub
apostolis umquam factum,
placuit in numerum eum non recipi
martyrum.
<W411,
f.
91v> LXI Si quis post
obitum uxoris suae sororem
eius duxerit et ipsa sit fidelis,
quinquennio a
communione placuit abstineri,
nisi forte velocius dari pacem necessitas coegerit infirmitatis.
LXII
Si auriga aut
pantomimus credere
voluerint, placuit, ut prius
artibus suis renuntient et
tunc demum suscipiantur, ita ut ulterius non
revertantur. Qui, si facere
contra interdictum
temptaverit,
proiciantur ab ecclesia.
LXIII
Si qua mulier per
adulterium absente marito
conceperit idque post
facinus occiderit, placuit ei nec in
finem dandam esse
communionem, eo quod geminaverit scelus.
LXIIII
Si qua mulier usque in
finem mortis suae cum
alieno viro fuerit mulier moechata,
placuit nec in finem
dandam ei esse
communionem. Si vero eam reliquerit,
post decem annos recipi ad
communionem acta legitima
poenitentia.
LXV.
Si cuius
clerici uxor fuerit moechata
et sciat eam maritus
suus moechari et eam non statim
proiecerit, nec in
finem accipiat
communionem, ne ab his, qui exemplum bonae conversationis esse debent, videantur
scelerum magisteria
procedere.
LXVI
Si quis
privignam suam
duxerit uxorem, eo quod sit
incestus, placuit nec in finem dandam esse communionem.
LXVII
Prohibendum, ne qua
fidelis vel caticumina aut
comicos aut viros
scenicos habeant. Quaecumque
hoc fecerit, a
communione arceatur.
LXVIII
Caticumina, si per
adulterium conceperit, et
conceptum
<V630, f. 125vb> necaverit,
placuit eam in fine baptizari.
LXVIIII
Si quis forte
habens uxorem semel
fuerit lapsus, placuit eum quinquennium agere
debere de ea re
poenitentiam et sic
reconciliari, nisi
necessitas infirmitatis coegerit ante tempus dare communionem, hoc et
circa feminas observandum.
LXX
Si conscio marito uxor fuerit
moechata, placuit
nec in fine
<V1341, f. 58rb> dandam ei esse
communionem. Si vero eam
reliquerit, post decem annos accipiat communionem, si eam, cum scierit adulteram,
aliquo tempore in domo
sua retinuit.
LXXI
Stupratoribus puerorum
nec in finem dandam esse
communionem.
LXXII
Si qua vidua
fuerit moechata et
eundem postea habuerit maritum, post quinquennii tempus acta
legitima poenitentia
placuit eam communionem
reconciliari. <W411, f. 92v>
Si alium duxerit relicto illo, nec
in fine dandam ei esse
communionem, vel si fuerit
ille fidelis, quem accepit,
communionem non accipiat, nisi
post decem annos acta legitima poenitentia, nisi infirmitas coegerit,
velocius dare communionem.
LXXIII
Delator, si quis
exstiterit fidelis et per
delationem eius aliquis fuerit praescriptus vel interfectus, placuit
eum nec in fine accipere
communionem. Si levior
causa fuerit, intra quinquennium accipere poterit communionem. Si caticuminus fuerit, post quinquennii tempora
admittatur ad
baptismum.
LXXIIII
Falsus testis,
prout crimen est,
abstinebitur. Si tamen non fuerit mortis, quod obiecit, et probaverit,
quod diu tacuerit, biennii tempore
abstinebitur. Si autem non
probaverit, conventu clericorum placuit per
quinquennium abstineri.
LXXV
Si quis autem
episcopum vel presbyterum
vel diaconum falsis
criminibus appetierit et
probare non potuerit, nec in finem dandam ei
esse communionem.
LXXVI.
Si quis
diaconum se permiserit ordinari et
postea fuerit detectus
in crimine mortis, <O93, f. 66ra> quod aliquando
commiserit, si
sponte fuerit confessus, placuit eum acta legitima poenitentia post
triennium accipere communionem. Quod si alius eum detexerit, post
quinquennium acta
poenitentia accipere communionem laicam debere.
LXXVII.
Si quis
diaconus regens plebem sine
episcopo vel presbytero aliquos baptizaverit, episcopus eos per
benedictionem perficere
debebit. Quod si ante de saeculo recesserit, sub fide, qua quis
credidit, poterit esse iustus.
LXXVIII.
Si quis
fidelis habens uxorem cum
Iudaea vel gentile fuerit
moechatus, a communione
arceatur. Quod si alius
<V630, f.
126r> eum detexerit, post
quinquennium acta legitima
poenitentia poterit dominicae sociari communioni.
LXXVIIII
Si quis
fidelis alea, id est
tabula, luserit, placuit
eum abstineri, et si emendatus
cessaverit, post annum
poterit communioni
reconciliari.
LXXX
Prohibendum, ut
liberti, quorum patroni in
saeculo
fue<V1341, f. 58va>rint, ad
clerum non prohibeantur.
LXXXI
Ne feminae suo
potius absque maritorum nominibus
laicis scribere audeant, qui
fideles sunt, vel litteras
alicuius pacificas ad suum solum nomen
scriptas accipiant.
O93, f.
66ra; V630, f. 126ra; W411,
f. 92r; V1341, f. 58va
©
2004-2006
Karl-Georg Schon
Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt. Er steht unter der
GNU Free Documentation License.
Demnach dürfen Sie ihn frei weiter verbreiten und bearbeiten,
vorausgesetzt Sie nennen den Namen des ursprünglichen Autors
und Sie geben auch anderen das Recht den von Ihnen bearbeiteten oder
verbreiteten Text unter den gleichen Bedingungen weiter zu verbreiten.
Im einzelnen finden Sie Bestimmungen der GNU Free Documentation License
unter dem Menüpunkt Lizenz.
Zuletzt
geändert am 15.1.2006
|